Masada

Reisverhalen - Israël

inleiding

Ik ben vanochtend vroeg vanuit m’n hostel uit Jeruzalem vertrokken. Ik wandel naar het busstation en neem de vroege bus richting Masada dat vlak bij de Dode Zee ligt. Dit omdat ik eigenlijk de vele bussen met schoolkinderen wil ontlopen, als dat mogelijk is en daarnaast de hitte.

Ik zie de site al van ver liggen – op een hoog plateau dat boven het hele kale en dorre landschap uittorent. Het schijnt dat Masada vesting betekent en dat is het dan ook, onmiskenbaar. Daar aangekomen zie ik een groot toeristencomplex inclusief mogelijkheden tot eten en drinken. Ik besluit eigenlijk direct met de kabelbaan naar de ruïnes op het plateau te gaan.

Binnen drie minuten sta ik bovenop het plateau en heb een adembenemend panorama over de geelbruine heuvels enerzijds en de Dode Zee anderzijds.

de laatste vesting

Ik pak op een bankje even de informatiefolders erbij om eerst iets te lezen over deze site. Terwijl ik mij de info van deze citadel tot mij neem arriveren hordes met Israëlische kinderen waarvoor een bezoek aan deze site hetzelfde is als een bezoek voor ons aan het Muiderslot.

De site is een symbool van onverzettelijke strijd tegen indringers en is een mythe van de Joodse worsteling geworden. Ik kan vanuit hier de hoge grote muren zien met een binnen- en buitenmuur om de vijand buiten te houden.

Het plan is om met de klok mee te lopen op dit plateau wat zo’n 600 a 250 meter groot is.

Geschiedenis van Masada:

Masada zou in het jaar 100 v.Chr. reeds gefortificeerd zijn maar de bouw van een echte citadel of fort zou z’n aanvang nemen toen Herodus de Grote hier z’n fiat aan gaf.

Hij zag de potentie en voorzag op een gegeven moment dat de Joden een toevluchtsoord nodig zouden hebben i.g.v. een opstand of andere problemen met de huidige Romeinse overheersers.

Hij liet niet alleen bunkers en opslagplaatsen aanleggen maar ook residenties voor hooggeplaatsten – waarschijnlijk zag hij voor zichzelf hier ook een toekomst. Zover zou het niet komen.

In het jaar 66 v.Chr. (Herodus was toen al overleden) braken er onlusten uit tussen de Romeinen en Joodse inwoners – de eerste opstand was daar. Een groepje Joodse rebellen (de zeloten) veroverde de licht bewaakte site van Masada. Na vier jaar was de hele opstand in het land onderdrukt en was het voor de Romeinen tijd om Masada te ontruimen van z’n inmiddels aangegroeide populatie van bijna 1000 mensen waaronder vrouwen en kinderen.

Zij hadden zich inmiddels heel goed ingegraven en hadden genoeg voorraden om zich hier maanden in leven te houden. Legende gaat dat de Romeinen niet minder dan acht kampen oprichtte rond de rots en waren begonnen m.b.v. Joodse slavenarbeid een gigantische helling tegen de berg aan te leggen om vanaf daar de vesting te bestormen. Toen de Romeinen de oost muur neerhaalde en de vesting betraden hadden de Zeloten al hun huizen in brand gestoken. Ook hadden zij massaal zelfmoord gepleegd.

In de 4e en 5e eeuw werd de site bewoond door Byzantijnse monniken. Daarna was het eeuwenlang verlaten en pas in de 19e eeuw werd het herontdekt.

Nadat ik wat ruïnes van de huizen van officieren heb gezien en delen van opslagplaatsen kom ik bij een Herodus de Grote z’n paleizen die hier op de top heeft gebouwd. Het gebouw is op verschillende terrassen gebouwd en bevatte zelfs een zwembad.

Ik vervolg m’n wandeling terwijl de zon nu echt brand langs wat fundamenten waar ooit de kantoren stonden voor de administratie richting het noordelijke uitzichtpunt.

Als je over de rand kijkt zie je de afmetingen waar ooit een van de Romeinse kampen zou hebben gestaan. Even verderop zie ik een van de bunkers of kazematten die ervoor moesten zorgen dat geen Romein de heuvel op kon komen. Ook staan er overblijfselen van verschillende (wacht)torens. Erachter staat een oude Byzantijnse kerk.

Aan de westzijde zie je, met een beetje fantasie, de Romeinse helling die gebouwd werd om de muren van Masada beter te beslechten. Hier mist ook een deel van de muur waardoor de Romeinen naar binnen zijn gekomen. Ik kom nu vervolgens langs het Westelijke paleis en de residenties van de Koninklijke familie. Het is nog een behoorlijk stuk wandelen over een smal grindpaadje naar de zuidzijde van de rots. Dit bleek de zwakste schakel van het fort. Op m’n weg terug naar waar ik het pad naar beneden wil lopen kom ik nog langs de wateropslagplaats en waar het rituele bad was.

Ik heb besloten om naar beneden te wandelen via wat ze het slangenpad noemen omdat het zo naar beneden kronkelt. Ondanks de hitte duurt het ongeveer een half uurtje voordat je beneden bent. Het uitzicht is echt fantastisch. Ik pas voor het museum en wacht op de bus die mij terugbrengt naar Jeruzalem.

masada - tips & advies (2004)

Nabij het toeristencomplex beneden aan de voet van Masada kun je de bus nemen naar of Jeruzalem (noorden) of Eilat in het zuiden. Bus 444 en 486 rijden naar Jeruzalem. Kosten zijn 42 NIS en de rit duurt zo’n 1 uur en drie kwartier.

Er gaan zo’n 5 bussen per dag.