Munnar

Omdat ik gisteren met het Spaanse meisje heb afgesproken bij haar hostel moet ik er vroeg uit en een behoorlijk stuk wandelen aangezien het aan de andere kant van het dorp ligt.

Lopend door het bos komt de damp uit mijn mond vanwege de kou en op de velden verderop ligt een dikke laag mist.

Ik heb een jasje aan maar de Indiërs maken er een hele show van met mutsen, dikke winterjassen en handschoenen. Als ik bij het voetbalveld aankomt staan er tientallen toerbussen maar de reden is mij totaal onbekend. In onze reisgids hebben we een wandelroute gevonden en deze willen we proberen te volgen.

Eerst een stukje langs de weg terug naar Ernakulam en dan links over een ijzeren hangloopbrug de bergen in. Vlakbij is een nationaal park en dat wordt al snel duidelijk door het grote aantal prachtige vogels wat hier rondfladdert, de gekleurde bloemen en heel veel vlinders. We klauteren de heuvel op en bij een klein houten stalletje op de berg bestellen we een thee en genieten van het uitzicht.

Het is nog steeds een beetje heiig maar wij onderscheiden gemakkelijk met het menselijk oog grote theeplantages, theefabrieken en de bijbehorende arbeidershutjes. In de verte veel bossen en bergen.

I.p.v. naar de waterval te lopen komen we aan bij een prachtig gelegen gasthuis op een berg met een schitterend uitzicht. Het is een grote bungalow omringd door fel gekleurde bloemen die constant “nat” gehouden worden door automatische sproeiers.

We komen terug op een asfalt pad en wandelen langs grote “resorts” in blauwwit geverfd. We zijn toe aan wat avontuur en nemen een klein bospaadje wat een kaneelplantage in leidt, die naast de struiken ook vol ligt met grote rotsblokken en er staan talloze bomen.

Helaas komt het pad toch weer terug op de asfaltweg en leidt naar een grote Tata theeplantage. Net als we de plantage in willen wandelen komt een bewaker naar ons toe en vraagt ons te vertrekken. Waarschijnlijk omdat hij bang is dat wij de plantage vernielen en/of de arbeiders van hun werk afhouden.  

Verderop staat het hek open van dezelfde plantage en we doen een tweede poging. Het pad loopt terug naar de opzichter die ons al op wacht met zijn stok in zijn hand alsof hij ons gaat straffen. Hij vertelt dat de grote baas rondjes rijdt met zijn grote auto (hij wijst op een grijze grote bak die verderop in de bergen stilstaat) en dat hij ons onder geen beding verder kan laten.

Omdat we niet dezelfde route terug willen lopen, wandelen we over de weg terug in de hoop op een lift. Een autoriksja komt voorbij en deze brengt ons terug naar het dorpje waar we lunchen samen met haar moeder.

Na het eten gaan we wederom de rivier de Munna over en wandelen door een buitenwijkje van de stad; iets hoger gelegen op een soort van plateau en ook deze houten huisjes zijn allemaal blauw geverfd. Een paar vrouwelijke arbeiders zijn druk bezig met de beplanting aan de oever van de rivier en wij maken een praatje met ze.

In de avond gloren wandel ik terug naar het centrum voor een klodder saus, rijst gedumpt op een bananenblad maar wat prima smaakt. De meeste lokale maken hier een grote smurrie van om het vervolgens op te lepelen met hun rechtervinger en duim.

Een glas water erachteraan en direct bonnetje inleveren bij de kassier en binnen een kwartier staan ze weer buiten. De chocolade ziet er toch niet zo lekker uit en ik aarzel om het hier te kopen ook a wordt het naast thee, koffie en andere specerijen overal aangeboden als een lekkernij.

Op de terugweg in het donker (ik heb mijn zaklantaarn vandaag bij me) merk ik op dat er best veel kerken zijn hier in de staat Kerala - vreemd om dat nu zo op te merken eigenlijk.