Baai van Kotor

Kotor:

Kotor is een oude Romeinse havenstad (Acruvium), gelegen aan de baai van Kotor, een diepe inham van de Adriatische Zee in de Montenegrijnse kustlijn. De oude stad wordt omringd door een vestingmuur en staat op de Werelderfgoedlijst van de UNESCO.

Sinds de middeleeuwen was Kotor een kolonie van Venetië, daarna kwam het afwisselend onder Oostenrijks en Italiaans bestuur, en in 1918 bij het toen opgerichte Joegoslavië. Het is een van de belangrijkste toeristische trekpleisters van Montenegro met smalle “marmeren” straatjes, trappetjes, tientallen kerken en een keur aan romantische pleintjes met terrassen.

Er zijn drie ingangen – de zee poort (Vrata od Mora) gebouwd in de 16e eeuw toen Kotor onder Venetiaans bestuur stond, de zuidpoort en de noord poort wat een brug is over een brede gracht met zeer helder water. Kathedralen, souvenirwinkels, restaurants, hotels, bars en een klokkentoren zitten “verstopt” in de oude stad. 

Je kunt een prachtige wandeling maken naar de fortificaties van “St. Jan” op een van de lagere bergen van het Lovcen massief. Het zijn 1350 treden en je klimt langs de oude vestingmuren zo’n 1200 meter de hoogte in via een kerk naar de overblijfselen van het Illyrische fort.

Spectaculair uitzicht over Kotor en z’n baai zijn gegarandeerd. Voor de echte actievelingen kun je de de zogenoemde "ladder" nemen. Dit is een weg met tientallen haarspeldbochten die een uitzicht op de stad en de baai biedt; de tocht naar boven kan alleen te voet worden afgelegd.

Perast: 

Perast ligt beneden de berg St. Elijah (873 meter) op een kaap dat de Baai van Risan van de Baai van Kotor scheidt. De oude stad heeft geen verdedigingsmuur, maar wel maar liefst negen verdedigingstorens.

Deze torens werden gebouwd door marine van de republiek van Venetië in de 15e en 16e eeuw. Dat was tijdens de overheersing van Venetië over Perast, tussen 1420 en 1797. In die periode werden de meeste van de zestien kastelen, zeventien katholieke kerken en twee orthodoxe kerken gebouwd.

In Perast wonen iets meer dan 500 mensen en bestaat uit een paar steegjes naast de boulevard waar kleine terrassen, haventjes en betonnen aanlegsteigers te vinden zijn.  

Voor Perasts kust liggen twee kleine bezienswaardige eilanden, Gospa od Škrpjela en Sveti Đorđe. Gospa od Škrpjela is een klein artificieel eiland voor de kust van Perast, waarop zich de Onze-Lieve-Vrouw van de Rotsenkerk en een bijbehorend museum bevinden.

Ernaast ligt Sveti Đorđe, een natuurlijk kloostereiland, dat het Sint-Jorisklooster huisvest. Beide eilanden zijn doorgaans per boot te bereiken.

In de vijfde eeuw n.Chr. werd het Romeinse Rijk gedeeld en de grens lag niet ver bij de “Boka” vandaan. Het Rijk zakte in elkaar en het gebied werd kort door de OostGoten en de Slaven bezet.

De Slaven leefden in stadsstaten en hadden afspraken met zowel het West- als Oost Romeinse rijk (Byzantijns). De basis van het huidige Montenegro werd gevormd in het ministaatje “Duklja”.

Strijd tegen de Ottomanen

Voor korte tijd werd “Boka” bestuurd door de Bosniërs aangezien Servië zeer verzwakt raakte door aanvallen door de Ottomanen in de 14e eeuw. Kotor kwam derhalve in handen van de Venetiërs. Terwijl Risan door de Ottomanen werd veroverd doorstond Kotor in 1538 een omsingeling van de Ottomanen door hulp van zowel Venetië als Montenegro (nu achter de hoge heuvels).

In 1527 en 1657 volgden nieuwe Turkse aanvallen, allen tevergeefs. Aan het einde van de 17e eeuw werden de Ottomanen voorgoed verjaagd uit de “Boka” en kwam het gebied in z’n geheel onder Venetiaans bestuur. Dit zou pas veranderen toen Napoleon in 1797 de machtige stadstaat ontmantelde. Oostenrijk – Hongarije was er als de kippen bij om de “Boka” over te nemen maar werden acht jaar later door hetzelfde Frankrijk verslagen. 

In 1813 gingen de mensen van de “Boka” een bondgenootschap aan met de Montenegrijnen en Russen en de Fransen werden verjaagd. De Russen zouden het gebied even later teruggeven aan de Fransen en toen de Engelsen werd gevraagd op te treden kwam het gebied (wederom door Russische druk) in de hand van buitenlanders – nu de Oostenrijkers.

Na WWI kwam de “Boka”, tot tevredenheid van de meeste bewoners, terecht in het Koninkrijk van de Kroaten, Sloven en Serven. In 1946 werd het gebied Montenegro een autonome staat in Tito’s Joegoslavië. Het aantal Katholieken van de regio daalde vooral na de oorlogen in de ‘90’s. Nu is de Baai van Kotor een van Montenegro’s en Balkan’s grootste natuurlijke hoogtepunten.