ACHTERGROND INFORMATIE - Ghana

* Bijgewerkt t/m 2015 - wijzigingen voorbehouden.

Ghanezen zijn vrolijk, extravert, nuchter en gastvrij. Ze lachen veel en nemen de dag zoals hij komt. De bevolking maakt een reis naar Ghana tot een hoogtepunt. In Ghana behoort iedereen tot een stam. De tradities die bij de betreffen stam horen, bepalen voor een belangrijk deel de leefwijze van de personen in kwestie.  Er zijn seizoensfeesten die hele stammen bijwonen. De bezoekers steken zich daarbij in traditionele kledij. Ze doen hetzelfde bij familiefeesten zoals geboortefeesten, bruiloften en begrafenissen. Er komen op dit soort familiefeesten soms wel honderden familieleden bijeen. Vaak zie je vrouwen dezelfde kleding dragen. De kleur of het patroon van de stof zegt vaak iets over de gebeurtenis. Ook goed contact met je buren is erg belangrijk in de Ghanese leefwijze. Gastvrijheid staat hoog aangeschreven. Iedereen helpt iedereen. Met welke gewoonten en gebruiken dien je rekening te houden? Ghanezen zijn net als de meeste andere Afrikanen zeer sociale en groep georiënteerde mensen. Je kunt dus van iedereen hulp verwachten. Maar als jij ergens iemand ziet die hulp kan gebruiken, wordt die hulp ook van jou verwacht. Ghana is een buitengewoon christelijk land. Kijk dus niet gek op van kerkdiensten midden in de week en zeer luidruchtige bidsessies op zondag. Probeer ook niemand in Ghana je eventuele atheïsme uit te leggen. Niet geloven bestaat niet in het West-Afrikaanse land. Muziek en dans weerspiegelen de etnische diversiteit van Ghana, de Black star. Iedere bevolkingsgroep heeft zijn eigen uitingsvormen ie van generatie op generatie worden overgegeven. En men is er verschrikkelijk trots op. Er bestaat geen enkele gene om zich in het openbaar mee te laten slepen door de drums om zich dansend uit te leven. De kerken hebben dit dankbaar opgepikt. Maar ook elders worden nieuwe trends gretig nagevolgd en ontwikkeld tot een geheel eigen stijl. 

Het hele jaar door zijn er overal in Ghana traditionele festivals waar alles op het gebied van dans en muziek uti de kast gehaald wordt. Aanleiding is vaak de opening van het oogstseizoen (yam-festival) of van het visseizoen (met regatta van visserboten). Bezoekers worden steevast hartelijk welkom geheten. Een nader kleurrijk schouwspel zijn de takrijke begrafenissen in het weekend. De familie spant zich hiervoor enorm in want ‘je begrafenis is het grootste feest van je leven’. Bekend zijn de fraaie doodskisten waar Ghanezen de voorkeur aan geven. Zo werd de verongelukte hiplife artiest Jerry Bonchaka door duizenden fans uitgeleide gegaan in een kist in e vorm van een levensgrote microfoon.

Cultureel gidsland?

In de ogen van de Ghanezen is hun land ook op cultureel gebied gidsland. Daarbij wordt verwezen naar het zelfbewustzijn op het gebied van traditionele kleding en architectuur, muziek, maar ook eetgewoonten. ‘Natuurlijk is onze fufu en onze banku het beste’. Hoewel buitenstaanders lang niet altijd gecharmeerd zijn van de gestampte Ghanese pot van maïs, yam, cassave of bakbanaan. Hetzelfde geldt voor de filmsector. Natuurlijk zijn de Nigeriaanse films ook in Ghana populair, maar een productie van eigen bodem is helemaal je van het. Zondagavond is het leeg op de straat in de buurten van Accra waar iedereen naar een Ghanese film op tv zit te kijken. Maar buiten Ghana kunnen de films en soapseries op weinig waardering rekenen.  In andere kunstsectoren scroot Ghana internationaal beter. De boeken van ama Ata aidoo worden door heel Afrika gelezen. De straatschilders, met hun grote felrealistische werken, zijn ook in Europa erg populair. Kwame Akoto uit Kumasi, bijgenaamd Almighty God, is een goed voorbeeld van een autodidact die internationaal is doorgebroken.  

Het geloof ligt in Ghana vaak letterlijk op straat. Winkels, kapperszaken, autowerkplaatsen, scholen, alles heeft een naam met daarin God of Jezus. Ook verzorgen veel kerken nog altijd onderwijs in Ghana en ontwikkelingswerk. Je ontkomt dus nooit aan het geloof, zeker niet in het zuiden van het land. Rond christelijke feestdagen zijn er vaak processies. 

Met elkaar omgaan.

Als je elkaar begroet doe je dat uitgebreid. Je geeft meestal een hand en zegt iets in het Engels:zoals bijvoorbeeld :How do you do? Dan vragen ze naar je familie, hoe het met je gaat, je gezondheid, de reis, enzovoort. Kennissen spreek je aan met meneer of mevrouw of met hun achternaam. Je familie en vrienden kan je bij hun voornaam noemen..Vrienden van de familie die ouder zijn dan jezelf, daar zeg je oom of tante tegen. Als je even oud bent dan zeg je broer of zus. 

Op visite bij elkaar gaan is heel belangrijk. Als je langs komt wordt je altijd goed ontvangen en vaak neem je zelf een klein cadeautje mee..Soms moet je je schoenen uitdoen als je iemands huis binnenkomt. Je krijgt altijd iets aangeboden, en het is wel zo netjes om in ieder geval een glaasje water aan te nemen. Je mag zo lang blijven als je wilt, maar als je een beetje beleefd bent zorg je dat je voor het eten weer weggaat. Maar als je blijft mag je gewoon mee-eten. Als de visite over is word je vaak nog naar huis of naar de bus gebracht. Over het algemeen zijn Ghanese mensen vriendelijk, aardig en beleefd. Ze steunen elkaar altijd en staan altijd voor elkaar klaar. 

Tweede naam is; nee niet officieel – ze willen weten op welke dag ik ben geboren en als ik gok, en zaterdag zeg, raakt de ene vrouw opgewonden en zegt dat ze met me wil trouwen en kinderen wil krijgen.

• De minibus in Ghana heet een “tro-tro”;
• Indien je iemand z’n aandacht vraagt of wilt hebben in Ghana maak je een sstttt geluidje;
• Milo is een zakje cacao poeder om chocolademelk te maken (je hebt ook smaakjesmelk in Ghana);
• Je betaalt in Ghana voor je bagage in de bus (vaak zo’n 10-20%);
• Er zijn heel veel straat (en bus) verkopers in Ghana;
• Er zijn weinig terrasjes in Ghana waar je even een biertje op het terras kunt kopen;
• Als mensen in Ghana je een hand geven blijft hun vinger hangen zodat als jouw vinger ook blijft hangen een “knip” volgt als je loslaat;
• In Ghana gebruiken mensen nog steeds (vaak) het acacia stokje om hun tanden mee te poetsen;
• Je kunt heel goedkoop plastic zakjes water (en andere drankjes) kopen in Ghana;
• In Ghana zie je overal “religieuze” spreuken gekalkt – sommige zijn heel gevat en grappig;
• In Ghana zie je heel veel meisjes met vlechthaar – dit om meer lucht tot de schedel te laten doorkomen vanwege de hitte;
• In Ghana kun je verschillende soorten openbaar vervoer gebruiken – je hebt de grote “STC” bussen waar je wel even iets voor betaald; ook kun je vaak een “gezamenlijke” taxi nemen. De minibusjes zijn het meest comfortabel, goedkoop en snel. Allen hebben voor- en nadelen m.b.t. je bagage, bagageprijs, comfort, aantal stops en veiligheid.
• In Ghana spreekt een ieder Engels maar op de grens met Burkina Faso kun je alleen Frans- sprekende mensen vinden;
• Er zijn weinig echte supermarkten in Ghana – meestal moet je in een klein winkeltje je boodschappen doen;
• De vochtigheidsgraad in Ghana is heel hoog; je loopt dus constant te “zweten”;
• De busjongens in Ghana maken gebaren om aan te geven aan mensen op de bushalte waar ze heen gaan.

Belangrijkste exportproducten van Ghana zijn goud, cacao, hout, industriediamant, mangaan, bauxiet, vis, rubber, palmolie, en waterkracht.  En wellicht in de toekomst olie wat in 2007 is gevonden.

Kofi Annan (oud generaal-secretaris VN), slavenhandel en -forten, Ashanti mensen en de Black stars (nationale voetbalteam).

Ghana is een van de goedkopere landen om in te reizen in de regio. Het meeste geld gaat waarschijnlijk op aan accommodatie. Eten, drinken, boodschappen en transport is redelijk goedkoop zeker als je dit vergelijkt met West-Europa.

De beste reistijd voor Ghana is december t/m februari. Ghana kent twee regenseizoenen: van april tot juli en van september t/m oktober. Vermijd sowieso de eerste periode om te voorkomen dat je vakantie letterlijk en figuurlijk in het water valt. De beste tijd om door Ghana te reizen is van december t/m februari. Juli en augustus zijn op de meeste plaatsen tropisch heet, maar voor de meer hittebestendige types ook best oké.

• The Destiny of Lesser Animals (2011; 7,7);
• Omama: Royal Blood (2005; 7,1);
• Punctured Hope: A Story About Trokosi and the Young Girls' - Slavery in Today's West Africa (2009; 7,2).

• www.ghanaweb.com
• www.ghanareview.com
• www.africaonline.com.gh/tourism