Birma en Ledo weg

De voorraden werden in Rangoon aangevoerd en werden per spoor naar Lashio gebracht, waar de weg door Birma begon. In 1940 zou de Britse regering de spoorlijn voor drie maanden sluiten onder zware druk van de Japanners. Zo hoopten de Japanners de Chinese troepen te isoleren. 

Nadat de Japanners Birma in 1942 onder de voet liepen begonnen de geallieerden voorraden in te vliegen (vanuit Assam, India) over het oostelijke uiteinde van het Himalayagebergte (de bult) om vooral het Chinese leger van “Chiang Kai-Shek” te blijven bevoorraden en zo in de oorlog te houden.

De Verenigde Staten werden steeds sterker in WWII en deze zou, tot ontevredenheid van Winston Churchill, eisen dat het Engelse leger eerst Birma zou bevrijden en een landopening forceren met China. Eerst moet een Japanse aanval op India worden afgeslagen voordat Noord Birma bevrijd kon worden.

Ook werd onder het bevel van Generaal Stillwell de Ledo-weg aangelegd om Assam in India met de Birmaweg te verbinden en zo meer voorraden naar China te sturen. Eind Januari 1945 reden de eerste trucks de Chinese grens over. Sommige stukken van het traject zijn vandaag de dag nog zichtbaar. 

De bouw begon in December 1942 en niet minder dan 15.000 vooral donkere Amerikaanse soldaten en zo’n 35.000 lokale arbeiders werden ingezet. Op 27 December, 3 dagen voor op schema werd de Birmese stad Shingbwiyang bereikt.

De Japanners hadden daar al een weg gebouwd wat het traject een stuk makkelijker maakte voor de Geallieerden.

Terwijl eerst de Japanners uit dit gedeelte van Noord Birma verdreven diende te worden was de landverbinding van China aan het einde van 1944 nog steeds niet klaar. Wel waren de vliegtuigen voor het vervoeren van goederen stukken verbeterd en veel grotere aantallen voorraden konden over de bult naar China gevlogen worden.

Still-road

Op 12 Januari 1945 vertrok een colonne voertuigen Ledo en zij zouden op 4 Februari in Kunming, China aankomen. Het tonnage aan voorraden dat voorspeld was zou nooit vervoerd worden over de weg die bekend zou worden onder de naam “Stilwell” weg (op suggestie van Chiang Kai-Shek werd de naam van de Amerikaanse generaal aan de weg verbonden) maar het zou een goede aanvulling worden. Zo’n 1100 Amerikaanse soldaten zouden overlijden tijdens de bouw en een veelvoud aan lokale arbeiders. 

Na de oorlog zou de weg in verval raken. De relatie tussen India en Myanmar was slecht en vele vergunningen waren nodig om in de regio te reizen en de grens tussen de twee landen over te steken. In recente jaren de beide regeringen focussen op de reconstructie van de weg en de mogelijkheden om het voor reizigers mogelijk te maken tussen India en China te reizen via Myanmar.

Maar vooral India houdt een slag om de arm “bevreesd” voor duizenden militanten die zich in Noord Myanmar schuil houden en via de oude “Ledo” weg Noord-Oost-India binnen komen.