Glamis kasteel en de Secret Bunker

Het is een pittoresk dorpje met een aantal aardige gebouwen maar het is wel een dood dorp – niemand loopt op straat wat eigenlijk doodzonde is. Kleine huisjes met rode dakpannen en straten en stegen met keitjes. We gaan zitten op een bankje over de rivier kijkend en eten onze laatste “pie” op van gisteren. 

Aan de kust in het plaatsje Anstruther schijnen veel Spanjaarden te wonen en je zult je afvragen waarom daar?

Toen de grote Spaanse armada in 1588 rond het Verenigd Koninkrijk voer spoelden duizenden Spanjaarden vooral door schipbreuk aan in Ierland en de Schotse kusten. Hier in Anstruther was hun kans terug te komen per schip naar het Iberisch schiereiland.

Zo te lezen is het een vissersstadje en is er voor de rest niet heel veel te beleven. Na het kijken bij het haventje waar een klein zandstrandje is stappen we de auto weer in. 

Wij zijn hier om een hele andere reden; the secret bunker – een bunkercomplex onder de grond bedoeld voor leiders van het Verenigd Koninkrijk waar in geval van een nucleaire aanval zij de oorlog kon voortzetten t.t.v. de koude oorlog.

Afgelegen van elk spoor van de bewoonde wereld is een stuk militair terrein omgeven door een hek en er staan wat legervoertuigen. Een klein houten huisje die eruit ziet als een onschuldige boerderij die bescherming biedt van wat zich daaronder afspeelt.

Hier verwacht je toch geen geheime bunker? Eerst bekijken we de voertuigen en bommen die buiten staan opgesteld om dan het huisje in te lopen en de entree te betalen. 

D.m.v. een lange gang kom je in een andere wereld onder de grond terecht afgeschermd met minstens 3 meter dik beton met alles wat je maar nodig hebt om te overleven en meer; gemaakt voor de belangrijkste personen uit Schotland is de bunker nog zo goed mogelijk in de staat als toen hij toen was. DE telefoon staat er nog bij alsof a-la-de-minuut deze kan ringen om de noodklok te luiden. Luchtcirculatie, brandgevaar en natuurlijk verwarming – voor alles was gezorgd.

Ook staat er een replica van het RAF vliegveld vlakbij waar constant met bommen geladen vliegtuigen klaarstonden om direct op te stijgen en een aanval te doen. We nemen een kijkje in de slaapzalen waar de personeelsleden 6 uur af en op werkten – ze werden niet voor niets de “warme” bedden genoemd. Sowieso geen fijn idee om in iemands bed te slapen – iemand die al weken niet heeft gedoucht – iets wat niet mogelijk was in de drie maanden dat het 300 man personeel onder de grond “werkte”.

Nooit geweten dat Groot Brittannië zo’n bunker had (zeer interessant) en ik vraag mij af of wij, in Nederland, eigenlijk wel klaar waren voor een nucleaire aanval en zo’n bunker hebben. 

Het schattige haventje ligt vol met boten die vanwege eb op het droge liggen en op de kade ligt het vol met gekleurde kreeftenkooien, iets waar het plaatsje bekend om staat. We wandelen over een smal stenen pad langs de waterkant (waar nu dus de zeebodem duidelijk te zien is) richting het kleine haventje.

Er staat een houten barak in het haventje waar een luik van open is; hier verkopen ze kreeft en krab en aangezien er geen pub hier is bestellen we een “crab dressed”; een krabmix in een sausje gegoten in de krabschelp. Op een houten bankje nemen we plaats en kijken naar de kreeftennetten die op kleine gevangenisjes lijken in diverse kleuren.

Het is misschien wel het meest schattige haventje wat ik ooit gezien heb en typisch Brits. Kleine bootjes liggen vastgebonden aan de nu zeer hoge kade (moet wel 3 a 4 meter zijn) en daarachter het dorpje met z’n kei-straatjes en steegjes.

Geen nieuwbouw in zicht en zo hoort het ook. 

Via Dundee rijden we naar Glamis Castle (zo’n 10 km), het kasteel dat als inspiratie diende voor Shakespears MacBeth en jarenlang een koninklijk verblijf is geweest.

De zon is inmiddels doorgebroken als we het terrein oprijden waar we het kasteel in een zee van fel groen gras zien liggen. Het ziet er prachtig uit  en dus ook prijzig en wij besluiten alleen een ticket voor de “grounds”, de tuinen, te kopen alsmede het feit dat we genoeg kastelen gaan zien.

Als we een picknicktafel bemachtigd hebben kunnen we rustig in het zonnetje het sprookjesachtige kasteel bewonderen; een kasteel zoals een kasteel behoort te zijn met vele torentjes, lagen en een gracht.  

Niet ver van het kasteel vinden we een toplocatie voor een slaapplaats en we zetten tenten op tussen een aantal oude eiken die goedkeurend op ons neerkijken.