Umm Qais (Irbid)

De ruïnes van Umm Qais (Gadara):

De archeologische site bevindt zich op een heuvel ten westen van het huidige dorp Umm Qais. Het westelijk gelegen theater is opgebouwd in basaltsteen en zeer goed bewaard.

Het heeft drieduizend zitplaatsen waaronder een groot aantal vrijstaande zetels met hoge rug bestemd voor belangrijke personen.

Langs de theatertrappen komt men op het basilica-terras. Hier staan de resten van een Byzantijnse kerk uit de vijfde of zesde eeuw welke opgetrokken was als een octogonale centraal bouw. De zwarte basalten kolommen staan overeind en contrasteren met de witte kalkstenen kolommen en betegeling van het nabije atrium.

Meer noordelijk loopt de decamanus van oost naar west. Van het noordelijk gelegen theater is weinig overgebleven evenals van het nymphaeum en de baden langs de decamanus. Vanaf het basilica-terras en ten noorden van de decamanus heeft men een weids zicht over de Golanhoogten en het noordelijk deel van het meer van Tiberias of het meer van Galilea.

Andere bezienswaardigheden: 

• Midden de Ottomaanse dorpsgebouwen is er een klein museum dat op de site gevonden voorwerpen tentoonstelt.

De Joden namen de stad en regio in rond het jaar 100 v.Chr. In 63 vóór Chr. werd het ingenomen door de legers van de Romeinse generaal Pompeius. Deze liet de onder de Hasmoneeën verwoeste stad terug opbouwen.

De stad kreeg een zekere graad van autonomie als één van de steden van de Decapolis en kende een grote bloei vooral in de tweede en derde eeuw. Gadara werd een centrum voor filosofie, dicht- en theaterkunst. Volgens de bijbel was het hier dat Jezus een mirakel deed laten gebeuren.

Hij zou demonen uit twee mensen laten veranderen in een kudde biggen (Mattheus). De Nabateanen overheersten de ruilhandel en Marc Anthony (Rome) stuurde Herodus de Grote erop af om met hun af te rekenen. Tijdens de Herodiaanse periode was Gadara het bestuurlijk en economisch centrum van de Decapolis.

De Joodse oorlog

Tijdens de Joodse Oorlog (66-70 na Chr.) hadden de steden van Dekapolis veel te lijden van de Zeloten die plundertochten in het gebied ondernamen. Onder meer in Gadara werden de Joodse inwoners afgeslacht. Begin 4de eeuw was Gadara de zetel van een bisdom en het bleef belangrijk tijdens de Byzantijnse periode. 

Na de verovering door de Arabieren, na de Slag bij de Jarmuk in 636, kwam Gadara onder moslimbewind. Een aardbeving omstreeks 747 verwoestte de stad waarna ze werd verlaten. In 1806 Gadara was ontdekt door Westerse archeologen en de lokale bevolking claimt dat zij de eerste regering van Jordanië vormde. In 1920 werden hier ook de eerste schriftelijke papieren met Engeland getekend.

Tijdens de jaren 1890 –onder het Ottomaanse bewind - ontstond een klein dorp op de Romeinse ruïnes waarbij de bewoners de oude stenen gebruikten om hun huizen op te trekken. Pas in 1986 werden deze huizen ontruimd met de bedoeling de archeologische opgravingen, begonnen in de 19de eeuw, verder mogelijk te maken.