Arthur's Pass

De pas waar het allemaal begon ligt op bijna 1000 meter hoogte en was belangrijk toen de traditionele bewoners van de eilandengroep, de Maori’s, deze gebruikten om het westland te bezoeken.

In 1864 arriveerden de eerste Europeanen die de pas uit wilden buiten om hun gevonden goud in Christchurch naar de andere kust te vervoeren. Toen kolen en hout van kust naar kust vervoerd diende te worden werd een treinrails aangelegd.

Ik check in, in m’n beoogde hostel en ontmoet direct een aantal mensen die mij voorstellen direct een hike te gaan lopen. 

Met een groepje die al voorbereid zijn met een goede kaart beginnen we onze hike – de Scott’s track. Het is een zeer divers landschap wat we zien naarmate we hoger klimmen; het vertoont enorme geologische en klimatologische contrasten.

Aan de westzijde van de Nieuw-Zeelandse Alpen, waar veel regen valt, is het landschap bedekt met een regenwoud; aan de drogere oostzijde overheersen bossen met “mountain beech” en met beemdgrassen begroeiden vlakten.

Zestien bergtoppen in het park zijn hoger dan 2000 meter. We passeren de boomgrens en zien even later aan de kant van het pad de eerste sneeuwplekken liggen. Ik loop nog even door en besluit dan met de helft van de groep terug te gaan. Echt de sneeuw in zijn m’n schoenen niet op berekend. De anderen gaan door en blijken dit al vaker te hebben gedaan want waar bij ons de tong op onze schoenen hangt blijken hun nog topfit.

Pas om half vijf zijn wij terug in het hostel. Ik zou een avond in een cottage slapen bij de groep waar ik mee gewandeld heb en de volgende dag naar het hoofdgebouw gaan. Omdat de bus terug naar Christchurch pas laat in de middag zou komen probeer ik te liften en met succes. Net na de middag ben ik terug aan de oostkust.