Plitvice nationaal park

HOME / Kroatië / Kroatië reisverhalen

Als ik ’s morgens in de knotsvolle bus zit van Zadar naar het Plitvice Nationaal Park besef ik dat iets beter m’n huiswerk had moeten doen voor dit verblijf. Toeristen om mij heen hoor ik twisten over welke route zij moeten gaan lopen en bij welke stop zij eruit moeten aangezien er meerdere ingangen zouden zijn.

Ik zit met een ander probleem – ik heb nog helemaal geen slaapplek. Als ik de chauffeur aanspreek blijkt m’n beoogde hostel zo’n 50 km van het park af te liggen met een bedrieglijke naam. Hij adviseert mij uit te stappen met de meeste toeristen en daar bij het informatiecentrum te informeren.

Nog voor het middaguur komen we aan en na een kleine wandeling kom ik aan bij een groot parkeerterrein met wat souvenir- en eetgelegenheden in kleine houten kiosken en een informatiecentrum. Het is stampvol als de vrouw achter de balie mij adviseert mij m’n grote tas hier gratis in een grote container te stoppen zodat zij wat kan rondbellen voor kamers in de regio.

Bij terugkomst heeft zij een kamertje geregeld in een dorpje hier 8 km vandaan. Na een klein gevecht voor ruimte betaal ik m’n entree en legt de vrouw uit welke routes ik allemaal kan lopen. Vanwege de prijs besluit ik 1 dag te kiezen waardoor ik een beetje haast moet maken. 

Ik wandel over een voetbrug en kom langs de hotels waar de vrouw daarnet over sprak. Het park blijkt de eerste van de acht parken te zijn in Kroatië die geopend is in 1948 en waarschijnlijk de meest populaire.

Daar moet ik zo’n kwartier wachten op een elektrische speciale natuurpark-bus die mij vanaf deze plek (station 2) naar de plek brengt waar m’n daadwerkelijke wandeling begint.

Dit gedeelte is onder van de beneden-meren (Donja) en na zo’n 10 tot 15 minuten bussen stappen alle schapen uit om hun dagtour te beginnen. Gelukkig is het prachtig weer en het is voor mij ongelooflijk druk. Ik kom bij het eerste uitzichtpunt aan wat een prachtig beeld geeft over dit waterpark met z’n azuurkleurige meren en talloze watervallen.

Door een natuurlijk afzettingsproces gedurende duizenden jaren door het stromende water van de Korana rivier zijn er in dit gebied dammen van travertijn ontstaan. Deze dammen hebben op hun beurt weer een aantal meren, grotten en watervallen gevormd. Het park bezit momenteel 16 meren met daartussen 90 watervallen. 

Deze wandeling is eigenlijk een U-bocht door een vallei met een rivier/meer in het midden en ik zie mensen aan de overzijde beneden in het dal lopen op houten vlonders. Dit moet het grote benedenmeer Jezero Milanovac zijn dat circa 470 meter lang, 50-90 meter breed en 18m diep is. Het panorama is uniek maar het is jammer dat je op sommige punten daadwerkelijk in de rij moet staan voor een foto. 

De route begint hoog en brengt je door een aantal zeer vakkundig aangelegde zig-zag paden steeds verder naar beneden, de vallei in. Je hebt hier zicht op de aan de overzijde gelegen grote Veliki Slap, de grote watervallen wat eigenlijk bestaat uit een reeks watervalletjes naast elkaar.

Het is denk ik zo’n uur minimaal wandelen over prachtig aangelegen paden en bij het water zijn houten vlonders aangelegd. Om bij de grote waterval te komen moet je een stukje afwijken van je route maar dit is zeker de moeite waard. 

Het meeste water van het park komt uit de witte en zwarte rivieren (Bijela en Crna Rijeka) maar er blijken ook ondergrondse bronnen te zijn. Verbazingwekkend is het feit dat het water vanaf de ijstijd hier op dezelfde wijze stroomt. De meertjes en watervallen zijn hier erg ondiep maar zeer helder en je ziet de vissen (en soms een paar eenden) zwemmen.

Ik loop nu aan de overzijde in de schaduw van de grote steile rotsen over de vlonders naar wat ze hier P3 noemen – een van de plekken waar veel toeristen een ijsje eten, op het gras liggen en/of wachten op de boot naar of P1 of P2. Ook ik moet aansluiten voor de boot dat zeker een half uur in beslag neemt.

Ik heb geluk dat het meisje roept om mensen die niet bij een groep horen zodat ik tegen mijn verwachting in opeens toch snel op een boot terecht kom. We varen nu over het grote Kozjak Jezero meer dat er als een spiegel bij ligt.  

Het is een open boot zodat je een mooi zicht hebt op de beboste heuvels en kleine watervallen verderop. 

Hier begint de wandeling door het gebied van de opper-meren en het is hier veel rustiger.

Het water is hier een stuk dieper en heeft andere kleuren (grijs en donkergroen) dan in het onder-meren gebied waar het azuurblauw en licht groen was. Het gehele park bestaat uit een geheel van 16 turquoise meren die gelinkt zijn door een serie van stroompjes en waterwegen. Het park werd in 1979 op de Werelderfgoedlijst van beschermde natuurgebieden van UNESCO geplaatst. 

Deze worden constant geobserveerd voor een optimale preservatie. In het park leven ook talloze (wilde) dieren – de bekendste is de beer maar er wonen ook wolven, herten, wilde zwijnen en vossen. 

Flora & Fauna

Er komen zo’n 120 verschillende vogelsoorten voor en meer dan 1000 soorten planten. Het onderste gedeelte van de boven-meren zijn ook een wirwar van watervlonders, (houten) trappen waarvan sommige overstroomd zijn door het opkomende water en stukken pad.

Het groen is hier anders en de eerste herfstkleuren zijn hier te bewonderen die het geheel nog mooier en interessanter maken.

De grootste drukte is voorbij en hier heb je echt het gevoel alsof je in een natuurpark loopt en op sommige plekken langs het meer kun je even alleen met de natuur zijn. Ik loop op m’n gemak naar station 3 waar ik wederom even moet wachten op een bus terug naar station 2. Deze rit duurt ietsje langer – misschien 20 tot 25 minuten. Ik voel m’n spieren nu wel en dan valt het wandelingetje tegen terug naar het informatiebureau.  

Ik ga wel zitten op het terras maar het eten en drinken is hier veel te duur voor mij dus ik stap weer op. Het begint nu ook frisser te worden. Met de gratis bus arriveer ik een uur later bij de camping en zet m’n tent op in een sinking hole op een rustiger gedeelte. Ik wandel een rondje over de camping en het valt mij op hoeveel West-Europese toeristen gebruik maken van dit autokamp. Ik besluit morgen verder te reizen naar het noorden danwel naar Karlovac danwel naar Zagreb. 

>> Lees ook over bestemming Aqua Azul in Mexico. 

Er is geen busstation in Plitvice maar wel 2 bushaltes. Verderop in Seliste Dreznicko/ Korana (waar de meeste kamers zich begeven en tevens de camping is) is ook een bushalte (ook al stopt de bus daar niet altijd).

Er gaat zeker dagelijks een bus om 08:30 via Karlovac naar Zagreb.  

In het park zijn 3 (dure) hotels aanwezig. Talloze kamers worden verhuurd in het 7 tot 8 km verder gelegen Seliste Dreznicko waar tevens de camping is. Vlakbij is ook een restaurant te vinden. 

• Naam            : Kamp Korana

Adres            : Catrnja 167, Rakovica

Prijs               : 108 KN (persoon + tent + belasting) 

Tel.nr.            : + 385 53 751 888

Website         : http://www.camping.hr/nl/campings/korana-national-park-plitvice-lakes 

Inhoud: 

De camping ligt op ongeveer 8 km van het park en biedt plaats aan mensen zonder tent (bungalows), met tent (camping) en mensen met caravan of camper. Het ligt aan de rivier  en is een vreemdsoortige mix van een soort heuvelachtig terrein met diepe dalen waarin je kunt kamperen met rotsen en veel groen (bos).

Er is een restaurant, grill-bar, groot terras, kleine winkel en een receptiehuisje waar je kunt internetten. Eten en drinken is vrij prijzig. Voldoende houten tafels en stoelen en twee grote wc-douche blokken die modern zijn en heet water geven. Je moet wel je paspoort afgeven of een ander ID bij binnenkomst en je betaalt bij vertrek.

De prijs voor een tent is als volgt opgebouwd; 76 voor je eigen persoon + 26 voor je kleine tent + 8 belasting. Er rijdt een gratis bus vanaf Hotel Jezero om 17:05 en deze rijdt ook 2x daags naar het park toe. 

BEZOEK AAN HET NATIONALE PARK: 

Je kunt kiezen uit een 1daags, 2 daags of 3daags entreeticket; 110 KN (1 dag) of 180 KN (2 dagen); je ticket bestaat uit een klein kaartje waarop de belangrijkste punten zijn aangegeven zoals de stations (bustop- en uitstapplekken) en p’s (boot opstap- en uitstapplekken), de twee ingangen en natuurlijk de waterwegen (meren en watervallen). 

Afhankelijk van het weer zou ik zelf minstens een fles drinkwater meenemen, een paraplu, een fleece (of regenjas) en wandelschoenen. Ook zou ik zelf eten meenemen aangezien het eten (en drinken) in het park prijzig is. Let goed op welke route je neemt voor het terugnemen van de bus naar je locatie. Openbaar vervoer is zeer weinig aanwezig. 

Chaotisch is dat veel mensen met de bus binnenkomen bij entree (uliza 2) en niet bij uliza 1. Bij Uliza 2 ligt dan ook nog ‘ns station 2 (= busstation) maar wel p1 (= bootstation). 

TIPS 

• bestudeer je kaartje grondig voordat je vertrekt, weet waar wat is, waar je heengaat, welke route je gaat volgen en koop anders een grote kaart van het park; 
• als je tijd en wat geld over hebt doe twee dagen over je bezoek; verblijf op de camping waarbij je gratis van ene naar het park gebracht kunt worden en ga op tijden heen waar het niet zo druk is; bezoek 1 dag de “onder” meren en de volgende dag de “opper” meren.