Colca Canyon (vallei)

Reisverhalen - Peru

op weg naar de colca vallei

Gisteren zijn we na een lange hobbelige rit aangekomen in de stad Arequipa. We hebben nog een ander Nederlands stel getroffen en hebben besloten samen in een hostel in te checken.

Niet geheel wat we in gedachten hadden maar mogelijk omdat we wat dagen hebben overgehouden na ons hachelijke avontuur in Bolivia besluiten we met hen een tour te maken door de Colca vallei.

De eigenaar van ons familiehostel kent wel iemand die zo’n driedaagse tour wil ondernemen met ons, namelijk hijzelf. De volgende ochtend gaat ons wekkertje vroeg en kruipen we de jeep in.

Reserva Nacional Salinas y Aguada Blanca

We rijden Arequipa uit aan de noordzijde en rijden richting het noordwesten naar het Nationale Park van “Salinas y Aguada Blanca”.

Nadat we de vulkanen El Misti en Chachani zijn gepasseerd komen we op een plateau – el altiplano - dat gemiddeld op 4300 meter hoogte ligt. Het landschap is kurkdroog, geel – bruin met hier en daar wat kale heuvels.

Als je de foto’s zou bekijken zou je zeggen dat het een woestijn is met de scherpe zon en de nietszeggende rotsachtige ondergrond. We rijden door dit desolate terrein en stoppen even verderop. Onze gids, chauffeur, kok en hosteleigenaar wijst op een aantal vicuna’s die zich verderop begeven. Het is familie van de gedomicilieerde lama alleen iets kleiner en is zwaar bedreigd.

Het stof schiet weg als we weer wegrijden en ik moet er niet aan denken dat de jeep hier zonder benzine komt te staan. Voordat we richting de Colca vallei rijden stoppen we nog even om het “harde mos” te zien wat hier groeit. Lokale bewoners hebben stapels stenen gemaakt voor goed geluk. We moeten even wachten als een bewoonster hier met haar geiten over een smal pad komt.

De pas die we over moeten om in de vallei te komen is 4800 meter hoog en vanuit hier is ook de Nevado Ampato zichtbaar met z’n ruim 6300 meter hoogt en z’n besneeuwde pieken.

yangue

De Colca vallei is zo’n 100 km lang en is nog een keer zo diep als de Grand Canyon in de Verenigde Staten. Daarentegen is de vallei nog wel “jong” te noemen; De Colca rivier die zich een weg baant door het vulkanisch gesteente is minder dan 100 miljoen jaar ontstaan.

De naam Colca is ontstaan door de gaten die in de kloof te zien zijn. Deze gaten heten Colca's. Ze werden gebruikt door de Inca's en Pre-Inca's om voedsel in te bewaren voor slechtere tijden, zoals aardappelen en ander voedsel dat langer mee kan. Ze werden ook gebruikt als graven voor belangrijke mensen.

Onze gids stopt even verderop zodat we een behoorlijk stuk zelf kunnen lopen en een echt gevoel kunnen krijgen van de vallei. Omdat deze een stuk lager ligt dan het plateau waar we vandaan komen zien we hier vele kaktussen groeien tussen de stenen in.

Natuurlijk hopen we dat we een viscacha spotten tussen de vele rotsen die hier liggen.

Het is een kruising tussen een marmot, eekhoorn en konijn maar helaas. Het is wel de bedoeling dat je je gezicht en handen insmeert want het is hier droog en heet; er waait ook een behoorlijke wind door de vallei.

Aankomst

Het is al eind middag als we in het dorpje Yanque aankomen waar we blijkbaar blijven vandaag. We halen onze tassen van het dak van de jeep en zetten deze in het huis, wat later het huis van een tante van de eigenaar blijkt te zijn. Onze gids maakt duidelijk dat we nog wel wat tijd hebben voor het diner en het leuk is een ommetje te maken in dit gehucht.

Terwijl het stel de ene kant opgaat wandelen wij de andere kant op. Ik moet direct denken aan een Amerikaanse western vanwege de ragebollen die hier door de lege verlaten straten waaien. We nemen een kijkje bij de 18de -eeuwse kerk die bij het plein staat en gaan daarna terug. Eten wordt geserveerd op een klein houten gammele tafel en smaakt traditioneel en is super. We maken ons op voor dag 2.

condor-spotting

We moesten onze wekker vroeg zetten en na het ontbijt binden we onze tassen weer vast op het dak en gaan op pad. Het is niet ver rijden naar Cruz del Condor (of Chaglla) waar nog een andere jeep geparkeerd staat.

De kloof voor ons is het woongebied van een familie Andes-condors. Deze zeer bedreigde vogel vliegt ’s morgens (en ’s avonds) op de lucht van z’n slaapplek diep in de kloof naar boven.

Op deze manier komt hij op een gegeven moment zo dichtbij dat het erop lijkt alsof je hem kunt pakken. Overdag kan hij wel 200 km vliegen om dode karkassen te vinden waar hij voornamelijk van leeft.

Het is 07:00 in de ochtend en vol verwachting kijken we de 1200 meter diepe vallei in. Niet veel later, als nog een jeep is gearriveerd, zien we een stip verschijnen die heen en weer vliegt van rots naar rots.

Op sommige stukken zien we hem niet door overhangend gesteente om hem dan opeens een stuk hoger (en dus dichterbij) weer te spotten. Het is een prachtige zwart-witte vogel die een spanwijdte bereikt van 3 meter! Het is daarmee een van de grootste vogels ter wereld. Als de vogel nog iets onder ons vliegt merken we een tweede exemplaar op. Moeilijk te fotograferen, zelfs nu hij op ooghoogte voorbij zoeft.

Het is een uur later als we het stel verder zien vliegen op weg naar hun jachtgebied van vandaag. Wat een ervaring!

De Condor:

De Andescondor kan in de gehele Andes gevonden worden van Venezuela, via Colombia, Ecuador, Peru en Bolivia zuidelijk tot in Argentinië en Chili. De soort komt als gast voor in Brazilië en Paraguay. In het noorden van de Andes is de Andescondor zeldzamer geworden.

De spanwijdte van de Andescondor bedraagt ongeveer 3 meter en alleen de grote albatros heeft een grotere spanwijdte; de condor heeft wél het grootste vleugeloppervlak van alle vliegende vogels. De kop-staartlengte is rond de 1,2 tot 1,3 meter. Het gewicht van de mannetjes kan 11 tot 15 kilo bedragen terwijl de vrouwtjes iets lichter zijn.

De Andescondor heeft net als vele andere gieren een kale kop die makkelijker schoon te houden is. De volwassen vogels hebben zwarte veren en een witte kraag, die groter is bij mannetjes. Bij volwassen vogels hebben de vleugels grote witte vlekken of banden.

Bij de mannetjes wordt de kop gekroond door een grote rode kam, en vertoont de nek huidplooien. De huid van de kroon en nek kan rood aanlopen, wat wordt gebruikt voor het uitwisselen van sociale signalen met soortgenoten. Bij vrouwtjes ontbreekt de kam. De condor kan op een hoogte van 3.000 tot 5.000 meter leven en zweeft op de thermiekbellen, door bijvoorbeeld 's morgens vroeg te vertrekken uit een Andesvallei en zodoende zich omhoog te bewegen door warme lucht te gebruiken.

De Andescondor wordt op dit moment bedreigd en de aantallen gaan langzaam achteruit. Dit wordt veroorzaakt door de lokale boeren die de condor als een bedreiging zien voor hun vee.

>> Lees hier over het Condor-reservaat in Otovalo

Cabanocade en Sangalle

Het is niet ver rijden voordat we in nog een traditioneel dorpje aankomen van de Colca vallei: Cabanocade. Ook hier weinig mensen op straat; we lunchen bij een lokaal restaurantje. Onze gids wijst de weg aan waar we onze hike gaan beginnen richting Sangalle dat in de vallei ligt. Hij vertelt dat de route niet te missen is en we gaan op weg in de bloedhitte van de dag.

Het eerste stuk is plat en het grindpad ligt tussen hoge struiken in. In de verte zien we de inmiddels bekende landbouw-terrassen en wat kale heuvels. Het zweet gutst uit m’n voorhoofd en het stof stuift op.

Opeens staan we aan de rand van de klif en de gids wijst naar de oase die we bij de rivier zien liggen in de diepe kloof. We zien palmbomen en een schitterend helder blauw zwembad. Daar gaan we slapen wordt ons verteld.

Inkapad

We moeten wel eerst de heuvel naar beneden klimmen. Grote rotsen, stof en veel kaktussen vergezellen ons op de weg naar beneden. Het pad zigzagt naar beneden maar is na het Inkapad geen enkel probleem meer. Toch doen we er zo’n 2 uur over in totaal.

Beneden wordt ons onze hut aangewezen en we leggen ons bedje klaar. Het is een rieten-hut met vier planken die moeten dienen als slaapplaats. De gids maakt duidelijk dat we mogen zwemmen in het zwembad of dat we plaats kunnen nemen onder de bomen op het terras. Na een frisse duik bestellen we een koud (maar prijzig) biertje en genieten daarna van een heerlijk maar simpel diner onder de bomen. Na het eten wordt het fris hier.

chivaY en z'n geisers

Na het ontbijt pakken we onze spullen op en maken ons op voor een stramme tocht naar boven. We kennen de route maar wat valt de klim tegen. Het is lunchtijd als we bovenkomen en richting het dorpje Cabanaconde terug sjokken. We hebben nog een bezienswaardigheid tegoed en da’s het stadje Chivay en z’n heetwaterbronnen.

Chivay is de hoofdstad van de vallei en ligt op ruim 3500 meter hoogte. Nadat we even het pleintje hebben bekeken en de markt van dit levendige plaatsje gaan we op weg naar z’n hoogtepunt; de La Calera geisers.

Water kolkt en burlt boven en na een kleine wandeling rond deze vraagt de gids wat we willen – terug? Het is mooi geweest, we zijn moe en voldaan en rijden de weg terug naar Arequipa.