Kaikoura

Bergen, veel groen en dan de blauwe oceaan erachter. Vlakbij Kaikoura doemen de bergen op met besneeuwde pieken.

Om 15:00 hoor ik de buschauffeur roepen dat we op onze eindbestemming zijn gekomen. Op en parkeerterrein stap ik uit, oriënteer ik mij even en wandel dan naar m’n beoogde hostel iets ten noorden van het eigenlijke gehucht.

Gelukkig hebben ze nog een bed vrij in dit zeer populaire hostel; ik check in, zet m’n tas neer, maak m’n bed op en maak direct rechtsomkeert om naar het informatiecentrum te gaan en boodschappen te doen. 

Gisteren heb ik een plaatsje geboekt op een boot om walvissen te spotten in de wateren rond Kaikoura. Deze stad is het mekka van het zoeken en vinden van wilde dieren en dan voornamelijk potvissen. Het is acht uur als we plaatsnemen op de boot die ook is uitgerust met sonar apparatuur om de walvissen te spotten.

We krijgen eerst een introductie met een stukje geschiedenis van de regio. Kaikoura was lang voor de Europeanen hier kwamen een belangrijke –heilige- plaats voor de traditionele Maori bevolking die hier woonde.

Het zou hier geweest zijn dat een van de Maori Goden hier het noordelijk eiland uit de oceaan zou hebben gevist.  Het hele gebied was een populair jachtterrein en er woonde een aanzienlijk aantal mensen. In 1842 kwam hier de eerste Europeaan aan die een walvisstation begon. Reden van de beesten om juist hier te komen komt door de grote aanwezigheid van kriel wat dan weer door de vele schelpen komt die hier precies op de grens liggen tussen een koude en warme watervloed.

De beste plek ter wereld: 

De stad was een belangrijk walviscentrum tot 1922 toen mensen zich hier gingen toeleggen op het houden van schapen en landbouw. In 1987 zou de eerste walvisspot organisatie zich aanmelden en werd met het jaar populairder.

De man door de microfoon is nog niet klaar of we kunnen onze eerste potvis spotten – hij springt het water uit en plonst onder het oceaan niveau naar beneden. We hebben dan al menig dolfijn voor de boot zien uitspringen en ook vliegen een aantal albatrossen over onze hoofden heen. Het duurt niet lang of we spotten ook onze tweede en derde potvis al zijn deze wat ver.

Kaikoura schijnt werelds beste plek te zijn om potvissen te spotten maar ook is de kans groot dat je hier orka's, de bultrug walvis en/of de dwergvinvis ziet. Opeens een hele grote potvis die parallel aan onze boot zwemt – we kunnen hem bijna aanraken. Heel vreemd om de vis te zien die groter dan onze boot is en die is toch 20 meter.

De uren vliegen voorbij en we moeten al terug als we ook onze vijfde walvis op zien springen uit het water. Op de rotsen vlakbij de kust liggen tientallen zeehonden en we zien wederom tientallen dolfijnen opspringen. Het is 11:00 als we voldaan terugkeren in Kaikoura. 

Het is 09:00 als ik mij moet melden en we even later met een boot de oceaan opgaan om ons te laten droppen in een school donker gestreepte dolfijnen. Ook hier krijgen we een strikte briefing; we mogen de beesten niet aanraken da’s de belangrijkste les.

Deze dolfijn soort is heel speels maar ook pijlsnel – ze zijn nieuwsgierig en komen zeker kijken wie jij bent en wat je aan het doen bent.

Geluidjes maken is het devies

Ze zwemmen met je mee en we krijgen het advies mee vooral veel geluid te maken onderwater door je snorkel, het water in te duiken zodat de beesten hetzelfde gaan doen als jij. Het is zover, we doen als wetsuits aan, snorkels en maskers op en duiken maar. Een zee aan vinnen en dan onderwater een massa van zwart-witte dolfijnen die voorbij schieten als speren. Ze zijn overal en het is prachtig maar ik vind het ook nog best eng in dit inktzwarte water waar ik gisteren nog meterslange walvissen heb zien zwemmen.

Na wat tijd durf ik wat meer en dan komen de dolfijnen zoals beloofd dichterbij. Als de school weg is gaan we de boot in, delen onze eerste ervaringen en worden een paar honderd meter verderop weer de oceaan in gedropt. Het gaat nu een heel stuk beter en ik kan ook daadwerkelijk nu genieten. Wel moet je natuurlijk opletten dat je niet te ver bij de boot vandaan zwemt. Er schijnt een paar jaar geleden een Japanner helemaal naar de kust te zijn gezwommen omdat hij in z’n paniek de boot kwijt was geraakt.

De drie uur vliegen voorbij en opeens worden we naar de boot geroepen. Voordat je het beseft ben je terug in Kaikoura maar ben je wel een superervaring rijker.