ALGEMENE INFORMATIE - Zuid Afrika

* Bijgewerkt t/m 2015 - wijzigingen voorbehouden

Het klimaat in Zuid-Afrika is grotendeels halfwoestijn, subtropisch langs de kust. Overdag zonnig, 's nachts koel. Januari is de warmste maand en juli de koudste. Het klimaat wordt bepaald door hoogteligging, afstand tot de zee, de heersende winden (de luchtstromingen), de richting van de bergreeksen en de zeestromen. Over het algemeen heeft Zuid-Afrika een warm gematigd klimaat met weinig neerslag en veel zon. Doordat het land op een hoog plateau van 2000 tot 1000 meter hoogte ligt, kent het veel verschillen tussen de gemiddelde temperaturen in zuid en noord.Door de ligging ten zuiden van de evenaar begint de Zuid-Afrikaanse zomer in december en de winter in juni. Ondanks de enorme afmetingen van het land is het klimaat betrekkelijk uniform en gematigd. Met name geldt dit voor de temperatuur in het binnenland, wat een gevolg is van het feit dat op lagere breedte de hoogte in het algemeen groter is dan verder naar het zuiden. Typerend is dat de gemiddelde temperatuur in Kaapstad 16,5°C bedraagt en in het veel noordelijker gelegen Johannesburg 16,2°C. Het warmst is het aan de oostkust met een gemiddelde temperatuur van 20,6°C in Durban. Overdag wordt het in Durban in de zomer gemiddeld 27°C tot 22°C in de winter. De temperatuur aan de westkust wordt gelijkmatig laag gehouden door de koude Benguelastroom, de temperatuur aan de oostkust wordt gelijkmatig hoog gehouden door de warme Agulhasstroom.

De warmste maand in het binnenland is januari en de warmste maand aan de kust is februari. Zelfs in de winter is het op de meeste plaats altijd nog wel zo'n 20°C. In het noorden zijn oktober en november warme maanden als gevolg van de zomerregens. In het hoger gelegen binnenland vriest het regelmatig, in het bergachtige zuidoosten zelfs meer dan 100 nachten per jaar. Door de gemiddelde lage luchtvochtigheid valt er vaak niet meer dan dun laagje sneeuw. In twee derde deel van Zuid-Afrika valt minder dan 500 mm neerslag per jaar. De meeste neerslag in Zuid-Afrika valt in de zomertijd, als de vochtige lucht van de Indische Oceaan met kracht landinwaarts stroomt. In Kaapstad daarentegen valt de meeste neerslag in de maanden juni tot en met september. De regen valt in de zomer vaak in korte hevige buien waarna de zon weer snel schijnt. Ten westen van de oostelijke bergruggen valt de minste regen, in de rest van het land valt over het algemeen een constante hoeveelheid neerslag, ca. 1000 mm per jaar. Behalve het zuidelijke deel van het land waaronder invloed van storingen de meeste neerslag in de wintertijd valt en een gematigd regenklimaat heerst. De oostkust in het zuiden kent droge winters. Naar het westen toe wordt het steeds droger en in het centrale deel heerst zelfs een steppeklimaat met ca. 100 mm per jaar in de Kalahari-woestijn. In steden als Bloemfontein en Kimberley in het centrale deel van Zuid-Afrika wordt in de januari en februari de 30°C gemakkelijk gehaald.

Zuid-Afrika ligt in het uiterste zuiden van het continent Afrika. Het land grenst, met de klok mee aan Namibië, Botswana, Zimbabwe, Mozambique en Swaziland; Lesotho is een enclave binnen Zuid-Afrika. Voorts heeft Zuid-Afrika een uitgestrekte kustlijn van ongeveer 2800 km aan de Indische en Atlantische Oceaan. In 1947 nam de (toen) Unie van Zuid-Afrika formeel het onbewoonde Prince Edward Island en Marion Island voor de kust van Kaapstad in bezit. Andere bekende eilanden voor de kust zijn Santa Cruz bij Port Elizabeth en Robbeneiland bij Kaapstad. Zuid-Afrika grenst verder in het westen aan de Atlantische Oceaan en in het oosten aan de Indische Oceaan.

Zuid Afrika is ongeveer 30x groter dan Nederland.

Zuid-Afrika is een multi-etnisch en multicultureel land. Het heeft de grootste van oorsprong Europese en Indiase bevolking van Afrika. Bij de volkstelling van 2011 was 79% van de bevolking zwart, 9% blank, 9% kleurling en 3% waren Indisch of Aziatisch. Overige gropen maken 0,5% van de bevolking uit. In de periode 1985 tot 2014 steeg het aantal zwarten en daalde het aantal blanken. Tot de zwarten behoren ook de inwoners van de thuislanden Bophuthatswana, Ciskei, Transkei en Venda.

Bantoe-volken verspreidden zich zo'n 2000 jaar geleden vanuit Centraal-Afrika naar het zuiden. De nakomelingen daarvan vormen de zwarte bevolking van het huidige Zuid-Afrika. Het is echter een zeer heterogene groep met eigen talen, gebruiken, huizenbouw etc. De zwarte bevolking bestaat uit negen etnische groepen (nations). De blanke regering gebruikte deze indeling bij het geografisch verspreiden van de etnische groepen over de thuislanden. De grootste groep zijn de Zulu's en daarna volgen de Xhosa's, de Noord-Sotho's, de Zuid-Sotho's, de Tswana's, Sjangaan-Tsonga's , Swazi's, Zuid-Ndebele, Noord-Ndebele, Venda's en anderen. Miljoenen zwarten wonen in de "townships" of "shantytowns", woonoorden voor de zwarte bevolking aan de randen van de grote steden, maar het exacte aantal is onmogelijk vast te stellen. Men leeft vaak in krotten en tekort aan echte huizen wordt geschat op drie miljoen. Bekende townships zijn Soweto bij Johannesburg, Mamelody bij Pretoria en Crossroads bij Kaapstad. Elke "nation" is onderverdeeld in een aantal stammen of "tribes". De Zoeloes bestaan bijvoorbeeld uit meer dan 200 tribes. De blanke bevolking telde in 1993 ruim 5 miljoen zielen. Zij bestaat uit de afstammelingen van Nederlandse, Franse en Duitse kolonisten, de nakomelingen van Britse kolonisten en immigranten uit Zuid- en Oost-Europa die in de 20ste eeuw kwamen. Vaak wordt een onderscheid gemaakt tussen de Afrikaners (ca. 57% vooral in de Transvaalprovincie en in Vrijstaat), bestaande uit de afstammelingen van de oudste groepen kolonisten, en de Engelstaligen (ca. 38% vooral in de Kaapprovincie en KwaZulu/Natal). De overige vijf procent zijn de immigranten die in de 20e eeuw naar Zuid-Afrika kwamen. Een zeer groot deel van de kleurlingen woont in de Kaapprovincie. De kleurlingen zijn nakomelingen van Hottentotten vermengd met blanke kolonisten, zwarten en slaven uit het Midden-Oosten. In 1959 werd deze bevolkingsgroep onderverdeeld in Kaapse kleurlingen, Kaapse Maleiers, Griqua (vermenging van Hottentotten en Europeanen uit het noordoosten en noordwesten van de Kaapprovincie), Chinezen, "andere Aziaten" en "andere kleurlingen". In 1967 werd deze indeling gedeeltelijk herroepen. In de praktijk werd afkomst een belangrijker criterium dan uiterlijk. De kleurlingengemeenschap is wat betreft politiek en cultuur verdeeld: een deel zoekt aansluiting bij de blanken, anderen voelen meer verwantschap met de zwarten. De Aziaten zijn voor 99% van Indische afkomst. De meeste van de bijna een miljoen Indiërs wonen in Natal en zijn afstammelingen van contractarbeiders die in de 19e eeuw uit het toenmalige Brits-Indië naar Zuid-Afrika kwamen. Verder zijn er sinds 1920 ongeveer 12.000 Chinezen naar Zuid-Afrika geëmigreerd. De grootste Indische gemeenschap van Afrika woont in Durban en omstreken.

In 2014 woonde ruim 62% van de bevolking in stedelijke gebieden. Het snelst groeiende stedelijke gebied is Kaapstad en omgeving, waarin in 2014 meer dan 3,4 miljoen mensen woonden. Andere grote agglomeraties zijn: Johannesburg/Soweto/Alexandra (ca. 3,6 miljoen); Durban/Inanda/Kwamashu (ca. 3 miljoen); Pretoria/Mamelodi/Soshanguve (ca. 1 miljoen).

Het landschap van Zuid-Afrika is zeer gevarieerd en kan verdeeld worden in 21 natuurlijke regio's. De Lesotho hooglanden vormen het hoogste deel van zuidelijk Afrika en vormen de grens tussen Lesotho en Zuid-Afrika. De hoogste toppen komen boven de 3400 meter uit en op de bergtoendra's val 's winter vaak sneeuw. Het Hoogveld is een zachtglooiend, hooggelegen gebied en bestaat voornamelijk uit savannen. Hier ligt ook het verstedelijkte Witwatersrand rondom de belangrijke goud- en steenkoolmijnen van Zuid-Afrika. Hier wordt ook veel maïs verbouwd. Noord-Transvaal kent verschillende landschappen met o.a. de bergketens van de Soutpansberg en het Waterberg-plateau en daar tussenin ligt de Pietersburgvlakte, waar de veeteelt belangrijk is. In het noorden van de Kaapprovincie ligt het Ghaap-plateau waar door het semi-droge klimaat alleen veehouderij mogelijk is. De vlakke en uitgestrekte Bushmanvlakte van het binnenland-plateau ligt ook in het noorden van de Kaapprovincie en is slechts begroeid met wat struikgewas en alleen geschikt voor de extensieve schapenhouderij. Opvallende zijn de vele "pans", meertjes die maar een bepaald deel van het jaar gevuld zijn met water. Ten noorden en westen van Pretoria ligt het Bushveld bekken. In het vlakke, centrale deel van het bekken worden vele mineralen en edelmetalen zoals platinum, vanadium en chroom gevonden wordt. De kleiachtige zwarte turfgrond is uitermate vruchtbaar en hier worden dan ook vele gewassen geteeld. Het vlakke zanderige Kalahari-bekken is een semi-droge savanne en voornamelijk begroeid met acacia's. Vroeger werd dit gebied gekenmerkt door woestijnduinen, waarvan er nog maar weinige zijn overgebleven. In de noordelijke Kaapprovincie liggen de valleien van de Beneden-Vaal en de Oranjerivier, twee van grote rivieren in Zuid-Afrika. De valleien liggen in sterk ontwikkelde gebieden met o.a. een gigantisch irrigatieproject (Vaalharts) in de Hartsrivier, een zijrivier. Tussen de twee valleien ligt Kimberley, het centrum van de diamantmijnbouw.

De Karoo is een uitgestrekte semi-droge vlakte met afgeplatte heuvels die begroeid zijn met gras en struikgewas. De hoogste punten van het plateau zijn Giants Castle (3820 m), Cathkin Peak (3650 m) en Mont aux Sources (3299 m) in de Drakensbergen. Hier is alleen wat schapenteelt mogelijk. De Transvaalse Drakensberg is door voldoende regenval bedekt met bossen en een oord waar vele toeristen verblijven om o.a. te wandelen. De Transvaalse Drakensberg is een deel van de Great Escarpment (steile erosieranden). Ook de Natalse Drankensberg is een deel van de Great Escarpment met toppen boven de 3000 meter. Hier vindt veel bergsport plaats. Uit een reeks bergketens bestaat het Kaapse Plooiingsgebergte dat bedekt is met een unieke vegetatie, het "fynbos" of macchia. Ook hier is de bergsport zeer populair. In de valleien tussen de bergketens liggen centra voor fruitteelt en wijnbouw. In de kuststreken liggen mooie stranden en diepe baaien. De enige meer gesloten baai is de Saldanhabaai aan de westkust. De Namaqua-hooglanden bestaan uit droge, rotsachtige bergen waar als er genoeg regen valt zeer veel wilde bloemen groeien. Het gebied dat grenst aan Namibië is het Richtersveld.

De rivier de Limpopo vormt de grens tussen Zuid-Afrika en Zimbabwe. De rivier stroomt in de Limpopo-vallei, een droog savannegebied met open bosland waar veel vee gehouden wordt en waar veel wildparken liggen. Het golvende landschap van het Laagveld of Lowveld ligt tussen de voet van de Great Escarpment en de Lemombo bergen in Swaziland, Noord-Natal en Transvaal. Door het hete tropische klimaat in de zomer is hier de teelt van tropisch fruit mogelijk. Hier ligt ook het grootste reservaat van Zuid-Afrika, het Nationaal Krugerpark met bossen en savannen. Het Achterland van de zuidoostkust is een gebied van glooiende heuvels en diepe rivierdalen. Het strekt zich uit van Swaziland tot het voormalige Ciskei in het zuiden. Er valt veel neerslag dat door vele rivieren afgevoerd wordt naar de Indische Oceaan. Op de grens van Zuid-Afrika en Mozambique in Oost-Transvaal, Swaziland en het noorden van KwaZulu/Natal liggen de Lemombo-bergen. Deze bergketen wordt gekenmerkt door diepe kloven waardoor rivieren naar de Indische Oceaan stromen. In het noordelijke KwaZulu/Natal ligt de kustvlakte van Zululand, begroeide zandvlakten met struikgewas. Hier liggen ook vele meren en riviermondingen. In verschillende natuurreservaten leven vele diersoorten. Het Zuidelijke Kustplateau strekt zich uit van ze zuidelijkste punt van Afrika tot aan Port Elizabeth. Hier vindt men ook mooie bossen en lagunes. De glooiende vlakte tussen de Atlantische Oceaan en het Kaapse Plooiingsgebrgte is het Swartland. Hier wordt veel graan verbouwd. De Namib is een woestijn en langs de kusten hiervan stroomt de Benguela Golfstroom. De kustwateren zijn zeer belangrijk voor de visserij van Zuid-Afrika. Verder is het een onherbergzaam gebied. De belangrijkste rivier van Zuid Afrika is de Oranjerivier die ontspringt in de Drakensbergen van KwaZulu-Natal en over een afstand van meer dan 2200 kilometer bij Oranjemund en Alexander Bay in de Atlantische Oceaan stroomt. Andere belangrijke rivieren zijn de Vaal, de Limpopo, de Grote Visrivier en de Tugela. De meeste van deze rivieren zijn nauwelijks bevaarbaar.

In totaal komen er ongeveer 400 soorten zoogdieren voor in Zuid-Afrika Springbok, het nationale dier van Zuid-Afrika, Weer andere soorten komen ook elders in de wereld voor maar hebben in Zuid-Afrika een duidelijk herkenbare geïsoleerde vorm, zoals de spiesbok (oryx) en de dikdik. Er komen in Zuid-Afrika vijf apen- of primatensoorten voor: baviaan, grijze meerkat, groene meerkat en de kleine en grote galago, beiden nachtdieren die altijd in bomen leven en eigenlijk half-apen zijn. Van de roofdieren is de "koning der dieren", de leeuw, natuurlijk het bekendst. De panter of de cheetah of jachtluipaard zijn andere grote katachtige roofdieren. Jachtluipaarden komen vooral voor in het Krugerpark en het Kalahari Gemsbok Park. Hyena-honden of Afrikaanse wilde honden en de gevlekte hyena zijn naast aaseters ook roofdieren die in groepen op andere dieren jagen. De bruine hyena daarentegen is een echte aaseter. Andere kleine vleeseters zijn de jakhals, de caracal en de serval.De in kuddes levende Afrikaanse olifant kan een schofthoogte van drie meter bereiken en is daarmee aanzienlijk groter en zwaarder dan de Indische olifant. Er komen twee soorten neushoorns voor in Zuidelijk-Afrika: de witte of breedlipneushoorn en de zwarte of puntlipneushoorn. Een andere dikhuid is het nijlpaard, een planteneter die het grootste deel van de tijd in het water doorbrengt.De twee in Zuid-Afrika voorkomende wilde varkenssoorten zijn het penseelzwijn en het wrattenzwijn met zijn wrattige kop en grote gebogen slagtanden. Het bekendste hoefdier van Afrika is natuurlijk de zwart-wit gestreepte zebra. De giraffe is een imposante verschijning die wel zes meter hoog kan worden.

Tot de holhoornigen behoren de antilopen en runderen. Tot de runderen behoort de Afrikaanse buffel waar zelfs leeuwen met een grote boog omheen lopen. Veel van de kleinere zoogdieren leven in het luchtruim of onder de grond. In Zuid-Afrika komen ongeveer 75 soorten vleermuizen voor. Het grootste knaagdier van Zuid-Afrika is het Zuid-Afrikaanse stekelvarken. Voor de kust zijn vaak groepen tuimelaars te zien, een dolfijnensoort. Door beschermende maatregelen is het aantal potvissen weer in aantal toegenomen. Een andere walvissensoort, de reusachtige blauwe vinvis, is af en toe aan de kust te zien. Ook de witte haai komt voor langs de kust van Zuid-Afrika. De vogelwereld van Zuid-Afrika is nog rijker dan die van de zoogdieren en omvat ca. 870 soorten. De nationale vogel van Zuid-Afrika is de Stanley- of paradijskraanvogel. Lammergieren, Kaapse gieren en zwarte arenden speuren vanaf grote hoogtes naar prooi of aas. De kroonarend valt apen en kleine antilopen aan vanuit bomen. Langs de noordoostkust vinden reigers, ganzen, witte pelikanen en flamingo's een ideaal leefgebied, evenals de majestueuze Afrikaanse zeearend. Ook het aantal soorten amfibieën en reptielen is zeer groot in Zuid-Afrika en er worden nog steeds nieuwe soorten ontdekt en beschreven. De Nijlkrokodil komt alleen nog maar in reservaten voor. Het aantal schildpaddensoorten is zeer groot: vijf soorten zeeschildpadden, vijf zoetwater Afrikaanse halswenders en twaalf soorten landschildpadden, meer dan waar ook ter wereld. De grootste Afrikaanse hagedis is de Nijlvaraan die wel twee meter lang kan worden. Er komen verder 130 slangensoorten voor. Naast de gevaarlijke rotspython, een wurgslang, komen er 14 soorten gifslangen voor. Hiertoe behoren de zwarthalscobra, mamba's en de pofadder.

Buiten de reservaten is er nog maar weinig wild aan te treffen. De natuurbescherming kwam al vroeg op gang met de Umfolosi/Hluhluwewildreservaten in 1897 als de voorloper van het internationaal beroemde Kruger Nationaal Park in 1898. Het Krugerpark is ongeveer net zo groot als de helft van Nederland en wordt jaarlijks door meer dan 700.000 toeristen bezocht. Momenteel bestaat er een netwerk van 17 nationale parken, en ca. 500 provinciale natuurreservaten en andere beschermde gebieden, die grotendeels voor het publiek toegankelijk zijn. Andere belangrijke beschermde gebieden zijn het Addo-Olifant, Bergzebra en Bontebok Nationaal Park, het Kalahari Gemsbok Nationaal Park en de Drakensbergreservaten in Natal. Aan de kust worden de legplaatsen van zeeschildpadden beschermd (Noord-Zoeloeland), terwijl het Tsitsikamakust Nationaal Park een kuststrook in de oostelijke Kaapprovincie omvat.

De vijf grootste steden van Zuid Afrika zijn:

1. Soweto                  : 1.275.000 inwoners
2. Johannesburg       : 1.000.000 inwoners
3. Pretoria                 :    750.000 inwoners
4. Durban                  :    600.000 inwoners
5. Tembisa                 :    460.000 inwoners

Zuid-Afrika is een presidentiële republiek, die vroeger bestond uit een driekamerparlement van blanken, kleurlingen en Aziaten. De huidige grondwet van de Republiek Zuid-Afrika dateert van 1996. In de nieuwe grondwet is voorzien in een Lagerhuis of Nationale Assemblee met 400 zetels en een Senaat met 90 leden (tien voor elke provincie), die sinds 27 april 1994 werkzaam zijn. In het Lagerhuis zitten de gekozen vertegenwoordigers van nationale en regionale kieslijsten van de politieke partijen. Iedereen vanaf 18 jaar heeft stemrecht. Het Lagerhuis wordt om de vier jaar gekozen, de Senaat wordt samengesteld door vertegenwoordigers van de der provincies. Het Lagerhuis kiest de president, die ongeveer even veel macht bezit als de Amerikaanse of Franse president. Jacob Zuma van het ANC is de vierde president van Zuid Afrika en is dit sinds 9 Mei 2009.

Zuid-Afrika kent een levendige religieuze beleving. Zelfs in de kleinste dorpen werden er door de verschillende geloofsovertuigingen meerdere kerken gebouwd. Volgens de laatste Zuid-Afrikaanse volkstelling van 2001 was 79,7% van de bevolking christen. Hiervan hoorden 11,1% bij de Zion Christian Church, 8,2% bij Pinkstergemeente, 7,1% bij de Rooms-Katholieke kerk, 6,8% bij de Methodistenkerk, 6,7% bij de Nederduits Gereformeerde Kerk, 3,8% bij de Anglicaanse Kerk en hoorden 36% bij andere christelijke kerken. De meeste blanke Afrikaners behoren van oudsher tot de calvinistisch-protestantse Nederduits Gereformeerde Kerk. De laatste jaren stappen zij echter steeds meer over op de Afrikaanse Protestantse Kerk (APK). 1,5% van de bevolking hing de islam aan en 1,3% het hindoeïsme. 15,1% van de Zuid-Afrikanen was niet-gelovig, 2,3% had een ander geloof en 1,4% was het niet duidelijk. Veel mensen combineren het christendom met een natuurgodsdienst. De oorspronkelijke inwoners van Zuid-Afrika, Hottentotten, Bosjesmannen en de diverse Bantoevolken hadden voor de komst van de blanken ieder hun eigen inheemse religies. Vruchtbaarheidsrituelen, oogstrituelen, voorouderverering en het heilige geloof in het bestaan van hogere machten en krachten zijn gemeenschappelijke kenmerken. Eind 20e eeuw zou nog een kwart de zwarte bevolking deze religies aanhangen. Inyanga's en sangoma's, traditionele Afrikaanse genezers, spelen ook nog een belangrijke rol in de cultuur en de religieuze leefwereld van de zwarte Zuid-Afrikanen, zelfs in de grote steden.

De meest tot de verbeelding sprekende kerkelijke leider is de anglicaanse aartsbisschop Desmond Tutu. Het was dan ook niet vreemd dat juist hij de eerste zwarte Zuid-Afrikaan was die de leiding kreeg over de Anglicaanse Kerk, die zich trouwens altijd heeft verzet tegen het apartheidssysteem. Voor zijn verzet tegen apartheid ontving hij in 1984 de Nobelprijs voor de vrede.

De belangrijkste sporten in Zuid-Afrika zijn voetbal, rugby, cricket en boksen. Beroemde sporters uit het land zijn onder andere Jacques Kallis (Een van de beste allrounders in cricket), Makhaya Ntini (De beste zwarte cricketer), Jody Scheckter (wereldkampioen Formule 1 in 1979), Olympische zwemkampioenen Roland Mark Schoeman en Ryk Neethling, golfers Gary Player en Ernie Els, wielrenner Robert Hunter en de voetballers Steven Pienaar, Matthew Booth en Benedict McCarthy. In de jaren van het apartheidsregime werd Zuid-Afrika geboycot, waardoor het aan vele belangrijke sportevenementen niet kon meedoen. Van grote symbolische waarde was het Wereldkampioenschap rugby 1995. In eigen land werd het Zuid-Afrikaans rugbyteam wereldkampioen, en de beelden van president Nelson Mandela, die, gekleed in het shirt van het nationale team, de Webb Ellis Cup overhandigde aan aanvoerder Francois Pienaar, staan in het collectieve geheugen gegrift. Ook in 2007 werd Zuid-Afrika wereldkampioen rugby. Zuid-Afrika was voor de WK voetbalkwalificatie ‘s van 1966-1974 uitgesloten van deelname. Tussen 1978 en 1990 was Zuid-Afrika geen FIFA-lid. In 1992 speelde Zuid-Afrika zijn eerste WK kwalificatiewedstrijd. In zowel 1998, 2002 en 2010 (als organisator) kwam Zuid Afrika niet verder dan de eerste ronde. De Afrika cup was een stuk succesvoller; in 1996 werd Zuid Afrika zelfs winnaar terwijl ze twee jaar later tweede werden en in 2000 derde. In 2002 en 2013 werd Zuid Afrika uitgeschakeld in de kwartfinale.

De keuken van Zuid-Afrika wordt gekenmerkt door het grote aantal invloeden van Afrikaanse, Europese en Aziatische culturen. Enerzijds gaat de Zuid-Afrikaanse keuken terug op de kookkunsten van de inheemse volkeren van Zuid-Afrika zoals de Khoisan, de Xhosa, Zoeloes en de Sotho. Anderzijds hebben de verschillende keukens van de kolonisten en immigranten, maar ook van de slaven en bedienden, een grote invloed gehad op de Zuid-Afrikaanse keuken. De Zuid-Afrikanen staan bekend om hun voorliefde voor de barbecue (braai in het Afrikaans). Vlees neemt een prominente positie in in de Zuid-Afrikaanse keuken. Typisch Zuid-Afrikaanse gerechten en voedingsmiddelen zijn biltong, melktert, rooibosthee en verschillende soorten stoofpotjes (potjies in het Afrikaans). Zuid-Afrika is bovendien een belangrijk wijnproducerend land. De wijnbouw kent er sinds het einde van de apartheid een heel grote bloei.