Magome en Tsumago

HOME / Japan / Japan reisverhalen

Na een aantal keren overstappen kom ik halverwege de middag aan bij m’n eindbestemming Magome. Het dorp is niet meer dan een parkeerplaats, een bushalte, een groot huis, een winkel en een straat die de heuvel opgaat. Deze straat is dan wel een hele mooie met heel veel restaurantjes, winkeltjes en hostels.

Ik wandel zoals altijd naar het informatiecentrum waar het meisje een prijzige Ryokan reserveert en ik informeer naar mogelijkheden om mijn tas te laten brengen naar het volgende plaatsje Tsumago. Dit omdat ik van plan was het stuk ertussen morgen te hiken en dan daar te blijven slapen. Ook dit is behoorlijk aan de dure kant en ik zeg het meisje dat ik erover ga denken.

Als ik aankom bij mijn Ryokan en zeg dat ik even boodschappen ga doen zegt ze dat ze nog wel een kliekje in de ijskast heb staan en dat ik dat wel mag hebben. Toch ga ik nog even de straat op nu alle dagjes mensen vertrokken zijn en wandel naar boven op de berg. Er hangt hier een aparte, geheimzinnige sfeer en dat wordt zeer versterkt door de kou, regen en mist die er hangt en de druppels die aan de Japanse lantaarns en op de geknipte struiken hangen.

Thuis haal ik mijn matras uit de kast en doe de kachel aan. Ik trek mijn huis-pak aan en neem een hete douche alvorens ik mijn eten opwarm. 

Vroeg sta ik op, op deze prachtige dag en maak mij op om vandaag te gaan hiken. Ik ga de heuvel op en dan even zoeken naar het goede pad wat leidt naar Tsumago. Een prachtig uitzicht hier over de Japanse bergen en daarboven een steeds wisselend wolkendek.

Ik wandel langs wat houten huisjes en akkervelden en ben blij dat het overgaat in een echt bospad i.p.v. een goed bijgehouden pad bestaande uit straatstenen. 

In het bos kom ik aan de rechterkant een oude begraafplaats tegen met prachtige bloemen en vergaan hout. Het bospad brengt me over heuvels heen en door dalen en als ik een paar uur verder ben besluit ik naar de autoweg toe te lopen die ik een paar keer ben gekruist.

Lift in een grote witte Amerikaan

Bij de tweede auto waarbij ik mijn duim opsteek wordt er gestopt en mag ik mee terug naar Magome. Het is een grote witte slee met leren bekleding en tomtom verwerkt in het houten display. De Japanse man heeft een grote cowboyhoed op, slangenleren laarzen, een spijkerjas en jeans met leren lappen. Het valt me tegen dat hij geen Amerikaans accent heeft als hij probeert duidelijk te maken dat hij me wel even thuisbrengt.

Als ik mijn tas ophaal krijg ik van de vrouw nog twee bakjes rijst mee en twee eetstokjes en wandel terug de berg op om nu met tas een lift te regelen naar Tsumago. Ook dit is totaal geen probleem en in het volgende wellicht nog toeristische stadje mag ik mijn tas neerleggen in het informatiecentrum zodat ik de andere 4,5 kilometer kan hiken, alleen nu andersom. 

Dit dorp werd jaren geleden als beschermd gebied opgenomen door de regering en er worden nu vele films opgenomen. 

De bewoners van dit dorp hebben al hun antieke spulletjes buiten tentoon gezet en de bloemen en planten bloeien weelderig in de prachtige tuinen voor de houten huisjes. Ik zie een groot rieten paard, karrenwielen, “bonsai” boompjes en een ander ding wat opvalt is de vele kleine viskwekerijen met o.a. karpers.

Ik vraag me toch af of die beesten een speciale heilige betekenis hebben in dit speciale land. Aan het einde van deze trip zijn twee kleine watervalletjes en kom ik zelfs wat andere wandelende toeristen tegen.

Omdat ik deze route leuker vind dan de andere, loop ik deze terug naar het dorpje waar het weer drukker is geworden met toeristen. Vooral veel kinderen die met excursie zijn en bij elke foto die van mij gemaakt wordt hun vingers als een  “v” houden.

De souvenirwinkels liggen vol met Japanse poppen, zowel houten als stoffen en eetstokjes maar ik ben meer geïnteresseerd in de oude ambachten die hier tentoongespreid worden. Bijvoorbeeld het maken van papier met papyrus; een soort stijfsel wordt op een plank gezeefd. Daarna laat hij het even drogen, trekt hij er een lapje af en als dit gedroogd is kun je erop schrijven. 

Ik vraag voor de zekerheid bij een winkeltje hoeveel een bento (een lunchpakket) kost maar zoals ik al had verwacht hier zijn deze behoorlijk prijzig. Daarvoor in de plaats vraag ik, omdat ik toch wat hongerig ben geworden, of ze wellicht mijn rijst kunnen opwarmen en dat is geen probleem.  Het liften schiet hier niet op langs de weg dus neem ik plaats in de bushalte waar notabene kussentjes liggen. 

Eerst met de bus naar Nagiso en daarna met de trein naar de grote industriestad Nagoya. Ik boek hier direct mijn nachtbus naar Hiroshima en loop daarna naar een manga kissa om te internetten. Het is in zo’n manga kissa superdonker en er zijn allemaal kleine hokjes waarin je kunt e-mailen.

Ook kun je natuurlijk duizenden boekjes lenen en lezen in de aparte ruimtes die aandoen als kleine seks-hokjes, zo donker en onheilspellend. In deze kun je sowieso niet slapen al staat dat nog wel op m’n “to-do” lijstje als het uitkomt.

De stad is overigens helemaal opnieuw opgetrokken na WWII – vooral door de Zero fabrieken (vliegtuigen) was dit een dankbaar doelwit voor de Amerikaanse bommenwerpers.

Het busstation is zo groot als een kleine stad en ik sta even te kijken bij een groep breakdansers die vele mensen bezighouden. Meisjes met alle kleuren van de regenboog haar, rare grote zwarte laklaarzen en jongens met zoveel gel in hun haar dat ze straling afgeven. 

Minirokjes korter dan kort en zoveel make-up dat Madonna ervan zou blozen. Voordat ik naar mijn bus wandel, eet ik wat en dan neem ik plaats in een stoel zoals ik nog niet eerder heb gezien; deze staat helemaal individueel in de bus en kan helemaal achterover. De gordijnen zitten allemaal aan elkaar zodat er geen straaltje licht naar binnen kan komen en zoals gebruikelijk rijdt de bus vol en exact op tijd het busstation uit de nacht in, op naar Hiroshima! 

Nagoya is een miljoenenstad en heeft verschillende bus- en treinstations. De meest gebruikte is het hoofdstation dat even ten westen van het centrum ligt. Vlakbij het (hoofd)informatiecentrum ligt het busstation waar o.a. bussen naar Hirosjima vertrekken. 

Nagoya – Hiroshima: er rijdt minstens een nachtbus tussen deze grote steden in Japan. Prijs is ongeveer 8400 Yen en de rit duurt ongeveer 9 uur. Bus vertrekt om 23:00 en komt om 07:30 aan. 

• Naam             : Hotel Magome-Chaya (Magome)

Prijs                : 5000 Yen excl. douche, wc of  ontbijt

Tel.nr.             : 59-2038

Website          : www.magomechaya.com

Inhoud:

Een perfect centraal gelegen hostel midden in de drukke straat die naar de top van de heuvel leidt vlakbij het waterwiel. Het is vriendelijk, schoon, goed bijgehouden en de eigenaresse zeer vriendelijk. Het is vrij prijzig maar de goedkoopste die er hier te krijgen is.

Er zijn geen slaapzalen en je kunt ook ontbijt en diner bestellen (1050 yen c.q. 3150 yen) die dan in het restaurant tegenover het hostel worden geserveerd. Nadeel is wel dat het ietwat gehorig is vanwege de houten vloeren.