Darkoviche

Uit het busraampje zie ik de bunkers en Pete loopt naar de chauffeur om te vragen of we er hier uit kunnen. Het is net voor het dorpje Darkoviche 1 of 2 kilometer bij z’n naamgenoot vandaan.

De zon schijnt en we besluiten even door te lopen naar het eerste huis om daar water te vragen. De vrouw is Pools maar begrijpt wat we willen en schenkt onze waterzakken vol.

Terug bij het kruispunt zien we dat er verschillende bunkers te bezichtigen zijn maar volgen het bord met museum aangezien we daar een stuk bos zien wat er vlak en goed uitziet (en goed bereikbaar). We kunnen het niet laten om een paar foto’s te nemen van de tanks (T-34’s) die we langs de weg zien staan. Bij een staat zelfs een Katoesja raketinstallatie.

Eerst een stuk langs het prikkeldraad en drakentanden. We lopen langs de bosrand en koolzaadvelden richting een stuk bos waar zeker een goede plek voor ons te vinden is.

Vanaf onze plek kunnen we de hoofdbunker zien, de weg en we zetten eerst de tent op voordat het wellicht weer gaat regenen. Aangezien we al gegeten hebben zetten we thee, ik zoek even een plek op om naar de wc te gaan en beginnen daarna aan onze “Albert Heijn” wijn. Het is even over tienen als we beiden naar onze tent zoeken en onze slaapzak in kruipen.

Het is wederom fris geweest vannacht en ben zelfs een paar keer wakker geworden van de kou maar ook van het geblaf van honden en herten. ’s Morgens is het de jas aan terwijl de stoom uit je mond komt, spullen buiten hangen om te luchten, daarna de tent en tas pakken en omkleden.

We eten snel wat ontbijt en denken als eerste bij de hoofdbunker die dienst doet als museum aan te komen. De oude man gewapend met pet wijst ons op de andere bunkers in de buurt. We besluiten eerst langs de vele drakentanden, kruizen, prikkeldraadversperringen en een tankwal naar de andere grote bunker te lopen even verderop.

Nadat we onze grote tassen in het museum onder wat granaten hebben opgeborgen lopen we de weg over, langs de drukke autoroute naar het terrein van deze bunker die niet gerenoveerd is. Het is hier heerlijk rustig en we zien twee bankjes staan in het zonnetje met prachtig zicht op de bunkers die de Tsjech-Slowaken zouden hebben moeten beschermen tegen de nazi’s in 1938. Niets was minder waar door de München-conferentie en deze bunkers werden zonder slag of stoot opgegeven.

Toen de Russen Europa binnendrongen zouden de nazi’s deze bolwerken overigens wel gebruiken tegen de invasie van de Bolsjewieken.

Het prachtige terrein hier is omgeven door verschillende groottes drakentanden en het geheel geeft een mystiek gevoel. Pete en ik weten dat we eigenlijk hier hadden moeten overnachten tussen deze verdedigingswerken maar het was laat gisteren en onze tassen waren zwaar van de last.

Teruglopend zien we langs de weg nog meer bunkers liggen – deze zijn veel kleiner zoals je veel kunt zien in het Hollandse landschap.

Ook hier prikkeldraad en een tankwal. Naast de kleine bunker die je overigens niet kunt inzien staat een Russische monument omringd door naaldbomen. Vlakbij de parkeerplaats vinden we nog een garage volgeladen met zogenaamde prikkeldraadophouders en verschillende soorten kruizen die ook gebruikt zijn op de stranden van Normandië. 

Het museum

We nemen een kijkje en lopen dan terug naar het museum dat gevestigd is in bunker MO-S 19 V Aleji wat staat voor de regio. De oude man spreekt redelijk goed Duits en wil ons een persoonlijke toer door de bunker geven.

De man vertelt dat deze bunkers deel uitmaken van de Tsjecho-Slowaakse verdedigingslinie gebouwd aan de grens tussen 1935 en 1938. De voornaamste taak van deze linie was om het hoofd te bieden aan een eventuele Duitse of Hongaarse invasie.  

Deze bunker is in z’n geheel gerenoveerd, bestaat uit twee verdiepingen en er zijn koepels opgezet. We krijgen een kijkje in de verschillende kamers en ruimtes van de bunker beginnend met de afvalbak die buiten de bunker is gebouwd waar gebruikte munitie in terecht kwam.

D.m.v. een kijkgat kon je alles zien wat er in die bak en daarbuiten gebeurde. We zien de gecamoufleerde ramen waar je een mitrailleur in kon zetten maar ook met een pantser-raam kon dichtmaken. Twee koepels waren voor observatie (de originelen van deze bunker werden in de Atlantische Muur gebruikt) terwijl een gebruikt werd als mitrailleursnest. 

Onze gids vertelt dat de bunkers in zo’n 200 dagen gebouwd zijn (tussen 1935 en 1938) maar dat het beton werd gestort in nauwelijks een week. Slaapplaatsen, munitieruimtes, twee grote kanonnen, een waterbron en watercontainers, proviandruimte, keukentje en een originele communicatiemachine. Daarnaast zien we de veldtelefoon (en gewone telefoon). Zo’n 19 Tsjechische soldaten bivakkeerden hier in vredestijd terwijl tijdens oorlogstijd hier zo’n 36 man zou gestationeerd zijn.