Stepina (Anlage Sud)

We gaan (lopend) op weg terwijl de zon hoog aan de hemel staat maar een akelige koude wind waait en lopen zo’n twee kilometer. Elke keer als een auto langsrijd draaien we een halve cirkel en steken onze duimen op.

Tegen beter weten in doen we hetzelfde bij een vrachtwagentje met een lading hout. Tot onze verbazing stopt de man en we gooien de grote tassen op de houtstukken achter op de kar en nemen plaats naast de man voorin in de vrachtwagen.

Zo’n drie kilometer verderop geven we hem een hand en stappen uit. Het blijkt dat aan de ene kant de grote treinbunker staat (waarvoor we komen) terwijl aan de andere kant huizen staan, wat ik in ieder geval totaal niet verwacht had.

Een groot parkeerterrein met alleen maar twee auto’s erop – een man is bezig in een houten schuurtje naast de gigantische (sluis)deuren van de bunker en we maken kennis met de eigenaar.

Hij vertelt in gebroken Engels dat we behoorlijk geluk hebben – normaliter is de bunker alleen open in het weekend – alleen omdat hij bezig is z’n huisje te vergroten/verbeteren kun je nu ook het monster bezoeken.

Da’s inderdaad een geluk want wij zijn speciaal hiernaartoe gekomen om de bunker te bezoeken. We betalen de entree, zetten onze grote tassen tegen het huisje aan en wandelen door de grote ijzeren deuren die half open staan de donkerte in. Er staat een houten geschilderd wachthuisje, een vitrine met wat helmen, geweren en ander oorlogstuig. Ook zien we de foto’s waarop Hitler Mussolini ontvangt.

Op de betonnen vloer liggen ook grote lampen, stukken rails en aan de muur hangen informatiepanels maar helaas alleen in het Pools. Een van de dingen die hier opvalt is de Duitse Afrika Korps motor met aanhangwagentje.

Het licht is schaars, wat mij niet zo deert – wat wel jammer is dat de railsruimte is opgevuld met stenen. We lopen de bunker verder in en zien de knik verderop in de 480 meter lange overdekte geheime treinstation Anlage Sud.

Het was één van de hoofdkwartieren van Adolf Hitler. Hij verbleef hier in dagen 27 en 28 augustus 1941, voor een vergadering met Benito Mussolini. Anlage Süd is tussen 1940 en 1941 gebouwd langs de twee na belangrijkste spoorweg tussen Rzeszow en Jaslo. Het hoofdkwartier bestond uit een netwerk van grote bunkers. Binnenin bevonden zich tijdelijke platforms en houten gebouwen. Men gaat er vanuit dat Hitler en Mussolini hier bij elkaar zijn gekomen om de oorlog met de Sovjet-Unie te bespreken. 

Aan de zijkanten zien we dat er stenen trappetjes zijn die naar beneden leiden; een aantal extra (nood)uitgangen terwijl aan de andere zijde een parallel lopende gang helemaal van het begin van het einde doorloopt. Helemaal aan het einde van de verlichte gang zien we een stukje dat opengemaakt is en waar we de fundamenten van een treinrails zien liggen. Hier krijg je een goed beeld hoe het eruit heb moeten zien in 1941.

Helaas is de achterpoort gesloten zodat we eerst helemaal terug moeten lopen voordat we de andere bunkers kunnen gaan bekijken.

We wandelen terug, nadat we achter dit plateau een vallei hebben gezien die een goede optie voor vanavond is, en maken wederom een praatje met de eigenaar. Is er wellicht een terras o.i.d. in Stepina waar we een glas bier kunnen kopen?

Nee, er is niets zegt de man maar hij kan ons wel een kop koffie aanbieden? We zetten een van de houten tafels recht in de bunker en genieten van een heerlijke verse kop.

De man wil geen geld voor het aangebodene maar wij verstoppen wat geld op het dienbord en geven het terug. Een put wordt geopend waarmee wij onze waterflessen vullen en dan is het tijd om te gaan. Eerst wandelen we direct achter de bunker een pad op die ons omhoog het bos in leidt. Na een korte inspectie van het terrein besluiten we terug te gaan naar waar we eerder waren.

Langs een aantal huizen lopen we hier het tractorpad op en belanden op het plateau waar we eerder waren. We wuiven maar naar de mensen die op het land werken en maken vort om zo snel mogelijk uit te zicht te zijn en de bosrand aan de andere kant, daar waar de vallei begint te komen.  

Een idyllische plek

Op de randen staan een aantal bomen maar het is wel wat open – dan zien we beneden in de vallei een prachtig stuk groen liggen naast een stroompje. We klauteren (eerst zonder tas) naar beneden en merken al snel dat dit een fantastische plek is. Er staat nog een ruïne die ooit een bunker is geweest en de hoge natuurlijke valleimuren geven ons veiligheid en ook de wind kan ons hier niet deren. We halen onze grote tassen op en besluiten hier kamp te maken. Pete zet z’n tent op aan de andere kant van de stroom en ik net naast de stroom – een idyllische plek.

Er is een boomstam waar we op gaan zitten en Pete heet water opzet voor een kop thee. Wel voelen we de temperatuur direct dalen en we weten dat het vannacht wel eens heel koud kan gaan worden. Het is half zeven als we onze noedels met ui en tomaat klaarmaken en ons diner oppeuzelen. Gelukkig hebben we eerder boodschappen gedaan en nu kunnen we genieten van een dessert en daarna onze fles wijn.

S Avonds heb ik al m’n kleren aan inclusief wanten en ook Pete heeft het koud. We maken het daarom niet al te laat en we hopen dat we een beetje kunnen slapen want in deze vallei blijft de kou natuurlijk lekker hangen.