Ceasarea

Kijkend op m’n kaartje van de site besluit ik eerst naar het zuidelijke gedeelte te gaan en pas op het eind te besluiten of ik nog wel of niet naar het museum te gaan. Hier staat het Romeinse theater wat door de eeuwen heen door menig ander volk is aangepast, uitgebreid en vernieuwd.

Ik lees dat bijvoorbeeld dat het platform uit de 3^e eeuw en dat de grote muur en de twee torens pas in de 6e eeuw na Christus zijn toegevoegd tijdens de Byzantijnse periode.

Duizenden Joden zouden in dit amfitheater aan hun einde zijn gekomen na opstanden tegen de Romeinse bezetter. Nu zijn er plannen om in de toekomst weer voorstellingen te geven.   

Voordat ik terugloop naar de grote stadsmuren wandel ik eerst naar de zee toe waar op een puntige rots een grote ruïne staat die tijdens Romeinse tijden is gebouwd. Dit zou het machtige zomerpaleis geweest moeten zijn dat omringd is aan drie zijden door de Middellandse Zee.

Omdat tijdens de zomer z’n paleis in Jeruzalem veel te heet was week hij uit naar Ceasarea. Aan deze drie zijden was het paleis voorzien van imposante zuilengalerijen. In het midden van het paleis lag een groot zwembad.

Ook had Herodes in zijn paleis een badhuis in Romeinse stijl laten aanleggen. In de tijd dat Judea een provincia was, kozen de Romeinse praefecti en procuratores het paleis van Herodes in Caesarea als hun praetorium waar zij het hele jaar vertoefden. In dit paleis zou o.a. apostel Paulus gedurende twee jaar gevangen hebben gezeten. Anders dan Herodes, woonden zij het hele jaar door in het paleis in Caesarea. De waterpoel die je nu ziet aan de zijkant zou ooit de plek geweest zijn waar de vismarkt gehouden werd. Daar kun je nu heel moeilijk een voorstelling van maken.   

Er volgt een grote U-vormige open plek waar de “Hippodrome” was oftewel Herodus theater. Hier werden paardenwagen-races gehouden en andere sportevenementen. Zo’n 10.000 mensen konden de wedstrijden volgen op deze baan die 250 meter lang is en 50 meter breed. Net achter de renbaan kun je nog de fundamenten zien van het oude badhuis – een aantal stukken prachtig mozaïek zijn bewaard gebleven.

Geschiedenis van Ceasarea:  

Kruisvaarders

Zoals de rest van het land, werd de stad vervolgens onderdeel van het Oost-Romeinse Rijk. In het jaar 640 viel Ceasarea aan de Arabieren en verviel daarna. De eerste Kruisvaarders arriveerden in de oude havenstad in het jaar 1101.

Zij ontdekten een oude beker die werd betiteld als de Heilige Graal, de beker die Jezus tijdens het Laatste Avondmaal gebruikt zou hebben.

Ondanks z’n ligging kozen de Kruisvaarders toch steden als Akko en Jaffa als hun belangrijkste havenstad; om die reden werd maar een deel van het eens zo grote en machtige Ceasarea opgeknapt en gebruikt. De stad zou vier keer van de hand gaan tussen de Kruisvaarders en de Arabieren tot de Christelijke legers o.l.v. Franse koning Lodewijk IX het veroverden in 1251. Ondanks de nieuwe fortificaties zouden de moslims de stad alsnog tien jaar later veroveren.

Gevechten tijdens de onafhankelijkheidsoorlog

Zo’n 600 jaar zou de stad onaangeroerd, inmiddels onder een diepe laag duinzand verstopt liggen. Een groep Bosnische moslims zou hier gestationeerd worden in 1878 dor de Ottomanen die hier inmiddels de baas waren. In 1948, tijdens de onafhankelijkheidsoorlog werd er hartstochtelijk gevochten rond de ruïnes van Ceasarea. Toen Israël dit land claimde werden door boeren steeds stukken gevonden van de oude stad en er werden al snel archeologen uitgenodigd.

Kinderen uit de gestichte kibboets Sdot Yam werden getrakteerd op snoep als ze een interessant stuk steen hadden gevonden. In de jaren erna werd de site omgetoverd tot een uitgebreide archeologische site gevolgd door een plek met een modern museumcomplex wat je kunt bezoeken. 

Ik wandel nu de poort door van de oude Kruisvaardersstad. Deze is veel kleiner dan het machtige Ceasarea uit Herodus tijd. Deze fortificatie inclusief gracht werd eigenlijk gebouwd o.l.v. de Franse koning Lodewijk IX in de 13 eeuw toen hij met z’n Kruisvaarders de stad veroverden op de Arabieren.

De muren die 16 wachttorens telden, omcirkelen een gebied van zeg een kilometer lang en zijn 13 meter hoog. Binnen deze indrukwekkende muren kun je o.a. een oude Kruisvaarders kerk zien maar ook een moskee (die hier werd gebouwd door de Turken voor hun Bosnische vluchtelingen eind 19e eeuw).

Ik neem een kijkje bij de oude haven die er nu pittoresk bij ligt. Aan deze haven ligt de Kruisvaarders citadel die je kunt beklimmen.  

Als je aan de zeekant blijft lopen kun je langs de muren aan de noordzijde komen. Hier staat “Strato’s” toren, het oudste nog bestaande bouwwerk van de site. Als je nu nog een kilometer langs het strand doorloopt kom je uit bij de oude aquaduct. Omdat in de door Herodes uitgebreide stad meer water nodig was dan uit natuurlijke bronnen voorhanden was, legde hij een lang aquaduct aan dat vanuit het Karmelgebergte water naar de stad bracht.

Nu kun je alleen het skelet nog zien. Op de weg terug naar de parkeerplaats passeer ik nog delen van de oude Byzantijnse en Romeinse stadswallen. Het is nog steeds snikheet en ik besluit terug naar Tel Aviv te gaan en mijzelf lekker op te frissen.