Hoi An en My Son

Het oude centrum:

Het stadscentrum van Hoi An staat sinds 1999 op de UNESCO werelderfgoedlijst en dat heeft zo z’n voordelen. Ten eerste zijn de oude straten autovrij en zijn er restricties aan de gebouwen in de stad qua hoogte, kleur en materiaal.

Het gevolg is een zeer authentieke stad die als je de grote schare toeristen even wegdenkt doet terugdenken aan oude vervlogen tijden. Van de 800 gebouwen die vallen onder de oude stad zijn er 15 open voor het publiek.

Je hebt verschillende tickets nodig om alles te kunnen zien maar elk ticket geeft de mogelijkheid om van alle karakteristieke dingen iets te kunnen zien in de stad. Zo zijn er oude (koloniale) huizen, pagodes en tempels, vooral Chinese zogenaamde vergaderhuizen en musea. Een van de mooiste vergaderruimtes is de Fujian en voor de huizen kun je het beste het Tan Ky huis bezoeken.

Vooral de huizen rond het oude haventje zijn zeer goed bewaard gebleven. Andere dingen die je kunt bekijken in het centrum is het oude kleine maar zeer fotogenieke Japanse bruggetje (Chua Cau) dat de Japanse vestiging verbond met de Chinese. Oude verweerde beelden aan weerszijden (apen en honden) zorgden voor bescherming en de dikke palen tegen het gevaar van instorting bij een aardbeving.

Tenslotte is daar de bron waar het geheime recept van Cao Lau wordt mee gemaakt, een specialiteit van de stad.

My Son:

De archeologische stad My Son werd een belangrijk religieus centrum in de tijd van Koning Bhadravarman in de 4e eeuw in het Champa Koninkrijk.

Tot de 13e eeuw zouden hier mensen wonen en werken en het zou uitgroeien als de meest belangrijke religieuze en intellectuele plaats; ook zou het weleens kunnen zijn dat de plek onderdak gaf aan de laatste rustplaats van Cham monarchen.

Vele tempels werden gebouwd ter ere van Shiva de Hindoe god die de stichter en beschermer zou zijn van de Champa dynastie. Ooit zouden een aantal gebouwen in de stad bedekt met een dikke laag goud maar door de eeuwen heen zijn de inmiddels ruïnes leeggeroofd door de Vietnamezen, Chinezen en Khmer mensen. 

De strijd tegen de Khmer 

Omdat de Champa mensen niet genoeg land hadden om rijst te verbouwen zouden zij gaan piraterijen wat hun in direct conflict bracht met de Noordelijke Vietnamezen en de zuidelijke Khmer’s – deze strijd zouden in de loop van de eeuwen verliezen al wonen er nog afstammelingen van de Cham’s in de kustprovincie.

De  overgebleven ruïnes (er stonden ooit 68 gebouwen, nu nog 20) zouden het zwaar te verduren krijgen in de Amerikaanse oorlog. De VC gebruikt My Son als schuilplaats en de Amerikanen zouden de site meer dan eens bombarderen.  

Toch blijft My Son de belangrijkste plaats in Vietnam om de “Cham” dynastie te bewonderen. Niet in de laatste plaats omdat het ligt in een prachtige groene omgeving met bergen, bos en een rivier. De ruïnes zijn in 10 groepen verdeeld (van A t/m K) en liggen verspreid over een terrein van ongeveer 200m2. Je kunt verschillende tempels zien, een opslagplaats voor heilige boeken en spullen voor ceremonies, een bassin, een oude poort en een meditatie hal. 

Vooral groep A (die volgens oude lokale mensen het meest bewonderingswaardig was) is in z’n geheel vernield door Amerikaanse luchtbombardementen. Het deel wat ze niet te pakken konden krijgen werd aangevallen door een groep helikopters.

Daarna werd de handel weer opgepakt en floreerde “Hoi An”als nooit tevoren. Handelaren en verkopers van over de hele wereld kwamen naar de stad om geld te verdienen. Het aantal Japanse en Chinese oversteeg de andere aangezien het makkelijk was om voor hen in de havenstad te komen.

Als het tij goed was bracht de wind ze hiernaartoe en een paar maanden later bolden hun zeilen weer en voeren ze terug naar hun moederland.

In de tijd dat ze in “Hoi An” waren huurden ze de grote warenhuizen in de haven voor opslag en om in te wonen en werken. In 1607 verbood de Japanse Keizer nog langer internationaal te handelen en zij vertrokken; de Chinezen bleven en zouden er later de eerste Chinese vestiging maken in Zuid Vietnam. Hoi An of zoals de Europeanen het noemden Faifoo brachten het Christendom met zich mee naast alle handel. Eerst waren het de Portugezen die hier landden, gevolgd door de Nederlanders, Engelsen en Fransen.  

In de 18e eeuw zou de stad totaal vernietigd worden t.t.v. de Tay Son Rebellie om later geheel te worden gerenoveerd in dezelfde stijl. De handel van de havenstad zou pas instorten toen de ader van de stad, de rivier verzilte en de commercie verdween naar het nabijgelegen Danang. Tijdens de Franse tijd zou “Hoi An” fungeren als administratief centrum.

Goede afspraken tussen de Vietcong, NVA (Noord Vietnamezen), ARVN (Zuid Vietnamezen) en de Amerikanen zorgden ervoor dat de Koloniale stad in z’n geheel vrij van schade bleef tijdens de Vietnamoorlog.

Een van de redenen waarom de stad nu een zeer belangrijk toeristisch centrum van Vietnam is waar heel veel bewonderaars op afkomen.