Abel Tasman nationaal park

Reisverhalen - Nieuw-Zeeland

inleiding

Motueka is het centrum voor hop dat gebruikt wordt bij het brouwen van bier, groene thee en voor het groeien van fruit. Voor reizigers is het vooral een stop voor het gaan naar het populaire kleine nationale park Abel Tasman. Het stadje biedt naast accommodatie een perfect informatiecentrum waar je transport, accommodatie en tours kunt regelen voor je tocht naar het park.

Nadat ik alles heb geregeld bij het informatiecentrum voor de komende twee dagen eet ik wat bij het meest populaire eetcafé in het stadje en maak mij klaar voor de volgende dag.

Ik herpak m’n spullen voor de komende dagen en laat m’n grote tas achter in het hostel – deze kom ik na m’n meerdaagse wandeling weer ophalen.

ankerbaai

Om half tien wordt ik opgehaald door een busje voor het hostel en ga met nog wat andere reizigers richting het gehucht Marahau waar de aftrap is voor de hike. Na ongeveer drie kwartier begin ik dan ook daadwerkelijk aan de wandeling, een van de meest populaire activiteit van Nieuw-Zeeland.

Het pad ligt schitterend en kronkelt langs heuvels, door het bos en door de bomen zien je af en toe prachtige gouden strandjes waar het park bekend omstaat. Achter je liggen zo nu en dan zwartgranieten rotspartijen en hogere heuvels. In 1855 werden hier de eerste Europese nederzettingen gebouwd en die waren vooral geënt op houtkap.

In 1890 was al het makkelijke toegankelijke hout gekapt en verlieten de mensen het gebied. Tijdens de oorlogsjaren kocht de regering de gehele kusstrook om verdere roofkap te vermijden en werd het omgedoopt tot Abel Tasman Nationaal Park.

De anker baai:

Het is rond twee uur als ik in Anker baai aankom waar het prachtig is. Ik zit met nog wat reizigers op het strand wat gemakkelijk kan – de temperatuur is hier aan de kuststrook heel zacht.

Twee uur later worden we opgehaald door een speedboot en worden naar een voormalige patrouilleboot, de Parore, gebracht die omgebouwd is tot backpackers-hostel op het water.

Ik heb dit van tevoren geboekt en da’s maar goed ook want de boot zit met 14 mensen tjokvol. We krijgen een glas ijskoud bier aangeboden terwijl de bbq op het dek wordt voorbereid. Van een Nederlands stel hoor ik dat ze morgen een dak gaan kayaken wat een leuke afwisseling is. Na nog wat kleine drankjes gaat iedereen naar bed.

awaroa

Na het ontbijt worden we allemaal teruggebracht voor continuering van onze wandeling. Een aantal van ons worden met zeetaxi’s elders gedropt.

Met een Engelsman die ik gisteren op de boot heb ontmoet beginnen we onze wandeling langs de kust en kijken we weer op menig strandje met het prachtige blauwgroene water.

Het is overigens wel oppassen vandaag om de tijden in de gaten te houden want soms kun je dan niet elke beek, stroom of rivier over. Volgens mij wonen er momenteel geen mensen meer in het park maar dás weleens anders geweest.

Ontdekking door Abel Tasman

Men gaat uit dat hier al zo’n 800 jaar Maori mensen leefden vooral van de visvangst. Later werden er enkele permanente nederzettingen gebouwd.

In 1642 ontdekte Abel Tasman, de Nederlandse zeeman en ontdekkingsreiziger, per toeval de kust. Bij een misverstand met de plaatselijke bevolking kwam het tot gevechten waarbij 4 zeelui het leven lieten.

Tasman verkoos toen te vertrekken en de baai is nog altijd bekend als Murderers Bay. De eerste gedetailleerde exploratie kwam er pas in 1826 in opdracht van de Franse regering. D'Urville slaagde erin om een vriendschappelijke relatie op te bouwen met de plaatselijke Maori en een eerste bevoorradingspost voor vers water werd gebouwd in Watering Cove. Veel namen die nu nog gebruikt worden, werden toen door D'Urville gegeven.

Mijn wandelmaatje heeft jammer genoeg een andere hut dan ik geboekt en ik ben genoodzaakt door het inmiddels slechte weer door te lopen naar de mijne. Het water komt zo hoog dat ik een aantal keren genoodzaakt ben m’n schoenen uit te doen en door beekjes die inmiddels snelstromende riviertjes zijn geworden te lopen.

Awarao

Uiteindelijk begint het al te schemeren als ik zeiknat en doodmoe bij de Awarao hut arriveer. Alle goede bedden zijn al bezet en ik zal in de huiskamer moeten gaan slapen. De houtkachel brandt maar de hele hut hangt vol met spullen van medewandelaars die hangen te drogen.

Naast het feit dat het volhangt zal het ook nooit meer drogen. Helaas zijn ook delen van m’n slaapzak nat geraakt en heb ik weinig droge spullen meer over. Het hout is op voor de kachel en als iedereen gaat slapen zakt de temperatuur heel snel in de hut ondanks de hoeveelheid mensen. De damp hangt in de gehele kamer en veel slapen doe ik niet ’s nachts.

Bij de ochtend dauw maak ik mij als eerste klaar om weer te gaan wandelen en weer warm en droog te worden. Bij Totaranui staat een busje klaar en via Takaka en Motueka (waar ik m’n grote tas weer ophaal) reis ik verder terug naar Nelson waar ik vroeg in de middag aankom.

abel tasman np - tips & advies (2003)

Motueka is het centrale transportpunt voor je reis verder naar het Abel Tasmanpark. Er rijden verschillende busmaatschappijen van- en naar Nelson.

Transport naar Marahua (het begin van de Abel Tasmanpark kustwandeling) kun je regelen bij het informatiecentrum in Motueka.

Naam : Bakers Lodge (Motueka)

Adres : 4 Poole street

Prijs : 17 NZ$ (slaapzaal)

Tel.nr. : 03 528 0102

Website : www.bakerslodge.co.nz

Inhoud:

Het hostel perfect strategisch gelegen in de hoofdstraat van Motueka schuin tegenover het populaire Hot Mama’s café en 100 meter van het informatiecentrum waar je alles kunt regelen voor je trip naar het NP Abel Tasman. Maar het hostel zelf, gelegen in een voormalige bakkerij, is perfect.

Het hostel heeft naast slaapzalen ook singles, doubles, twins en ensuite doubles. Het is ruim, heeft vele publieke ruimtes en een warme en gezellige atmosfeer.