Austerlitz en Prace

Reisverhalen - Tsjechië

Prace-Austerlitz-kanon-Napoleon-museum-slagveld-Tsjechië

inleiding

Ik pik m’n reismaatje op bij de “Eurolines” bushalte in Brno om eigenlijk direct op pad te gaan. Veel te vroeg ben ik met m’n grote tas aangekomen op het station waar hij straks moet gaan aankomen in de hoop dat hij wat eerder is en dat we direct richting de eerste site kunnen gaan. Maar helaas – eerst begint het opeens gigantisch te waaien en daarna te plenzen van de regen.

Zelfs onder de luifel ben je niet veilig en de wind brengt de regen naar je toe. Het is exact half vier als Pete met de bus het station in komt rijden. We besluiten op de weg naar de bushalte bij “Tesco” wat boodschappen te doen aangezien Prace maar een klein dorp is met waarschijnlijk geen supermarkt.

Probleem wordt waarschijnlijk het feit dat hij geen benzine in z’n brandertje heeft zitten dus we nemen extra brood mee voor het avondeten.

Het is zo’n half uurtje met de bus als we uitstappen op een hoek in het kleine dorpje waar de beslissende slag van de Slag om Austerlitz zich op 1 December in 1805 heeft afgespeeld. Het slagveld is een stuk groter is dan de stad Slavkov (Austerlitz) en dat er in die stad eigenlijk helemaal niets is gebeurd op het papierwerk na. Hier in Prace is het eigenlijke gebeurt.

de strategische heuvel

Vanuit de bus had ik het grote monument wat op de heuvel staat al opgemerkt en het is dan ook een eitje om de heuvel op te lopen richting het monument. Onderweg zijn wat jongens bezig in hun garage en aan hun vragen we wat water.

Het is zwaar met die grote tas om de 1,5 km naar de top van de heuvel te lopen die uitzicht geeft over de hele vallei – nu pas wordt het duidelijk waarom deze heuvel zo belangrijk was en zo beslissend.

Gele koolzaadvelden, groene grasvelden en hier en daar wat huizen of boompjes – maar op de top van de heuvel staat achter wat struiken en bosjes het grote monument, daarachter het gebouw wat het museum moet zijn en dan een stuk bos waar wij straks gaan proberen een plekje te vinden voor de nacht.

Het museum is een echt landelijk regionaal museum – er is een groot terras bij en het heeft wat weg van een oude verenigingskantine uit de jaren 70. Helaas is deze al gesloten. We nemen wat foto’s en de zon wisselt de wolken af waar af en toe een spetter regen uit valt. Ook blaast de wind nog behoorlijk. Via een grindpad komen we achter het museum uit en zijn gelukkig dat er geen grote hond blaft.

Omdat het bos niet echt dik is besluiten we eerst ons brood en kaas op te eten en schrikken ons opeens dood van een briesend paard wat een paar meter verderop langs de bosrand langs draaft met een ruiter op z’n rug.

onder onze konten

Omdat we geen benzine hebben eten we wat brood en kaas. We openen de wijn en besluiten als het opeens erg donker wordt snel onze tenten op te zetten. Eigenlijk zijn we te laat – de wind begint opeens heel hard te waaien en het begint verschrikkelijk te regenen.

Alles gaat mis – m’n tent staat verkeerd om, haringen schieten uit m’n hand, alles zit onder de prut, ik ben zeiknat en al m’n spullen staan verderop ook in de regen.

Als alles eindelijk staat en wij in onze tent proberen de schade te overzien houd de regen op en komen we onze tenten uit. Ik trek snel een warme joggingsbroek aan en zit te denken hoe koud het wordt vannacht en wat ik moet aantrekken. Nog een uurtje zitten we tegen twee bomen aan in het bos en mijmeren over het feit dat onder een dunne laag aarde onder onze konten honderden, misschien wel duizenden stukken van mensen liggen die in de beroemde slag zijn gevallen.

Het is rond tienen als ik m’n tanden poets en richting m’n tent gaat. Ik hoop dat ik een beetje kan slapen met deze kou in m’n tentje!

Kopje onder

Het is vroeg licht en het lijkt veel later als ik m’n slaapzak uitklim en het tentzeil open. Een koude wind blaast de tent in en ik zie dat het nog maar half zeven is.

Fazanten die van de tak afspringen hebben mij wakker gemaakt en even later zie ik ook Pete z’n tent uitkomen om z’n slaapzak en liner in de bomen te hangen.

Als we onze spullen uit onze tenten halen zien we verderop drie herten staan en een haas wegschieten. Het is vannacht behoorlijk fris geweest en ik weet mij nu pas te herinneren hoe ik steeds dieper m’n slaapzak in ben gekropen.

Er verschijnt een waterig zonnetje aan de hemel en wij besluiten (ook omdat we nogal open staan opgesteld met onze tenten) eerst onze tenten en spullen op te pakken voordat we iets gaan eten.

In het bosje zelf (waar we geslapen hebben) is het koud en de wind blaast – we besluiten aan de bosrand tegen twee bomen aan ons ontbijt te nuttigen en slepen onze spullen die kant op. Het weer is zoals gisteren – af en toe een zonnetje afwisselend met een dik wolkendek.

Na onze maaltijd wandelen we dezelfde weg terug naar het monument en het museum waar als we aan komen lopen net een hele schoolklas ons voor is. Je zult het altijd zien. We worstelen ons naar binnen en vragen wat de bedoeling is van deze club – de mensen achter de toonbank spreken niet echt Engels en dan maken we duidelijk dat we graag een kop koffie willen hebben in het cafeetje ernaast.

Het vrouwtje loopt op ons af en wijst op de deur waar een wit papier op hangt – vandaag en gisteren waren ze gesloten, morgen zijn ze open.

Het plan om een heerlijke bak koffie te drinken gaat dus in rook op. Daarnaast maant ze ons te wachten tot de hele club schoolkinderen voorbij is die in twee groepen verdeeld wordt. Er zijn verschillende mogelijkheden – je kunt naar de kapel, naar het museum of naar beiden. In de kapel schijnt alleen de atmosfeer er toe te doen en we besluiten te wachten op de radiators en wat notes op te schrijven.

Het Prace museum

Als de twee schoolgroep kinderen verder zijn met hun toer dan komt een vrouw naar ons toegelopen, geeft ons een dikke stapel papier met Engelse tekst en drukt op een knop om de televisie te starten.

Het museum bestaat uit vier ruimtes – nadat we de gang hebben verlaten komen we in de eerste echte ruimte – het is donker en er komt een groot scherm uit de grond. We gaan zitten op een stoel (Pete valt bijna in slaap) en we horen de situatie in Europa voor de slag.

In de kamers erna zien we uniformen in grote etalages staan, maquettes, spullen gevonden op het slagveld en horen details over de oorlog, zien stukken van een oude film etc.

Een van de dingen die ons opvalt is dat het eigenlijke slagveld veel groter is dan wij wisten en hadden verwacht en dat Austerlitz zelf helemaal geen slagveld is geweest.

>> Lees hier meer informatie m.b.t. de slag bij Austerlitz (1805)

Prace-Austerlitz-kanon-Napoleon-museum-slagveld-Tsjechië-monument

naar slavkov

We wandelen door de regen de heuvel af terug richting het dorp Prace waar we gisteren de bus zijn uitgestapt. Op de kruising waar ook de bushaltes te vinden zijn is een klein winkeltje en er staan wat bomen. Helaas is het bushokje aan de andere kant van de straat, ook al weten we dat er hier helemaal geen bus komt.

We zetten onze grote tassen tegen de bomen aan waar het dichte bladerdek ze droog houden en proberen d.m.v. een lift de 13 kilometer te overbruggen naar Slavkov waar we het kasteel willen bezichtigen waar het vredesverdrag is getekend. De Tsjechen geven weinig of geen respons in de auto en de kans dat we een lift gaan krijgen wordt voor ons steeds kleiner.

Het regent nog steeds als we hier al een uur staan en we twijfelen zelfs om terug te gaan naar Brno en daar een trein naar Slavkov te nemen. Er komen weinig auto’s langs en we staan er nog steeds terwijl we hier al 1,5 a 2 uur staan. Ik spring op bij een nieuwe auto die voorbij raast en de auto stopt. Een mevrouw draait haar raampje naar beneden en vraagt waar we heen willen.

We proppen de grote tassen achter in haar auto en rijden naar Slavkov. Onderweg zien we een benzinestation en een “Lidl” en nemen de route naar het centrum in ons op.

>> Lees over de bestemming Jena waar je de Napoleon steen kan bewonderen.

Prace-Austerlitz-Napoleon-museum-slagveld-Tsjechië

De vredesconferentie van Austerlitz

Vlakbij de Zamek (kasteel) worden we afgezet en bedanken de vriendelijke mevrouw voor het brengen. Er zijn alleen tours in het Tsjechisch en we krijgen net als eerder een dikke stencilmap mee en mogen gelukkig onze grote tassen achterlaten bij de receptie.

We betalen de entree (120 Kr). We zijn met een groepje van acht mensen waarvan er 5 geen Tsjechisch spreken wat een verschrikkelijke frustratie moet zijn voor onze vrouwelijke toergids die haar verhaaltje oprakelt.

We krijgen zo’n 15 kamers te zien die van een hertog o.i.d. en zien portretten van de eigenaren en van andere muurtekeningen, schilderijen en 17e eeuws meubilair.

Het is mooi om te zien maar het is niet echt spectaculair (je mag sowieso geen foto’s nemen) en er is eigenlijk maar een ruimte waar we voor komen. Twee grote deuren openen zich en we zien rijen stoelen staan met twee grote beelden in twee niches tegen over elkaar staan.

Hier is de vredesconferentie gehouden tussen Frankrijk enerzijds en Oostenrijk en Rusland anderzijds. Oostenrijk verloor een behoorlijk stuk grond in het zuiden en zou nooit meer de macht worden die het ooit was (dit vacuüm werd ingenomen door Pruisen). Verderop in de tour zien we het welgemeende bed waar de grote kleine man in geslapen zou moeten hebben.

Volgens insiders sliep Napoleon altijd op z’n veldbed, zo zou hij naast het witte bed geslapen hebben. Na de tour (en alle deuren en ramen achter ons gesloten zijn) maken we een rondje door de tuin die een kleine replica is van een Versailles tuin.

Bij de golfbaan

We checken de tuin uit maar deze is te klein om een plek voor de nacht in te vinden en daarbij is deze omringd door een hoge muur die ons herinnert aan de opsluiting in “Casserta” in Italië. We wandelen (nadat we onze tassen hebben opgehaald) richting de “Penny markt” die we vanuit het raampje in de auto hebben gezien en vullen onze benzinetank bij het naastgelegen station. Langs de rondweg lopen we richting de golfbaan als het weer begint te regenen.

We schuilen onder de luifels daar en vullen direct onze waterzakken in het restaurant. Als het droog is en we het enige groen zien wat in de omgeving van de stad ligt vragen we iemand of het mogelijk is via de golfbaan de groene heuvel te bereiken. Langs het voetbalveld en een steile heuvel op – we komen wat hondenuitlaters tegen als we de een track vinden op de steile heuvel.

We klimmen helemaal tot aan de top waar aan we aan de andere zijde alleen een groen veld vinden – geen goede plek om onze tenten op te slaan. We wandelen helemaal naar de andere zijde waar we een BMX fietsbaan vinden in het bos. Terug naar de andere hoek van het bos en daar vinden we achter wat kleine heuveltjes een stuk plat bos waar we onze tenten opslaan. Het is al laat als we onze tenten opzetten en kamp maken.

We eten noedels, brood en drinken onze wijn. Het is nog maar negen uur als we richting onze tent gaan – aardedonker en uitgeteld val ik in slaap.

>> Lees over bestemming Leipzig, waar een grotesk monument van de Napoleon slag staat.

Austerlitz-vrede-Napoleon-museum-slagveld-Tsjechië-Prace

austerlitz - tips & advies (2014)

Austerlitz – Olomouc: vanaf het busstation kun je naar bus nemen naar de stad Vyskov (27 Kr). Hiervandaan gaat openbaar vervoer (een bus) nemen naar Olomouc.

Naam : Mohyla Miru

Adres : Prace heuvel (Pracky Kopec)

Prijs : Koepel 25 Kr, Museum 70 Kr, combinatie van beiden: 86 Kronen

Tijd : 09:00 – 18:00 (Maandag gesloten)

Inhoud:

Boven op de heuvel waar de beslissende slag van de slag om Austerlitz is uitgevochten tussen de Oostenrijke en Russische troepen enerzijds en de Franse troepen onder Napoleon anderzijds is een museum gebouwd. Het heeft een café en de hele sfeer is ontzettend gemoedelijk.

Voor de deur staat een gigantisch groot monument met daaronder een koepel die je kunt bezoeken. Het museum is onderverdeeld in vier grote ruimtes die d.m.v. vitrines met attributen, maar vooral door audio en video je een goed beeld geven van de slag, het slagveld, de deelnemers, de situatie en de gevolgen van de gewonnen slag door Napoleon.

Zeer de moeite waard.

Bij het museum (Prace) zit een gezellig, oubollig maar sfeervol eetcafétje waar je heerlijk een kop koffie kunt drinken

en wellicht ook een maaltijd kunt nuttigen.

Naam: wildkampeerplek “Prace” heuvel

Inhoud:

Op de heuvel van “Prace” staat achter het grote monument en het museum een behoorlijk bosje waar je in kunt “wild” kamperen. Het is niet heel dik en er lopen wat paden maar het is mogelijk als je stil doet (wij hadden het gevoel dat er ook ’s avonds laat mensen waren in het museum) om daar een nachtje op het slagveld te overnachten.

Er is een grindpad wat tot het veld doorloopt en daar kun je afslaan en het bos in lopen. Een magische en zeer interessante plek maar het kan wel fris zijn boven op de heuvel.

Naam: wildkampeerplek “Austerlitz”

Inhoud:

Achter het kasteel en de golfbaan (en voetbalvelden) is een heuvel met wat groen erop. Op de top is een plateau waar het open is en het onmogelijk is om een plek te vinden voor je tent. Aan de rechterzijde is een BMX fietsbaan aangelegd waar je beter niet kunt gaan kamperen. Er zijn sowieso heel veel paden op de heuvel aanwezig waardoor wild kamperen bijna is uitgesloten.

Wij vonden aan de linkerzijde onder de top een stuk plateau waar je achter wat kleine heuvels en bomen kunt kamperen voor een nachtje. Geen ideale plek want je moet eerst de steile heuvel beklimmen.

BESTEDINGSTIJD:

Je kunt bijvoorbeeld een ochtend doorbrengen op de heuvel van Prace waar je het museum maar ook het slagveld en in de toren kunt kijken.

Na een bezoek in Austerlitz (paleis) is het misschien een idee om hier te blijven slapen. Dan moet je wel eigen vervoer hebben (veel openbaar vervoer rijdt er niet in Prace) en/of je moet “wild” kamperen zoals wij hebben gedaan.

TIPS:

In Prace is niets meer dan een heel klein winkeltje en het museum. Austerlitz is meer een stad met een busstation en een centrum vol winkels, hotels en restaurants.