Shlisselburg

Er staan een aantal bussen langs de weg te wachten en wat kiosken. We wandelen een kleine brug over en kijken naar de oude sluizen. Parallel loopt de brede Neva rivier die we net in de bus overgegaan zijn richting het befaamde Ladoga meer. In een klein parkje staat een hele collectie aan kanonnen en ander wapentuig.

We lopen langs een kanaal wat een zijrivier is van de Neva langs oude houten huizen en vervallen hallen en keten. We vragen aan een man hoe zit te vissen hoe naar het fort te komen wat wij verderop zien liggen.

Natuurlijk ligt het precies op de kruising van het meer en de rivier. We moeten teruglopen zegt hij en dan met een boot. We wandelen terug langs de rivier en komen vanzelf bij de pier aan waar we een kaartje kopen voor de boot return.

Om 11:00 gaat er weer een boot (elk half uur). Als eerste zitten we op de boot en een kwartier later wordt de motor gestart en vertrekken we met nog drie mensen aan boord. De hemel is grijs en het begint zachtjes te spatten.

Geschiedenis van  Fort Oreshek: 

Op de binnenplaats zien we ten eerste de fel blauwe Pepsi parasols en een huisje voor souvenir items. In het midden staat een rode bakstenen ruïne met een groot zwart monument erin.

Dit zou bovenop een massagraf staan van 24 Russische soldaten. Er staan ook een paar hele grote kanonnen mitrailleurs inclusief infopanels. Vooral aan de stadkant zijn de gebouwen totaal in puin geschoten.

Het is een wonder dat de Russische verdedigers hier de strijd hebben volgehouden. We wandelen door een stenen poort en hebben hier zicht op de stad aan de ene kant terwijl we aan de andere kant een groot deel van het gigantische Ladoga meer kunnen opkijken. Het meer meet ongeveer 220 bij 83 kilometer (breedte). 

De gemiddelde diepte bedraagt 51 meter en het diepste punt – in het noordwestelijke deel – ligt op 230 meter onder de waterlijn. In het meer liggen ongeveer 660 eilanden.

De levensweg

Tot WWII liep de grens tussen Finland en Rusland door het Ladogameer en was de weg over het bevroren Ladogameer in de winter de enige manier voor contact tussen het omsingelde Leningrad en de buitenwereld.

Langs de Weg van het Leven werden 1,3 miljoen mensen geëvacueerd en werd de stad bevoorraad. De Finnen verloren tijdens de Vervolgoorlog de noordoever met de stad Sortavala en het Valaamklooster, hetgeen werd geformaliseerd in 1947 bij de Vrede van Parijs. Tegenwoordig ligt de Fins-Russische grens op 25 kilometer van het meer. 

We wandelen een stuk langs de buitenkant van de muur, langs een van de hoektorens en staan nu aan de achterkant waar een klein strandje is. Hier zien we grote schepen met zand en andere spullen. Pete doet aan pootje baden terwijl ik ga kijken op de zeer versterkte hoek waar de kanonfundamenten nog staan en bunkeronderdelen. We gaan het fort weer in door een poort en komen in een kelder onder het fort. 

Er is een soort van museum met kledij, foto’s en oude spullen. Er zijn wat toergroepen gearriveerd en het is hard gaan regenen. We lopen snel langs wat informatiepanels en kunnen de fortmuren opklimmen voor een goed panorama over de binnenplaats. Het is tijd om terug te gaan.