Aanslagen Bombay / Mumbai (2008)

In 2012 werd duidelijk dat de aanval op Bombay niet later dan in 2006 stond gepland maar door omstandigheden toen geen doorgang kon vinden.

De Amerikaanse Pakistaan David Headley reisde jarenlang af naar het gebied als lid van de Islamitische militante organisatie om onderzoek te doen. Ongeveer een jaar voor de uiteindelijke aanslag werd een groep van ongeveer 25 jonge mensen geselecteerd die een speciale training in de provincie Kashmir.

Tien werden er uitgekozen en kregen een blauwdruk te zien van de vijf primaire doelen; de twee 5 sterren hotels “Taj Mahal”, “Oberoi”, het Joodse culture centrum het “Nariman” huis en het drukste treinstation van Azië; “Chhatrapati Shivaji Terminus” (CST). Daarna werd de groep naar Karachi (Pakistan) overgebracht om daar op een boot te stappen de Arabische Zee op.

Daar werd een Indiase vissersboot aangevallen en z’n bemanning vermoord. Met rubberboten voeren de terroristen vervolgens richting Bombay. De terroristen zouden in de avond van 26 November rond 20:00 op twee plekken in Colaba aan land zijn gegaan.

Vissers zouden gevraagd hebben waar zij vandaan kwamen waarop ze geantwoord hebben zich met hun eigen zaken te bemoeien waarop de vissers de politie gebeld zouden hebben (die er vervolgens niets mee gedaan hebben). 

Vanaf de boten gingen de terroristen direct op hun eerste doel af; rond half tien ’s avonds zouden twee van hen (Kasab en Khan) het drukste treinstation van Azië (CST) inwandelen en direct beginnen te vuren op de menigte. 58 mensen vonden de dood terwijl 104 gewond bleven liggen. Om 22:45 vluchtten de daders weg toen veiligheidsmensen en politie op hen begonnen terug te vuren. Daarop werden 8 politiemensen neergeschoten.

De aanvallers renden het “Cama” ziekenhuis in maar de personeelsleden hadden alle deuren met patiënten afgesloten waarop zij onverrichte zaken vertrokken. Wederom volgde een vuurgevecht met de politie; 3 agenten werden dodelijk getroffen waarop de aanvallers met de politieauto ervandoor gingen. Nadat ze deze hadden gewisseld voor een “gewone” auto werden zij opgehouden door een wegversperring.

Khan werd neergeschoten net als nog een politieagent; Kasab raakte gewond door de kogels en kon gearresteerd worden. Ongeveer tegelijk met de aanval op het “CST” drongen twee andere terroristen het populaire bar-restaurant “Leopold” in en schoten tien klanten dood en verwondden menig ander. In andere delen van Bombay ontploften die avond rond half elf twee tijdbommen in taxi’s. Alle inzittenden van beide taxi’s waren op slag dood.  

Vijf-sterren hotels

Een ander doel van de aanvallers die avond waren de twee vijf sterren hotels “Taj Mahal” en “Oberoi Trident”. Vijf explosies waren te vermelden in het “Taj” terwijl een bom afging in het “Oberoi”. Brandweermannen wisten die nacht direct zo’n 200 mensen uit het “Taj Mahal” hotel te bevrijden door hoge ladders te gebruiken. Het Joods cultureel centrum het “Nariman” huis werd eveneens door twee terroristen aangevallen; een aantal aanwezigen werd gegijzeld waarvan op de eerste dag al enkele konden ontkomen.

Onder meer de beherend rabbijn en zijn echtgenote werden doodgeschoten. De dag erop werd het gebouw bestormd door Indiase commando’s die via een touw verbonden aan een helikopter de rest bevrijdde. Aan de gijzelnemers te zien waren zij gemarteld. Nadat de twee hotels waren omsingeld werden ook deze bestormd door de commando’s (operatie Black Tornado); op de morgen van 27 November was naast het Joodse culturele centrum ook het “Oberoi” vrij van terroristen.

Alle 32 gegijzelden van dit hotel waren geëxecuteerd. Na de bestorming van het “Taj” ging men ervanuit dat ook de kust veilig was; doden werden geruimd en de gijzelaars werden naar buiten geleid. Maar niets bleek minder waar toen er nog schoten en explosies te horen waren. Het bleek dat 2 a 3 terroristen nog leefden. Ook was brand ontstaan op de eerste verdieping van het hotel. In de morgen van 29 november kwam met het doodschieten van de drie laatst overgebleven terroristen in het Taj Mahal-hotel een einde aan de terreuracties.

Uit de verklaring van de enige gearresteerde terrorist alsook uit de grote hoeveelheid aangetroffen explosieven maakte de Indiase politie en leger op dat de terroristen van plan waren geweest beide hotels op te blazen en daarmee veel mensen de dood in te jagen. Getuigen zouden vermelden dat alle aanvallers begin 20 waren, zwarte T-shirts en spijkerbroeken droegen; ze leken plezier te hebben en ze leken gelukkig tijdens hun uitgevoerde executies. 

Onder de doden waren behalve bijna 140 Indiase burgers (waaronder 14 politiemannen). Een van de tien aanvallers was gearresteerd en kon ondervraagd worden; “Ajmal Kasab”.

Hij en later zou “Headley” aangeven dat de Pakistaanse geheime dienst “ISI” betrokken was met alle grote aanvallen van “LeT”, iets wat de Amerikanen aannemelijk vonden.

De Indiase autoriteiten wezen vanaf het begin op hun buurland die (toen nog) in alle toonaarde ontkende. In de lichamen van de dode aanvallers werden cocaïne en LSD aangetroffen om hun zenuwen te bedwingen en lang wakker te blijven. De politie van Bombay identificeerde 37 verdachten waarvan er 35 uit Pakistan afkomstig zouden zijn.

In 2009 werden ook 2 verdachten in de V.S. aangehouden; “Tahawwur Hussain Rana” en “David Headley”. De vrouw van “Headley” had de autoriteiten al eerder waarschuwd dat haar man banden had met “LeT” en een aanval wilde plegen op het “Taj Mahal” hotel.

In datzelfde jaar moesten de Pakistan toch schoorvoetend toegeven dat delen van de aanval in hun land was gepland en dat er Pakistani betrokken waren. Onomstotelijk bewijs werd door India aangeleverd.  Overal ter wereld werden nu (ook door de Pakistanen) verdachten opgepakt al zou India nooit tevreden zijn met de Pakistaanse aanpak.

Op de avond van 26 November 2009, precies een jaar na de aanslagen, werden door de Pakistaanse autoriteiten 7 verdachten opgepakt o.a. de leider van de “LeT” beweging “Zaki ur Rehman Lakhvi”.

Een maand later werd  “Abdur Rehman Hashim Syed”, een gepensioneerde major in het Pakistaanse leger gearresteerd in de V.S. vanwege het beramen van de aanslag tezamen met “Headley”.

In Januari 2010 werd “Abdul Khwaja” succesvol opgepakt in Colombo, Sri Lanka voor het meehelpen van de aanslagen op 26/11. Hij werd naar India overgebracht voor verhoor. Twee maanden later gaf “David Headley” toe schuldig te zijn aan een twaalftal overtredingen om zo gevangenschap te ontlopen. Volgens hem heeft elk belangrijk lid van “LeT” een contactpersoon bij de geheime Pakistaanse dienst “ISI” en was de dienst van het begin af betrokken bij de voorbereiding van de aanslagen.

Uitleverings-perikelen

Hij kon alleen de naam van zijn eigen contactpersoon bij de ISI noemen. Pakistan weigerde echter de man uit te leveren of ook maar te arresteren. “Headley” ontliep de doodstraf om mee te werken aan de vervolging van een andere verdachte, de Pakistaanse Canadees “Tahawwur Rana”.  In April werd bekend gemaakt dat de 9 dode aanvallers in een onbekend graf begraven waren begin dat jaar.

Een rechter veroordeelde in Mei 2010 dat “Ajmail Kasab” (de enige overlevende terrorist) veroordeeld was tot de dood op grond van alle 86 gronden waarop hij veroordeeld was.  

In 2012 werd “Zabiuddin Ansari” in Delhi gearresteerd; hij zou o.a. verantwoordelijk zijn voor het trainen van de 10 terroristen die de aanslag uiteindelijk pleegden. “Kasab” werd op 21 November van dat jaar opgehangen in de “Yerwada” gevangenis in Pune. In het begin van 2013 werd “Rana” veroordeeld tot 14 jaar gevangenisstraf; overigens kon niet worden uitgemaakt of hij deel had genomen voor deelname aan de aanslagen of de voorbereiding daarvan.

“Headley” trad op als getuige tegen Rana, die hij tijdens een proces in 2011 ''zijn beste vriend ter wereld'' noemde. “Healthey” zelf werd daarentegen wel schuldig bevonden (bij de aanslag) en werd veroordeeld tot 35 jaar. De rechtbank ging akkoord met z’n verzoek niet aan India of Pakistan uitgeleverd te worden. Tenslotte werd in 2015 het meesterbrein “Zaki ur Rehman Lakhvi” op borgtocht vrijgelaten al zit hij nog wel in de cel voor een ander vermeende zaak. India heeft protest aangetekend.

Augustus 2014: museum

Een joods centrum in Mumbai opent voor het eerst in zes jaar weer de deuren.

Het religieuze centrum ging in november 2008 dicht na aanslagen in de grootste stad van India. Zes Joden kwamen toen om het leven.

Ongeveer 25 rabbijnen zullen het gerenoveerde centrum heropenen. Daarin komt waarschijnlijk een museum.