Penang (en Georgetown)

Het koloniale district, het meest toeristische gedeelte van de stad, ligt in het noordoosten van de stad aan de “Selat Utara” (het noordelijke kanaal). Het district heeft een van de meest geconcentreerde koloniale centra in Azië en je kunt d.m.v. een “Heritage” wandeling kennis maken.

Naast de witte klokkentoren is er het typische Maleische padang – een open speelveld omringd door openbare gebouwen. Hier vind je o.a. het prachtige koloniale stad- en gemeentehuis terug.

Andere indrukwekkende gebouwen is het oude rechtsgebouw, de Pinang gallerie, de kathedraal, de “St. George’s” kerk en de Protestantse begraafplaats. Onderdeel van het district is fort Cornwallis; de buitenmuren staan nog overeind en op de binnenplaats prijkt een mini stadspark. Er staan ook nog kanonnen en er is een oude kapel. Het was bij het fort dat kapitein Light voor het eerst voet zetten op Penang eiland. Ook het Penang Museum is de moeite waard. 

Andere bezienswaardigheden in Georgetown zijn natuurlijk de Chinese en Indiase buurt. Ten zuiden hiervan vind je de Khoo Kongsi wat een traditioneel clanhuis is en de Acheen straat moskee.

De meest belangrijke toeristische bezienswaardigheden kun je lopend of met de fiets gemakkelijk bereiken. 

Penang eiland:

Helaas is het niet mogelijk een circuit te maken over het gehele eiland met openbaar vervoer. Je kunt wel gemakkelijk met een Rapid Penang bus vanaf het centrum van Georgetown naar de Kek Lok Si tempel geraken.

Deze ligt ongeveer 3 km van de Penang heuvel (Bukit Bendera) vandaan een andere bezienswaardigheid van het eiland. Deze Boeddhistische tempel, een symbool Penang eiland, is een van de meest wonderlijke gebouwen van Maleisië; het is tevens de grootste in z’n soort van het land.

Gebouwd door een Chinese Boeddhistische immigrant in 1890 en bestaat uit een 7 laag gebouwde 30 meter hoge toren. Er wordt weleens gesuggereerd dat de onderkant “Birmees” is, het middelste gedeelte Thai en de top “Maleisisch”.

Zeker is dat het de hoeksteen van de Chinees-Maleisische gemeenschap is op Penang. Het is een toeristisch complex met vele (souvenir) stalletjes, een grote vijver vol met schildpadden, restaurant en een kabelbaan. 

Andere bezienswaardigheden op het eiland zijn het Batu Ferringhi een prachtig strand ten westen van Georgetown, de Botanische tuinen, het Penang oorlogsmuseum (wat ooit een Brits fort was maar in WW2 tot Japanse gevangenis werd omgebouwd), kleine vissersdorpjes en de “slangen” tempel. 

Het was pas in de 17e eeuw toen kolonisten afkomstig van Sumatra zich als eerste vestigden in plaatsen nu bekend als “Batu Uban” en “Georgetown”.

Het eiland kwam onder het bestuur van sultan Kedah te staan. Niet veel later zou deze met de Engelse BEIC (British East India Company) een verdrag tekenen.

Deze verzekerde hem het militaire bondgenootschap van de Engelsen tegen het toenmalige Siam (nu Thailand) maar moest dan wel de handelsrechten aan hun laten. In 1791 nam kapitein “Francis Light” Penang eiland over en noemde het “Prince of Wales” eiland. Ook werd Georgetown gesticht (naar de latere koning George IV). 

Het inwoneraantal van het eiland groeide explosief; Light liet nieuwe inwoners zoveel land innemen als ze konden grijpen en de belastingvrije haven, de goede en vrije atmosfeer en de (religieuze) tolerantie die heerste op het eiland deden de rest.

In 1826 werd het zelfs even de hoofdstad van de straat van Malakka (inclusief Malakka en Singapore) maar moest deze alweer snel afstaan aan Singapore.

Criminaliteit neemt toe

Het werd in 1850 een gevaarlijk eiland vanwege de grote mate van de opiumhandel uit China; gangsters, drugs, casino’s en hoeren namen het eiland langzaam maar zeker over. In 1867 brak dan ook een grote rel uit toen twee rivaliserende Chinese geheime organisaties. De Engelsen namen maatregelen en er werd een pertinente politie aanwezigheid ingesteld om de orde te bewaken.  

Nadat Maleisië onafhankelijk was geworden in 1963 zou Penang een vrije handelseiland worden. De winsten groeide elk jaar tot dat dit privilege in 1980 aan Langkawi werd gegeven. In de twintigste eeuw begon grote tumult en klachten van inwoners over het groeiende aantal kolossale moderne gebouwen wat afbraak zou doen aan de koloniale historie van het eiland. Met succes; in 2008 werd Georgetown op de UNESCO werelderfgoedlijst gezet.