Glenn Shiel

De rots loopt in etappes naar beneden, sommige stukken alleen rots, andere begroeit met het stikgroene Schotse gras. Het lijkt wel of de weg waarop we nu rijden er voorlangs gaat maar daar komen we straks wel achter. Zoals al zo vaak opgemerkt is dit Schotland mythisch – uit een film. Weet niet goed hoe ik het moet omschrijven.

Als we dat gedaan hebben rijden we verder naar Kilt Rock waar we de auto parkeren. Het is hier behoorlijk winderig en wandelen richting de kust waar een hoop mensen ons tegemoet komen – toeristen welteverstaan. De klif is hier ontzettend hoog en gelukkig staat er niet zoveel wind anders kan het hier weleens spookachtig worden.

Er valt een smalle maar hoge waterval naar beneden waar een klein rotsen-zandstrandje is waar – als je een beetje fantasie hebt – de smokkelaars hun bootje uitladen met drank en andere smokkelwaar. Aan de andere kant zijn de kliffen nog steiler en hoger en tsja het is een indrukwekkend stukje natuur hier. 

Volgens mij hebben we een afslag gemist en daarom zien we de hele Noordkaap van het eiland. In Uig waar we een pier oprijden hangen we onze natte tenten aan de ijzeren hekken om te drogen en eten een broodje. 

En nog steeds kijken we om ons heen naar dit landschap wat ik met geen ander land kan vergelijken.

Rollende heuvels, veel gras, wolkendekens die daar overheen glijden en een aantal alleenstaande huisjes met tuintjes. Een oude Romeinse brug loopt naar het prachtige kasteel van Donan!

We stoppen even en nemen dit perfecte panoramaplaatje in ons op. Een echt stenen Middeleeuws kasteel met hoge muren en waarschijnlijk een vierkante binnenplaats – veilig voor alle gevaar van buiten. Het is gelegen in een meer op een stuk rots met aan weerszijde hoge bergen met veel groen.

Vele schoorstenen komen boven de muren uit en ik kan mij er niets bij voorstellen om hier je leven door te brengen. We twijfelen een beetje wat te doen en besluiten terug te gaan naar het vasteland en daar een geschikte plek te vinden. 

Glenn Shiel is een van de mooiste “glenns”, een vallei met aan beide zijden hoge en steile hellingen waar beekjes langslopen om in het mossige, drassige land ervoor te eindigen in een rivier of meertje. We proberen hier een droge plek te vinden om te kamperen en rijden veelvuldig kleine landweggetjes op om een stuk “droog” bos te vinden waar we kunnen kamperen.

De wegen lopen dood en het is hier zo verschrikkelijk drassig – helaas lukt het ons niet en we rijden terug de grotere weg op.   

Aangezien het best laat wordt proberen we nu een bospad wat een heuvel opgaat. Ook hier veel drassige plekken maar ik vind een prachtige plek onder wat oude eiken, veel mos en varens.

Pete heeft wel een verrassing voor me; hij heeft een visnet voor over je hoofd gevonden (wel wat laat) en dat is een verademing want ook hier zijn “ze”. Gelukkig kan niemand ons zien; we zitten beiden op onze eigen boomstam en maken een blikje bier open. Dat gaat moeizaam vanwege onze handschoenen.

Onze broek zit in onze sokken terwijl ik mijn sweater over mijn handschoenen heb getrokken om geen ruimte te laten. Het visnet trek ik aan bij mijn hals en alleen als ik een slok of hap van het eten neem til ik hem even omhoog.