Blair

Voordat we Blair Castle gaan bekijken besluiten we op een heuveltje vlakbij het hertenkamp onze lunch te nuttigen die we bij “Tesco” hebben gekocht. Het zonnetje schijnt en het is heerlijk rustig!

Maar niet voor lang helaas; we hebben onze kont nog niet op de bankjes laten zakken of er komt een dame met een emmer schillen en binnen 5 minuten staan er tientallen mensen om ons heen foto’s te schieten van de herten die gevoederd worden en rennen er nog meer kinderen om onze tafel heen.

Als het ontaard in een circus,  waarbij vaders op de grond gaan liggen om de mooiste foto’s te maken en moeder de raarste geluiden maakt om de het mannetjeshert naar haar kant te laten kijken, pakken we onze spullen op en gaan eerst het kasteel in om al die mensen te ontlopen. 

Van de buitenkant is het kasteel al de moeite waard; het is namelijk spierwit omringd door hemels groen gras en beboste heuvels; als we binnenkomen staan we in een hoge smalle zaal die vol met wapengerei hangt. Vanzelfsprekend is foto’s maken uit den boze en daar wordt uitermate scherp op gecontroleerd.

Je mag alleen foto’s nemen in de grote balkamer (van de 32 kamers die voor het publiek open zijn) – deze hangt helemaal vol met oude gewaden en vaandels uit de riddertijd en schilderijen. Naast de schrijftafel van Marie Antoinette is er in elke kamer, op de twee verdiepingen die voor publiek open zijn, een ander thema en verschillende kleuren.

Ik lees dat de eerste toren van het kasteel al in de 13e eeuw is opgetrokken maar het gebouw wat je nu ziet is in de eeuwen behoorlijk gerenoveerd en veranderd.

Als ik in de souvenirwinkel whisky-jam koop zie ik dat er buiten wederom een gigantische plensbui naar beneden komt wat mij noopt nog even verder te winkelen. 

Overal auto’s en mensen die hier lopen in het overigens prachtige park vol met pijnbomen en meertjes.

We stoppen een aantal keer om van het prachtige panorama hier te genieten – uitgestrekt, wild, woest. Loch Morlich is een typisch voorbeeld zoals ik mij een meer en land had voorgesteld hier in Schotland.

Als we merken dat we zelfs al voor een parkeerplaats moeten betalen besluiten we een rondje te rijden en vervolgens richting “Loch Garten” te rijden, net buiten het eigenlijke park. Hier wordt het rustiger en de weg smaller. 

Als we het meer zien parkeren we verderop de auto en wandelen terug om via een wandelpaadje het gebied te verkennen. We passeren een groep jongeren die aan het vissen is met 1 hengel en daarna een familie die bezig is de barbecue te aan te steken.

Helemaal aan het einde, waar een hoge berg aanvangt, vinden we even een heuveltje op een prachtig plateau met gras en een aantal pijnbomen met zicht op het meer. Onze tassen halen we op en zetten onze tenten op om vervolgens tevergeefs onze hengel in het water te laten.

Het wordt toch onze shepherd pie vanavond vrees ik. Na het eten liggen we heerlijk in het hoge gras naar het meer te kijken waar de neergaande zon zijn laatste stralen op los laat. Als we een aantal flesjes bier ophebben gaan we onze tenten in.

Ik ben al weggedommeld als ik Pete hoor mopperen over iets onder z’n tent – een muis of kever? Ik zak weg in diepe dromen.