Snelweg van hel (Highway of Horror):

De eerste dag van Mei 1972 zal door niemand ooit vergeten worden door mensen in de stad Quang Tri en de provincie Thu Thien. Onophoudelijk werd Highway 1 zo’n 10 kilometer ten zuiden van Quang Tri aangevallen door vijandelijk vuur waardoor veel slachtoffers vielen naast de zakelijke schade.

Long Hung kerk:

Deze kerk in de stad Quang Tri kwam midden in de frontlinie terecht en werd acht dagen continue gebombardeerd door Amerikaanse en Zuid-Vietnamese bommen tijdens de Vietnamoorlog in 1972.

De lege huls die de kerk vandaag de dag is, is als koude herinnering blijven staan aan de veldslag tussen de twee partijen die 81 dagen duurde.

Hien Luong brug en de Bai rivier

De Hien Luong brug lag over de Bai rivier die t.t.v. de Vietnamoorlog (1954 en 1972) de natuurlijke scheidslijn betekende tussen Noord- en Zuid Vietnam op de 17e breedtegraad. De brug lag ongeveer in het midden van de DMZ en was een belangrijke schakel; niet verwonderlijk schoten de Amerikanen in 1967 de brug aan flarden.

Tijdens het Paasoffensief in 1972 van de Noord-Vietnamezen werd de stad Quang Tri ingenomen door de communisten die zo de grens zo’n 20 kilometer zuidwaarts drukten – ter hoogte van de Thach Han rivier. Tijdens de oorlog was de brug in twee kleuren geverfd – de zuidelijke zijde was geel en de noordelijke natuurlijk rood. Opmerkelijk genoeg is de brug momenteel geel van kleur!

Vinh Moc tunnels:

Tijdens de Vietnamoorlog lag Vinh Linh district in het strategisch gelegen gebied aan de grens van Noord-Vietnam en Zuid-Vietnam iets ten noorden van de DMZ zone in het noorden.

De tunnels werden vanaf 1966 gebouwd als toevluchtsoord voor dorpsbewoners om te ontsnappen aan de intense Amerikaanse bombardementen van de gemeenschappen Son Trung en Son Ha in de provincie Quảng Trị die toen begonnen.

De bodem bestaat uit natte klei zodat het makkelijk met de hand kon worden uitgegraven. Nadat ze aan de lucht werd blootgesteld verhardde de klei zodat de wanden goed stevig. De Vietcong realiseerde dat dit een uitgelezen mogelijkheid was zo dicht bij de grens een basis te hebben en overtuigde de mensen te blijven. Het eerste gedeelte van het complex werd in 18 maanden gebouwd.   

Een stad onder de grond: 

De in totaal 2 km lange tunnels werden in verschillende fasen gebouwd en waren in gebruik tot 1972 toen de dreiging van groteske bombardementen over was, de Amerikanen de oorlog hadden verlaten en de grens 20 km naar het zuiden was verplaatst en de Communisten heer en meeste waren.

In het complex waren waterputten, keukens, kamers voor elke familie en medische ruimtes.

Ongeveer 75 families leefden in de tunnels, dat uit drie niveaus bestond. Er werden 17 kinderen in de tunnels geboren en het langste verblijf achtereen was 10 dagen en nachten. Deze tunnels, tussen de 12 en sommige 23 meter diep, waren zo goed gebouwd dat niemand uit het dorp om het leven kwam terwijl andere in andere buurten in de regio instortten na de vele bombardementen door de Amerikanen.

De enige voltreffer was een bom die niet ontplofte, het erdoor ontstane gat werd als ventilatiekanaal gebruikt. Het meest gevaarlijke en bedreigende waren de trillende bommen maar Vinh Moc werd gespaard. Later werd de VC en de burgers vergezeld door soldaten van het reguliere NVA korps om de communicatie lijnen met het nabij gelegen eiland Con Co te onderhouden.

Tunnelbezoek:  

Je kunt de tunnels bezoeken (20.000 VND entree) en dit zijn de originele tunnels i.t.t. de tunnels in Cu Chi nabij Saigon. Opmerking daarbij is dat de tunnels gewoonweg groter waren gemaakt dan in de IJzeren driehoek. Er zijn 12 ingangen en als je je ogen sluit hoor je de zee in de verte suizen.

Tegenwoordig hangt er licht dat er tijdens de oorlog natuurlijk niet was. Het naastgelegen museum heeft foto’s van de tijd in de tunnels en een kaart van het gehele tunnelcomplex. De man die zorg draagt voor het complex heeft zelf jaren in de tunnels gewoond maar kan helaas niet spreken.

Dakrong brug en de Ho Chi Minh Trail:

Deze zeer strategische gelegen brug is de kruising tussen de Highway 9 die de Amerikaanse kampen volgt op de McNamara linie en de haaks daarop staande Highway 15 die een van de grootste wegen van de in fameuze Ho Chi Minh Trail zijn geweest.

De brug die je nu ziet is pas in 2001 herbouwd. Er staat hier een monument dat dit het startpunt was van de HCM trail. Deze weg leidt zuidelijk naar Aluoi, de Au Shau vallei en o.a. Hamburger Hill. De brug ligt ongeveer op de helft van de Highway 9 die doorloopt tot de grens met Laos.

Soms wordt hier nog een dorpje bezocht waar Montagnards (bergvolkeren of minderheden) woonachtig zijn.

Khe Sanh basis:

Dit was de laatste en meest verwijderde legerbasis van de Amerikanen tijdens de Vietnamoorlog (vlakbij de grens met Laos) en dreigde een Amerikaans Dien Bien Phu te worden. Op 21 Januari 1968 werd de basis door tienduizenden Noord Vietnamese troepen omsingeld en genadeloos aangevallen.

Duizenden zware en half zware artilleriegranaten en -bommen kwamen op het Amerikaanse basiskamp terecht die al snel ondergrondse bunkers begonnen te bouwen om te schuilen. Op 7 April stopte de omsingeling officieel toen het Amerikaanse leger de ring doorbrak en Highway 9 weer openstelde. 205 mariniers zouden de slag niet overleven en er vielen zo’n 1000 gewonden aan Amerikaanse zijde.

Aan de NVA zijde was de schade aanzienlijk groter en het aantal slachtoffers vele malen hoger. Maar het doel was bereikt – de Amerikanen die daar werden vastgepind konden niet te hulp schieten voor het TET offensief dat door Zuid Vietnam raasde.

Nadelen zijn er ook: 

Veel bussen, lange dag en in principe niet zoveel te zien. Snel. Voordeel is dat je een gids heeft en je nooit en ten nimmer op eigen houtje al deze sites kunt bezoeken in een dag (of twee). Een ding is dat de bewegwijzering niet best is in Vietnam en dat meerdere sites niet langs de weg liggen. Misschien beter vanuit Dong Ha is veel dichterbij en wellicht ander soort mensen (geen rugzaktoeristen).

Nadeel van DMZ zone bezoeken is dat je lang niet alles ziet (Khe Sanh basis zit niet in alle tours) terwijl een bezoek aan een strand dat wel is.

Stop en Go café; eerst een verhaal over een oude veteraan die altijd de tours deed maar vanwege z’n gezondheid hiermee is gestopt omdat hij de berg niet meer op kan.

De man (Thien) geeft dan aan dat hij toch nog even wil rondbellen en belt mij even later terug; er kan toch iets geregeld worden maar dan wel nu; de kosten zijn 85 dollar en dit houdt in dat je 07:00 wordt opgehaald, achter op een motorfiets naar de berg rijdt en dat je ongeveer 16:00 terug bent. Dit werd mij tussen neus en lippen verteld en ik had er eerlijk gezegd weinig vertrouwen in – het was geen vaste tour.

Inclusief was de rit, de vergunning, de entree en de gids.

Sinh café: deze man belt met een veteraan en geeft aan dat ze geen tours doen naar Hamburger Hill; je moet gewoon heen gaan en daar een vergunning en gids regelen. Er gaat een bus naar Aluoi en daar wijst zich alles zelf de weg. Een vergunning bij de politie aldaar kost 200.000 VND.

Deze man bleek goed te weten waar hij het over heeft en z’n optie klinkt ook beduidend goedkoper.

Conclusie:

Ik kan mijn vinger er echt niet achter krijgen; als de politie meer tijd nodig heeft dan hadden ze kunnen zeggen om morgen terug te komen. Waarom zouden er geen buitenlanders worden toegelaten; dit brengt toch geld in het laatje?

Er is over geen bedrag geld gesproken, ook niet door de politie? Er gaan ook veteranen heen, dat is zeker. Waarom wordt ik eerst naar het politiebureau gebracht, waarom wordt er eerst gezegd om 14:00 terugkomen waarop opeens het verhaal veranderd in “er worden geen buitenlanders toegelaten”. Zoveel vragen en zoveel onduidelijkheid.

Er klopt iets niet maar ik kan niet bedenken wat. Niemand in dit land stuurt een betalende toerist weg.

TIP: ga alleen naar Hamburger Hill als je een rectificatie hebt van een vergunning en geld terug als je uiteindelijk niet gaat.