Bezienswaardigheden - Namibië

Bwabwata Nationaal park:

De belangrijkste Nationale parken in de Caprivi Strip zijn Bwabwata, Mudumu en Nkasa Rupara. De eerste werd al in 1999 opgezet maar door conflicten en stropen was het nagenoeg “leeg”. De laatste 10 jaar wordt het park gebruikt als rehabilatie- gebied.

De lokale mensen werken nauw samen met de Namibische regering om gezamenlijk beheer van natuurlijke hulpbronnen door middel van verschillende programma's opgezet tussen de Namibische regering en de verschillende donoren.

Het gebied is nu een belangrijke habitat voor de ernstig bedreigde wilde afrikaanse hond terwijl het gebied ook als corridor dient voor de Afrikaanse olifant die zich hier gemakkelijk kan bewegen tussen Botswana, Namibië, Angola, Zambia en Zimbabwe. Het aantal dieren neemt hier gelukkig met grote aantallen toe. 

Het park valt uiteen in een westers- en oosters gebied waarbij het Mahango Game Reserve met de Popa watervallen het eerste bevolken. Indien je bij de stad Divindu zuidwaarts rijdt kom je eerst langs de Popa watervallen waar ook onderstaande camping te vinden is.

Als je nu nog 15 km zuidwaarts rijdt – richting de grens met Botswana” kun je niet anders dan door Mahango te rijden. Indien je richting Katima Mulilo rijdt rijdt je ook dwars door het park en de kans op het zien van olifanten is heel groot. 

Mahango Game Reserve is een relatief klein park met z’n 25.000 hectare grond. Het ligt in z’n geheel aan de Okavango rivier en de kans dat je hier dorstige wilde dieren gaat aantreffen is evident. Je mag hier overigens de auto verlaten al is dat eigen risico. Je mag stukken met een 2WD rijden maar een 4WD is beter zeker indien je de “loop” gaat rijden alsmede de weg naar de waterpoel in het westelijke gedeelte van het park.

Het park omvat o.a. luipaarden, leeuwen, olifanten, krokodillen, nijlpaarden, giraffen, buffels en talloze andere beesten. 

De Duitsers wilde de strook land graag hebben om zo het huidige Namibië (het toenmalige “Zuidwest-Afrika”) kon verbinden, via de rivier de Zambezi met hun andere kolonie in Oost Afrika – nu Tanzania.

Duitsland zou op hun beurt haar belang in Zanzibar en het eiland “Helgoland” in de Noordzee opgeven. Zo’n goede ruil was het niet want de rivier was voor de Duitsers onbegaanbaar als gevolg van de Victoria Watervallen.

In 1976 werd door de Zuid-Afrikaanse regering de pseudo-onafhankelijke “Eastern Caprivi” thuisland opgericht met zijn eigen vlag, volkslied, en wapen. Het bleef onder direct de facto controle van de Zuid-Afrikaanse regering in Pretoria tot 1980, toen de administratie werd overgebracht naar Windhoek (nog steeds onder Zuid-Afrikaanse bewind).

Tijdens de Zimbabwaanse onafhankelijkheidsoorlog (1965-1979) en de Angolese Burgeroorlog (1975-2002) zag de Strip zag voortdurende militaire acties en meerdere invallen door verschillende strijdkrachten gebruik de Strip als een toegang tot andere gebieden. 

Conflict op en over de grens

In de jaren 90 van de vorige eeuw ontstond in de Caprivi strip een conflict tussen de Caprivi Liberation Army (CLA), een rebellen-groep die streefde naar de afscheiding van de Caprivi Strip, en de Namibische overheid.

De belangrijkste uitbarsting vond, op 2 augustus 1999 plaats, toen de CLA een aanslag in de stad Katima Mulilo lanceerde, het bezetten van de staat gerunde radiostation en het aanvallen van een politiebureau, de Wanella grenspost en een legerbasis.

Namibische strijdkrachten maakte een einde aan de poging tot afscheiding binnen een paar dagen. In de late 20e eeuw, de Caprivi Strip trok wederom de aandacht toen Namibië en Botswana nam een langdurige geschil over de zuidelijke grens bij het Internationale Hof van Justitie aanklopten. De vraag was welk deel van de rivier en hun eilandjes bij welk land hoorde.

De hoogste raad

De regering van Botswana beschouwde een van de eilanden als een integraal onderdeel van het Chobe National Park, terwijl de Namibische regering, en veel inwoners van de oostelijke Caprivi Strip, geoordeeld dat niet alleen was het eiland deel uit van het oorspronkelijke Duits-Britse overeenkomst, maar generaties van inwoners had het gebruikt voor seizoensgebonden grazen, voor riet verzamelen, en als begraafplaats. 

In december 1999 heeft het Internationale Hof van Justitie oordeelde dat de belangrijkste kanaal, en dus ook de internationale grens, lag ten noorden van het eiland, waardoor het eiland deel van Botswana.