Pirot

Ik zie de verschrikte gezichten van twee jongens uit Chili naast mij die waarschijnlijk niets meer begrijpen van Europa – ik kan het bijna zelf niet meer uitleggen aan de Japanse die ik vanochtend al ontmoet heb bij de bushalte.

We zetten onze tijd een uur terug (gelijk aan NL tijd) en dan zien we drie tassen op wat tafels liggen naast de bus – de Japanse en de Chileense jongen moet naar buiten om alles aan te wijzen.

Alles is gelukkig goed. Dan pas rijden we weg – het is half tien geworden, Servische tijd. We rijden – zo lijkt het – een vallei in en ik zie naast onze weg een prachtige nieuwe EU tolweg liggen- 4 baans. De weg is totaal leeg. 

Het is nog een half uur bussen als we in Pirot aankomen, wat ook wel bekend staat als “klein Jeruzalem” vanwege het grote aantal kerken. Het is ook de stad waar ik eruit ga al heb ik even getwijfeld gewoon naar Nis door te rijden waar al m’n vrienden naartoe gaan (ook om door te reizen naar Belgrado).

Ik stap uit naast een zeer groot open, bijna communistische plein (“Srpshkih Vladara”) met een groot monument en fontein en een giga groot hotel.

Het (nieuwe) symbool van de stad die o.a. bekend staat vanwege de verkoop van de zware tapijten die ooit door Turkse werkmensen met Islamitische kenmerken gewoven werden.

Nu schijnen ze allemaal Christelijke (Orthodoxe) elementen te bevatten. Ik zwaai naar iedereen want bijna niemand anders stapt uit. De vrouw achter de balie in een kiosk schrikt zich rot dat er opeens een Westerse toerist voor haar staat en Engelse termen uitkraamt. Ik wandel een rondje en vind na wat rondvragen uiteindelijk het informatiecentrum zodat ik een beetje kan bepalen waar wat is en waar mijn beoogde hostel zich bevindt.

Nadat ik ben ingecheckt in m’n hostel wandel ik wederom over de rivier naar het busstation en het gebied waar nu markt staat – het oudste gedeelte van de stad wat “Pazar” heet. 

Vlakbij het busstation zijn allemaal kleine winkeltjes – hier geen Mac, Subway, Billa of andere grote winkels – allemaal wijkwinkeltjes waar mensen nog voor op de stoep zitten en met elkaar zitten. Vooral de ijzerwinkel met een grote pan die op een driestok staat valt op en de camouflage kleding.

Verderop rond het monument tegen de Turkse overheersing staat de markt. Veel soorten kaas, kleding, kleden en potten en pannen zie ik staan. Een gezellige bedoening met een aantal zwerfhonden en de stoere jongens die hangen op een overdekt terrasje.

Ik wandel de brug weer over die ik eerder al had gepasseerd en kijk naar het kanaal “Nisava” die onder mij door laveert. Het is een snel stromende rivier maar gedeeltelijk opgedroogd; ik snap dat menen hierin zwemmen als de temperatuur het toelaat. Ik wandel dezelfde weg door het nieuwe winkelcomplex wat me enigszins doet denken aan een jaren 70 complex met veel winkels bij elkaar gebracht in een paar afzonderlijke straten.

Dit nieuwe gedeelte van de stad heet Tijabara. Hier niets van het gemixte folklore, gewoonten en gebruiken van verschillende soorten mensen waar de regio zo om bekendstaat. 

Ik ga alleen nog even kijken bij het kasteel wat momenteel gerenoveerd wordt door EU geld (natuurlijk). Er ligt een kleine gracht omheen met nu een parkje en ik zie wat torens die deels nog in de steigers staan.

Niet zo vreemd staat Pirot bekend vanwege zn strategische ligging tussen de Orient en Centraal Europa en daarom is het kasteel alias fort hier natuurlijk gebouwd.

Het waren eerst de Romeinen die hier een fort bouwden en de stad “Turres” wat eigenlijk gewoonweg “torens” betekent. De Grieken zouden hier vertalen in “Pyrgos” waartoe de Slaven, die daarna de stad overnamen in de 6e en 7e eeuw het hernoemden tot “Piros”. 

Terug in m’n nieuwbouw-hotelkamer besluit ik morgenochtend toch te vertrekken; de jongeman vanmiddag waarschuwde dat er morgen een “bulgaarse” bruiloft is en dat het nog weleens ietwat gehorig kan gaan worden.

Als een Slaaf dat tegen mij zegt weet ik voldoende; er komt een liveband beneden en er komen veel gasten waarvan er vele blijven slapen – hij bedoelde eigenlijk te zeggen dat ze de boel afbreken en daar wil ik morgenavond geen deel van uitmaken. Ik pak m’n biezen.