Kakum nationaal park

HOME / Ghana

Ik ben vroeg wakker geworden in m’n muggenhok in Cape Coast want het is zondag en het ik weet niet precies wat het gaat worden – ik ben sowieso nog niet helemaal zeker van Ghana en zijn transport. Eerst uitchecken en dat hele stuk weer lopen met die tas op mijn rug.

Daar aangekomen blijkt dat precies vandaag – zondag – de busjes naar Kakum ergens anders staan. Ik wordt geholpen door een Ghanese man die me in een tro tro praat die richting Praso gaat. Het duurt even voordat deze vol is maar dan gaan we volle vaart richting Nationaal Park.

Precies voor het park stoppen we en de ingang is naast de weg.

Daar aangekomen zie ik de jonge NGO’s weer (die hier meer zijn omdat dat goed op hun CV staat dan dat ze echt willen helpen meen ik) die ik ook zag in mijn hostel van gisteren en ik besluit eerst wat te gaan eten in het zeer goed uitziende houten gebouw wat dienst doet als bar.

Een hele grote toeristengroep gaat nu de hangbrug op en ik besluit maar met de volgende groep mee te gaan. Na het museumpje te hebben gezien gaat de volgende groep richting het bos om naar de meterslange hangbrug te gaan.

Mijn tas heb ik inmiddels bij de receptie achtergelaten. Zoals verwacht valt de jungle brug voor mij tegen al is het leuk om deze groene wereld onder je te zien groeien. Ik maak kennis met een grote witte zeer mollige Canadese die een zeer jonge donkere jongen bij zich heeft.

Ze heeft hem ontmoet op het vliegveld en mijn wenkbrauwen fronsen? Jaja. Ik besluit, als ik wel tegen de mensen heb gezegd dat ik vandaag in de treehouse – de boomhut wil slapen, ’s middags naar de Monkey Forest te gaan.

Bij de weg aangekomen schijnt daar een van de medewerkers van het bos rond te lopen en de taxi die hun heeft gebracht neem ik daarnaartoe.

Daar aangekomen ontmoet ik bij de poort de eigenaar; de prijs qua entree is behoorlijk gestegen maar ik besluit toch naar binnen te gaan. Het meeste geld gaat hopelijk naar het welzijn van de dieren die hij verzorgt.

De Nederlandse Dennis, de eigenaar, doet het hek open en leidt me in het begin rond totdat een van zijn personeelsleden het overneemt. Hij heeft krokodillen, een aantal apen, civet katten, bushbaby’s en schildpadden.

Boven op de berg zou je kunnen slapen in een tentje – maar wat een werk heeft hij nog te doen. De hokken zijn nodig toe aan een verfje maar ik begrijp dat je met deze hitte niet altijd zin heb om wat te doen.

Na de rondleiding krijg ik een glas cola aangeboden en wordt mij meteen gezegd vooral niet over de witte lijn te stappen omdat de aap die vastzit je dan aanvalt.

Spelende aap

Om te spelen zegt Dennis er snel bij. Ik raak aan de praat met z’n vriendin Anette en Dennis en hun Nederlandse gasten die een hostel bezitten aan de kust. Er worden bitterballen gebakken en het is interessant om te horen waar deze mensen tegen aan lopen hier in Ghana. Verhalen over pythons onder bed en over jaloezie van de lokale bevolking. Problemen met de chief van het dorp en personeelsleden die de hele boel wegjatten zijn dingen die hier aan de orde van de dag zijn.

Omdat er toch niets anders te doen is vandaag, en ik me thuis voel bestel ik even later een biertje. Dennis vertelt over z’n blaffer die hij bijna al eens gebruikt heeft hier om indringers te verjagen. Ik krijg foto’s te zien en sommige mensen worden rondgeleid. Als deze gasten net aankomen zie ik wat er kan gebeuren als je over de witte lijn stapt die over de stenen is getrokken; de aap komt direct aanvliegen en springt op de rug van het doodsbenauwde meisje.

Dennis grijpt direct in en er gebeurt niets maar ik zal nog wel 2x nadenken om als geintje over die lijn te stappen. Het aapje zit weer, alsof er niets aan de hand is, terug op m’n paal verderop.

Annet zegt dat alleen Dennis alle hokken in kan gaan zonder aangevallen te worden maar heeft ook al verschillende schrammen en bulten opgelopen. Na twee bier vraagt Annette of ik trek heb in een patatje oorlog en daar kan ik gewoonweg geen nee tegen zeggen.

Met mijn balg vol en na nog een bier moet ik echt terug. Ik neem afscheid ondanks het feit dat ze echt willen dat ik blijf en kom nog net op tijd in het park aan om kennis te maken met mijn groepje die het bos ingaat met een gids.

Een Noord-Ierse, een Spaanse en een Engelsman en de gids – ik ben de enige met mijn grote tas op mijn rug en het is zwaar.

Na drie kwartier door de jungle te zijn gelopen komen we eindelijk aan bij de boomhut. Het plateau is groot genoeg – er staat een tent maar aangezien de zijkanten met gaas zijn afgezet en er ook nog muggennetten hangen lijkt me dat voldoende. Ik pak drie matrassen van een gigantische stapel af en maak mijn hoek in orde.

De dames gaan samen onder een ander net en de Engelsman hangt zijn eigen net op. We liggen een uurtje op onze rug, luisterend naar alle geluiden van de jungle als het tijd is voor onze avondwandeling. Ik ga achter lopen en krijg een stevige zaklantaarn mee.

Zoals eerder valt het vies tegen en zien we eigenlijk niets. Na ruim een uur heb ik er genoeg van en we gaan terug. Ik fris me op en binnen afzienbare tijd lig ik te knorren.

Kakum NP heeft geen busstation – de bus (vanuit Cape Coast) komt aan bij de ingang van het bezoekerscentrum.

Kakum NP – Cape Coast: er rijden tro-tro’s vanuit Cape Coast (Kotokuraba station aan de Governor Rowe Road) naar het Kakum NP. Duur is ongeveer drie kwartier.

Ik heb een zeer Hollandse en verrassende hap gegeten – patatje oorlog in The Monkey Forest bij eigenaren Dennis en Anette. Maar je kunt ook “duur” eten in het bezoekerscentrum bij Kakum Nationaal park.

• Naam : Tree platform

Adres : Kakum NP

Prijs : 35 C

Tel.nr. : 33278 33042

Inhoud:

Je kunt bij het bezoekerscentrum een combi-ticket kopen voor 35 C voor drie dingen; een middagwandeling naar het boomhuis toe (waar je je grote tas kunt achterlaten). Daarnaast is er een avondwandeling en is de nacht in het boomhuis inbegrepen.

Dit is een platform hoog boven in het bos waar wat matrassen op de grond liggen en er een insectennet aanwezig is. Een gids is inbegrepen.