Phat Diem

Reisverhalen - Vietnam

Phat Diem was ooit een belangrijk Katholiek bolwerk waar zelfs eind jaren 40 een privé leger huis hield. De kathedraal en z’n bijgebouwen werden gebouwd in 1891 gesticht door vader zes en is een mix tussen een Aziatisch en Europees Christelijk gebedshuis.

Het complex bestaat uit 6 gebouwen en is gebouwd in de Sino-Vietnamese architectuur stijl. De kathedraal heeft een prachtig altaar gehakt uit graniet en is gemaakt van houten kool. De klokkentoren is bekend geworden door de novel the quiet American van Graham Greene.

De kathedraal ligt zo’n 26 kilometer van Ninh Binh en 120 km ten zuiden van Hanoi in Noord Vietnam en is gemakkelijk te bereiken.

Phat-Diem-kathedraal-meer-eiland-Christus-beeld-Katholiek-Vietnam

Een zwarte gummibal met maanzaad

Op het busstation van Ninh Binh word ik het busje in verwezen waarop Kim Son staat. Ik neem plaats en om mij heen verzamelt zich een groep verkoopsters van rechtopstaand brood. Het busje is nog niet vol, de reden waarom we blijkbaar nog niet vertrekken en ik zet het raampje open vanwege de klamme hitte die er hangt en ik alleen last van blijk te hebben.

Buiten zie ik op een stoeltje een hele oude man zitten met z’n scooterhelm nog op met en gebit zonder tanden. Hij heeft zojuist een soort zwarte gummibal gekocht met maanzaad erop en probeert deze nu met z’n mond uit elkaar te scheuren.

De bus stroomt vol als ook de man de bus inklautert, z’n helm houd hij op maar hij heeft toch de “bal” weg gekregen. Het is een busreisje langs wat kerken en niet opvallend groen landschap en als je niet beter weet rijd je in Oost-Europa rond. Opeens gaat er een gigantisch hoge discomuziek geluidje en de oude vrouw niet ver bij mij vandaan kijkt naar mij.

Ik kijk naar haar en het blijkt dat haar mobieltje afgaat die ergens in een van haar vele zakken zit verborgen. Ze schreeuwt de hele bus bij elkaar terwijl ik probeer paaltjes langs de weg te vinden waarop het kilometeraantal afloopt tot we Phat Diem inrijden. Ik ging ervanuit dat hier alleen een kathedraalcomplex was en kijk dus verbaasd op dat er een hele stad is met een lang opvallend breed kanaal met sluizen en vele bruggen.

het kathedraal-complex

Het is nog een paar honderd meter lopen als ik de bus uitkom. Bij een aangelegd meertje zie ik de klokkentoren voor mij met daarvoor een klein eilandje.

Erop staat een Rio de Janeiro Jezus beeld, wit en met z’n armen gespreid. Waar ik een Europese kathedraal verwacht met wat Aziatische kenmerken zie ik het omgekeerde; het is een Vietnamese kerk met kruizen gebouwd in een Sino-Vietnamese stijl.

Hordes met kinderen zie ik rond het meer rijden en het blijkt dat de school net is uitgegaan ondanks het feit dat het zondag is. Ik wandel naar de entree die bestaat uit een prachtige oude poort en bijna iedereen is nu weg. Snel wandel ik naar het grootste gebouw op het complex wat de kathedraal blijkt te zijn; een man is de deuren aan de zijkanten al aan het sluiten en ik neem snel een kijkje.

Het is gebouwd van kolen hout en de pilaren en het dak zijn echt fantastisch. Het enige wat de sfeer en het interieur benadeeld zijn de TV schermen die aan de balken zijn bevestigd. Ik loop naar het altaar die uit een groot blok graniet gemaakt blijkt te zijn en wordt dan naar buiten gestuurd. Ik dacht eigenlijk dat het altijd open was, deze kathedraal.

the quite american

Er zijn nog vier bijgebouwen die ook allen gesloten zijn maar gelukkig kan ik even naar binnen gluren. Het is een mix van een tempelcomplex met grote plantenbakken buiten waarin palmbomen groeien en het geheel is prachtig onderhouden.

Oranje dakpannen afgewisseld met Chinese stijl daken, grote grijze bakstenen muren, columns en enorme kruizen op het dak. Het complex is gebouwd in 1891 en werd door de jaren heen echt een Katholiek bolwerk, zeker tijdens de Vietminh-Franco oorlog die hier woedde in de jaren 40 en 50.

Natuurlijk ken ik het gebouw van de scenes uit de film The Quiet American waarin de hoofdrolspeler in de klokkentoren staat (het eerste gebouw bij het watertje) en de Noord Vietnamezen en de Fransen ziet vechten.

Ik kijk nog even naar het graf van de stichter Vader zes en ook omdat de dreiging daar is dat het weer begint te regenen wandel ik terug.

Een oud vrouwtje met een rieten kegelhoed op probeert mij nog wat geld afhandig te maken voordat ik door de poort terug langs het meertje wandel.

Ome Ho en z’n bamboepijp

In het zijstraatje staat een glazen vitrine met ingrediënten voor een gehele maaltijd. Er staat “bun” op en ik kijk naar de gevulde schaaltjes die boven op de kar tentoon gespreid staan. Mijn aandacht gaat uit naar een man met een foeilelijke groene Vietnamese helm op met een grote bamboestok tussen z’n benen.

Hij neemt een geweldige teug en blaast rook uit – het blijkt een pijp te zijn die ik nog niet eerder heb gezien in Vietnam. Het blijkt een Dicu Cay te zijn en de man bied aan of ik ook een trekje wil. Hij barst uit van het lachen als ik een groot “hoestgeluid” maak en op m’n borst klop.

Na een foto wil hij ook met z’n hele familie erop en even later heb ik een prachtfoto met “ome Ho” (hij heeft een nagenoeg zelfde sikje als de politicus) en z’n gehele aanhang.

kopje onder

Ik neem nog een kijkje langs het kanaal met z’n vele bruggen en sluizen. Er drijven wat stukken wier op het water en opeens zie ik een bovenkant van een lijf in het water staan.

Alleen het hoofdje blijft boven het wateroppervlak steken als de armen naar beneden gestrekt worden en de vrouw iets probeert op te rapen van de bodem. Geen idee wat ze zoekt maar het is een raar gezicht zo midden in de stad. Verderop de overdekte houten brug en ik zie nog talloze andere bruggen (ook zonder enige leuning of bescherming) in de verte.

Rieten hoedjes van meisjes fietsen de bijna driehoek-brug op om er dan vanaf te zoeven. Een oud stel op een bamboevlot beweegt zich voort door met twee stokjes in te water te slaan – eenden en vogels laten zich hier niet zien bang om aan het spit te belanden.

Opeens schel getoeter dat afneemt naarmate de tijd vordert – een teken dat m’n bus eraan komt.

phat diem - tips & advies (2014)

Vanaf het busstation in Ninh Binh gaan elk uur lokale bussen richting Kim Son (andere naam voor Phat Diem; mij werd gezegd dat de bus op het hele uur vertrok, maar mijn bus vertrok om 10:15. Het is 26 km en de bus doet er ongeveer een uur over.

Het is nog een behoorlijk stuk door het stadje rijden tot de halte waar je moet uitstappen. Er is zelfs een busstation in “Phat Diem” maar deze bus stopt daar niet, maar rijdt er wel langs. Kosten voor de rit: 25.000 VND

TIP:

Maak een papiertje met de naam Nha Tho Phat Diem erop en laat deze aan de buschauffeur zien. Aan de zijkanten van de weg staan heel veel (stenen) paaltjes met daarop het aantal km naar Phat Diem zodat je weet wanneer jezelf klaar te maken.

Als het lekker weer is kun je makkelijk langs het meer of op het complex zelf een lunch nuttigen of een kop koffie drinken. Het is er heerlijk rustig en het is een romantische sfeervolle plek met vlakbij een school.

Phat Diem is een heuse stad waar voldoende eet- en drinkgelegenheden zijn.

Phat-Diem-rivier-boot-originele-hoed-Vietnam

Naam : Queen Mini hotel

Adres : 21, Hoang Hoa Tham Str, (Ninh Binh)

Prijs : 120.000 VND (single)

Tel.nr. : 0303871874

Email : ngannguyen.2010@yahoo.com.vn

Inhoud:

Dit is een hostel vlakbij het trein- en busstation van Ninh Binh en is wel bekend bij (Westerse) toeristen. Verwacht dus niet alleen te zijn in deze optie. Er zijn verschillende soorten kamers op drie of vier verdiepingen met (natuurlijk) verschillende prijzen. De mensen die er werken spreken redelijk Engels.

Het is er schoon en je krijgt een schone handdoek mee – ook was er voldoende wc papier. Er is WIFI en het is schoon. Ik had een klein kamertje (nr. 305) met een groot raam (met gordijnen) uitkijkend op de achterkant (geen straat) met een aparte kleine douche en wc. Het bed was 1,5 groot.

Er hing een ventilator en voor de verandering hingen er een paar haken aan de muur om je tas en shirt op te hangen. Een nadeel; ik had een grote louvredeur als voordeur waardoor je dus zo m’n kamer in kon kijken naast het feit dat je alles hoort op de gang (en hal). Boven de deur zat een open gat van 20 bij 50 centimeter groot. Een gat van dezelfde grootte zat in de wc-douche.

Voor mij was het niet duidelijk of Phat Diem nu alleen een kathedraalcomplex was, een dorp of stad met kathedraal of wat dan ook. Het is een drukke stad waar je echt moet zoeken naar de kathedraal als je niet weet waar deze staat. Ik heb zelf niet in Phat Diem geslapen maar heb wel degelijk opties (hotels) gezien.

BESTEDINGSTIJD:

Ik heb ongeveer een uur rondgelopen op het complex van de kathedraal (zie hierboven). Het is nl. afhankelijk of de kathedraal open is (ik kwam 11:15 aan op zondag en ik kon nog net de kathedraal ingaan waar ik na 10 minuten uit werd gestuurd.

Als je ook andere dingen wilt zien (bv de brug) kun je gemakkelijk nog een half uur of meer rondlopen langs het kanaal met z’n bruggen en bruggetjes en/of de mensen die op het water bezig zijn in een boot, op een vlot of staand op de bodem.

LET OP:

Er schijnen nog wel eens “mensen” rond te lopen die je proberen een entree fee te laten betalen. Niet aan beginnen – het complex is gratis te betreden. Ook lopen er nog wel wat bedelaars rond, dus wees daarop beducht.

Je stapt langs het kanaal in Phat Diem uit (aan de goede kant als je richting kathedraal gaat) en dan kun je in principe de kathedraal zien liggen in de verte. Deze ligt namelijk op zo’n 300 meter lopen in het straatje dat haaks staat op de drukke weg waar je net bent uitgestapt.

Gewoon recht doorlopen tot je bij het aangelegde meer aankomt – daar zie je de kerk liggen achter het kleine eilandje met het Jezus beeld erop. Rechtsom lopen om naar de ingang te gaan.

De overdekte houten brug is ietsje terug lopen (1 minuut) (richting Ninh Binh) langs het kanaal waar je bent uitgestapt met de bus. Dit kan niet missen.