De bevrijding van Birma

Terwijl de Amerikaanse guerilla’s “the Merill’s Marauders” de flanken dekten voor de aanleg van de “Ledo” weg vochtten de Britse “Chindit’s” ook in Noord Birma om zoveel mogelijk communicatielijnen van de Japanners te verwoesten de weg vrij te maken om Chinese troepen Birma in te laten trekken. 

In Maart 1944 begonnen de Japanners een bijna alles of niets aanval op de belangrijke Indiase steden “Imphal” en “Kohima” met destratieuze gevolgen. Een maand later trokken zo’n 40.000 Chinese troepen de Salween rivier over en dwongen de Japanners op twee fronten te laten vechten in het noorden van Myanmar.

Terwijl de belegeringen om de Indiase steden in Juni van dat jaar werden opgeheven en de Japanners tot dan toe hun grootste nederlaag leden werd op 3 Augustus de belangrijke Birmese stad Myitkyina veroverd in het noorden van het land.

Tijdens de moesson periode van Augustus tot November 1944 werden de Japanners uit India verdreven en werden er verschillende bruggenhoofden veroverd over de belangrijke Chindwin rivier parallel aan de grens tussen de twee landen.  

Eind 1944 en begin 1945 zouden de Geallieerden een reeks aan aanvallen uitvoeren op Japanse stellingen om deze voorgoed uit Birma te verdrijven. De Japanners gedemoraliseerd over hun grote verlies in India lieten zich noodgedwongen terugzakken vanaf de Chindwin rivier achter de Irrawaddy. 

Op het zuidelijke front werd eindelijk het belangrijke “Akyab” eiland verovert – de Japanners evacueerden het eiland op oudejaarsdag 1944. In de weken erna werden nog meer eilanden verovert wat het makkelijker maakte om luchtaanvallen te coördineren op de hoofdstad en centraal Myanmar.

Op 10 December werd contact gemaakt tussen de twee noordelijke fronten in Noord-Birma – Indaw en even later werd Bhamo veroverd. In Januari 1945 werd eindelijk de Ledo weg geopend en op 7 Maart werd Lashio veroverd. Terwijl delen van het Britse 14de leger de Irrawaddy in Centraal Birma overstaken werd een afleidingsmanoeuvre uitgevoerd die uitstekend uitpakte.

De Japanners waren er zeker van dat Mandalay het hoofddoel zou worden – de Engelsen raceten over het centrale plateau en namen binnen vier dagen (Maart) later de belangrijke hub Meiktila in en hakte zodoende bijna heel Birma in twee stukken. Drie weken later werd Mandalay na hevige gevechten ingenomen door Indische troepen. 

Ook begon de Birmese bevolking zich te roeren – in sommige delen van het land werd gerebelleerd met de Japanners en het gehele nationale Birmese leger liep over naar de Geallieerden.

De oude hoofdstad en transport hub Bago werd op 25 April ingenomen. Omdat de Engelsen dachten een flinke kluif te hebben aan de tot de laatste man verdedigen tot het einde van de moesson van de Birmese hoofdstad, werd operatie Dracula (een amfibie-landing aan de kust) in werking gesteld.

Toen deze troepen vanaf de delta noordwaarts trokken op 1 Mei bleek dat de Japanners Rangoon waren ontvlucht. De volgende dag begon de moesson. 

Delen van het Japanse leger waren ingesloten geraakt door de snelle terugval en zouden een uitbraak poging doen in Juli 1945. De Engelsen waren voorbereid en trakteerden de vluchtelingen op een eindeloze barrage van artillerie en geweervuur.

Duizenden verdronken in de opgezwollen Sittang rivier of vielen ten prooi aan de Geallieerde vuurkracht. De Geallieerden beraamden zich op de herovering van de rest van Zuidoost-Azië na de moesson regens in 1945. Het resulteerde in operatie Zipper; een amfibie aanval op de Westelijke kant van het Maleisische schiereiland.

Ondanks het feit dat de twee atoombommen in Augustus 1945 op Japan een einde maakte aan WWII in de Stille Oceaan werd deze operatie toch uitgevoerd om zo snel mogelijk Geallieerde troepen naar het bevrijde Maleisië over te brengen en de orde te herstellen.