Issyk-kol meer (Chaplan ata)

Reisverhalen - Kirgizië

aankomst

Begin van de middag komen we aan in Cholpon-Ata wat aan het grote, diepe meer Issyk-Kol ligt dat nooit bevriest ondanks de koude winter. De extreme diepte en de terminale activiteit in het meer voorkomen dit.

Het stadje zelf is de zomerthuishaven voor rijke Russen en Kazachen en dat zie je terug aan de grote datsja’s, zomerhuizen.

Bij het verlaten van de bus komen direct een aantal “Baboesjka’s” op ons af die ons een huishostel aanbieden. We lopen er met eentje mee en er is wat tumult over het feit dat je hier per persoon betaalt en niet per kamer. De houten barakken doen mij denken aan een zigeunerhuisje met heel veel kleden, kleuren en kitscherige spulletjes en schilderijtjes.

De bazaar van het stadje bestaat uit een aantal grote woonwagenkarren die bij elkaar zijn gezet waar houten stalletjes tussen staan met koopwaar. Eromheen staat een groot ijzer hek waardoor het afgesloten kan worden. Achter wat wij zien als de hoofdstraat vinden we een eetwagon en bestellen het enige gerecht wat ze hebben; “Laghman”.

De petroglieven

Aangezien we niet precies weten waar de petroglieven staan laten we een foto zien uit onze reisgids waarop de vrouw een kant op wijst die we zo op gaan lopen. Eerst langs een nieuw “Lenin” monument en dan langs wat houten huizen die op poppenhuizen lijken.

Achter een rijtje Lada’s zien we wat stenen in een wat lijkt op een braakliggend veld. Als we het terrein oplopen zien we dat een aantal werkmannen bakstenen aan het maken zijn en schrikken van een hond die uit zijn schuilplaats komt en hard wegrent. We kijken nog eens goed en deze is gevlekt en het zou niet vreemd zijn als dit een wilde hond was.

Omdat er zoveel stenen staan gaan we apart op zoek naar degene met de mooie tekeningen. We vinden apart van elkaar wat “Ibex” tekeningen maar zijn eigenlijk op zoek naar de echt mooie tekeningen die worden omschreven in onze reisgids.

Uit het niets duikt opeens een vrouw voor ons op met een plastic mapje in haar hand. Ze spreekt gebrekkig Engels maar wij begrijpen dat ze probeert te vertellen dat dit stuk land onderdeel is van een museum en dat we een kaartje moeten kopen.

We kopen het kaartje (ik ben opeens weer student) en ze laat ons de mooist tekeningen zien die tussen de 8e eeuw vC en de 1e eeuw nC gemaakt zijn; een wolf, een luipaard, honden, jagers en nog een paar schitterende Ibexen.

Helemaal aan het einde van het veld wat schuin omhoog loopt en waar de heuvels beginnen vinden we weer van diezelfde gezichtstenen die we eerder bij de Burana toren nabij Bishkek hebben gezien.

Als we omkijken hebben we ene prachtig panoramabeeld van het meer en het net daarvoor gelegen presidentiële huis. Daarachter zien we in de mist besneeuwde bergpieken.

ISSYK-KOL:

Het Issyk Kol meer ligt in het hart van het land en is het tweede grootste bergmeer ter wereld. Een combinatie van diepte, thermische activiteit en een laag zoutgehalte zorgt ervoor dat het meer nooit bevriest – daar komt de naam ook vandaan wat letterlijk “warm meer” betekent.

Het Kirgies volk migreerde van de 10e tot 15e eeuw van Siberië zuidwaarts en vestigde zich rond het meer wat een natuurlijke stop zou zijn voor handelaren en legers. Het schijnt ook een centrum van de “Scytians” te zijn geweest en zelfs een zomerhoofdkwartier van Tammerlane. Het verhaal gaat dat onder het wateroppervlak van het meer nog minstens tien nederzettingen te vinden zijn. In de 19e eeuw kwam een grote groep Russen, Oekraïner en Wit Russen zich hier vestigen, gevolgd door de “Uigurs” die China waren uitgedreven.

Tijdens de Koude Oorlog werd het meer door de Russen gebruikt voor het testen van torpedo’s en de lokale bevolking verbouwde opium en wiet. Dit laatste werd verbannen door grote internationale druk in de jaren 70 en toen Kirgizië onafhankelijk werd wilde de nieuwe regering het meer gebruiken voor toerisme i.p.v. militaire operaties.

Er wordt weleens gesproken over “Jekai” – de Kirgies versie van het monster van Loch Ness – maar je kunt beter je ogen openhouden voor een reeks aan andere wilde dieren die hier leven zoals de “Marco Polo” schapen, steenbokken, wilde zwijnen en zelfs de sneeuw luipaard!

De rijkelui-boulevard

Het begint te spetteren en we besluiten terug naar het hostel te lopen. Als het onderweg weer droog wordt gaan we toch nog even richting strand. Ik had een hele drukke sjeik boulevard verwacht aangezien alle rijke Russen hier vakantie komen vieren, maar niets van dit alles.

Er ligt afval tussen de oude, vaak verlaten huizen en er is veel grasland met een speeltuin die al jaren niet gebruikt is. Een grote hond die gelukkig vastzit bewaakt het terrein en we lopen snel door. We lopen nu parallel aan het strand en komen op een stuk zand uit dat bezaait ligt met lege wodka- en bierflessen.

Het uitzicht had zo mooi kunnen zijn als er niet een paar roestige oude hekken voor zouden staan. Als het begint te schemeren gaan we echt terug en het is opletten met de grote gaten in het wegdek waarin je je nek kunt breken als je niet oplet. Bij de hoek van de drukke doorgaande weg zie ik opeens een oude “buurtbus” uit Nederland rijden die hier nog steeds gebruikt wordt. We kopen wat bier en boodschappen bij de buurtsuper en maken het ons gemakkelijk op het binnenplaatsje.

De Polen die we vanmiddag tegenkwamen en ik nog kon uit de bus richting Osh komen ook op onze uitnodiging af en we genieten in onze zonnestoelen. Totdat het begint te regenen en de eigenaar ons een schuurzolder aanbiedt wat op een jeugdhonk lijkt en helemaal open is aan de voorkant. Voordat ik onder al die dekens ga liggen die op mijn bed liggen douche ik en hang mijn handdoek te drogen aan de kapstok die bestaat uit vele koeienhorens.

chaplan ata - tips & advies (2009)

Je kunt niet echt van een busstation spreken maar (mini)busjes stoppen veelal aan het einde van het dorp – aan de oostkant.

Chaplan Ata – Karakol: busjes vertrekken pas als ze vol zijn, of ze moeten op doorreis zijn vanaf Bishkek. De rit duurt ongeveer 2 uur.

Naam : Hostel “-homestay-“ (Chaplan Ata)

Adres : Naast “Pegasus guesthouse”

Prijs : Som 200

Inhoud:

Langs de grote weg “Sovjet” tegenover de oude marshrutka vertrekplek ligt deze “homestay” verborgen achter een hoog hek. Er is geen bord of wat dan ook te bekennen dus je moet geluk hebben dat je weet waar het is of dat de eigenaresse in het rond loopt om klanten te zoeken.

Binnen is een kleine binnenplaats met een grote barak/schuur waarin nu zo’n 4 a 5 kamertjes te vinden zijn. Het is van hout, oud, ouderwetse meubels, een heel groot bed met nog meer dekens. Douche en wc zijn binnen en het is schoon.

Je kunt wel onder een groot afdak op een terras zitten met een biertje en hier “hangen”. Vaak spelen de kinderen buiten voetbal op de binnenplaats – ze gaan ervanuit dat je meespeelt.