Jurmala

Reisverhalen - Letland

Russische "jetset"

Op het treinstation koop ik een ticket naar Midori station wat het bekendste district van Jurmala moet zijn. Als de trein schokkend en stotend op gang komt staat de –wagonmeester – alweer snel naast me om mijn ticket te vragen. We kruizen een grote brede rivier en komen dan aan in Jurmala district – wat uit zo’n 13 buurtschappen bestaat.

Het is vanouds een oude Russische jetset gebied waar oliemagnaten en hun trofee vrouwen hun tijd spendeerden en bekend om zijn prachtige architectuur.

Ik stap uit op Midori station en informeer bij het informatiebureau naar de beste wijk en de beste looproute. Omdat het nog redelijk weer is, de zon schijnt zelfs een beetje, wandel ik eerst naar het strand waar ik welgeteld een iemand op een kleedje op het strand zie zonnen.

Voor de rest zijn er wandelaars en zitten er wat mensen op het terras. Strandtenten genoeg, naast glasbakken, bankjes, omkleedhokjes, wc’s, bootjes, grote advertenties, wc’s, een beachvolleybalveld en een springkussen. Het lijkt wel een circus. Als ik verder wandel kom ik het prachtige grijze gebouw tegen wat ik al een paar keer op kaarten en foto’s heb gezien – helaas is het aan renovatie toe en staat er een hek omheen.

Wat het ooit geweest is onduidelijk. Als ik de andere kant weer opwandel zie ik tussen het groen in wat grote houten huizen staan en ook wat ruïnes. Ik besluit, ook omdat het weer gaat waaien, van het strand af te lopen, maar niet nadat ik een kijkje ben gaan nemen bij het symbool van Jurmala – de schildpad.

Jurmala als toeristenoord:

Jurmala is een strip land aan de golf van Riga met buitenwijken waar vooral rijkere mensen wonen. Het is opgesloten tussen de rivier Lielupe en de zee. De naam betekent “zeeplaats” oftewel “strand” in het Lets.

Het is naast dat het een populaire badplaats is bekend om z’n vele houten huizen en grote aantal historische gebouwen en objecten waarvan vele in “Art Nouveau” stijl. Sinds het einde van de 18de eeuw heeft

Jurmala met zijn aantrekkingskracht toeristen getrokken. Het werd traditie om naar de kust te gaan voor ontspanning en te genieten van het strand, het bos en de minerale bronnen. De top van de Communistische Partij heeft zich hier vaak genoeg teruggetrokken om even te ontkomen aan de stress in Moskou; Brezjnev en Chroesjtsjov waren vaak geziene gasten.

In de jaren 90 van de vorige eeuw, toen het communisme in elkaar zakte werden Russische naambordjes verwijderd en ingeruild voor Letse en de grote strandhotels werden gerenoveerd. Momenteel is Jurmala een toeristisch oord voor de lokale bevolking vooral uit Riga maar ook steeds meer toeristen uit het Westen weten hun weg naar deze badplaats te vinden.

als in de "jordaan"

Er zijn in Jurmala eigenlijk twee doorgaande straten; een is voetgangersgebied vol met souvenirwinkels, restaurants en hotels en de ander waarlangs rijen met prachtige houten “Art Nouveau” huizen staan. Tuinen zijn prachtig bijgehouden al moet je wel opletten dat er niet opeens een grote hond komt aanrennen uit het niets.

Sommige huizen zijn nodig toe aan renovatie maar de meesten zijn tot op de puntjes toe bijgehouden. Voor mij persoonlijk valt het iets tegen, zeker nadat ik gisteren door de “Jugendstill” wijk in Riga ben gelopen en vind het na wat zigzagstraatjes tussen de twee hoofdstraten te zijn gelopen genoeg en wandel terug naar het station.

Omdat ik best trek heb gekregen besluit ik wat te eten bij de zeer foute stationsrestauratie. In de hoek zit een stevige Russisch aandoende vrouw met permanentje de boel in de gaten te houden als ik binnenkom. Ik bestel een vette snack terwijl ik de hele zaak overkijk. De tafellakens zijn oranje, de servetjes roze, het plafond is van goud en er hangen lange witte gordijnen die volgens mij door de vrouw zelf zijn gehaakt.

Ik voel mij als een toerist in een bruin café in de Jordaan te Amsterdam terwijl ik mij daar thuis voel. Dan zie ik de trein aankomen en zeg de mensen gedag.