Kutaisi

HOME / Georgië / Georgië reisverhalen

Het is tien uur in de ochtend als ik door de bloedhitte over de brug wandel richting de Bagrati kathedraal die boven op de heuvel is gebouwd helaas. Het gebouw is wit met groene koepels en is gebouwd in de 11de eeuw toen hier ook een grote citadel met paleis was gebouwd.

David de Bouwer, de verenigaar van Oost en West Georgië was hiervoor verantwoordelijk maar in 1692 bracht een Turks explosief teloorgang; de koepel stortte in.

Nu kun je een vrij moderne kerk zien die mooi is om te zien maar niet echt spectaculair. Wat mij wel al een aantal keren is opgevallen zijn de talloze olielampjes die voor Bijbelse tekeningen worden gehangen. 

Ik wandel terug naar het centrum en wandel langs een terrasje aan het water – er zitten een aantal mannen heerlijk in de schaduw, in de bries aan een biertje en ik kan de verleiding niet weerstaan. Ik bestel ook een biertje en bekijk een manke man die op een muurtje verderop zit – hij heeft een 10 bij 15 cm groot kopie van Stalin om z’n hals hangen en loopt te bedelen.

Je zult het niet direct merken als je hier loopt maar Kutaisi is een van de oudste vestigingen op aarde – leven begon hier al zo’n 4000 jaar geleden.

Het was hier dat David de Bouwer tot Koning werd gekroond in het jaar 1089 en het was de hoofdstad van het Westen van het land tot 1122 tot diezelfde koning Tbilisi ontzette van de Arabieren en de zetel weer verplaatste.

Maar toen de Mongolen en Timur (Tammerlane) Tbilisi weer bezette kreeg Kutaisi wederom de rol van hoofdstad toebedeeld. De stad zou zo’n 100 jaar bezet worden door de Turken toen in 1770 de Georgiërs tezamen met de Russen de Ottomanen voorgoed verjaagde.

Via het leuke en gezellige centrumpark wandel ik terug – deze staat vol met gigantische hoge en grote bomen, bloemen en bankjes is het druk – heel druk, kinderen, ouders en heel veel mensen die gewoonweg op de bankjes zitten te hangen. De “kids’ kunnen in een autootje crossen, er zijn wat stalletjes en je kunt hier heerlijk op het terras vertoeven wat ik van plan ben te doen.

Er lopen ook wat zigeuners te bedelen maar niet vervelend. Perfect weer, perfecte plek en heerlijk koud bier – wat wil een man nog meer!? Terug in het hostel rond half acht wordt het heerlijke avondeten geserveerd – het is Kupati (worstjes) of kebabi (kebab) in een heerlijke pittige saus, maar ook dingen die ik eerder heb geproefd.

De heer des huizes kan beginnen met z’n one man show. We krijgen eerst allemaal een “gewoon” glas wijn ingeschonken en er wordt geproost.

Dan krijgen we een kelk waaruit we moeten drinken. De oude man, hij moet 70 zijn haalt alles uit de kast – twee glazen over elkaar (mama en papa), via z’n hand, door iemand anders z’n armen heen en met een grote beker op de grond vloeit de wijn rijkelijk.

Ook komt de chacha op tafel en wordt een hele schotel leeggedronken. Gelukkig staat er ook water op de tafel en snel drink ik een groot glas leeg terwijl “Midori” (het Japanse meisje) nu de dansvloer wordt opgetrokken. 

Om negen uur is de show afgelopen en ga ik op weg naar de slaapzaal. Ik plof neer op m’n bed wat net even te kort is en zak al snel weg in diepe dromen.

Door de bus rijdt een “circulair” bus (nr. 1) - deze rijdt vanaf de hoofdweg nabij het busstation (het is niet echt een station) naar het centrum en terug. Kosten: 0,30 Gel.

Kutaisi – Mestia: zeker gaat er om 10:00 een bus richting Mestia vanaf het busstation. Kosten zijn 25 Gel. De bus komt om 14:30 aan.

Kutaisi – Akhaltsikhe: ook vanuit het busstation gaan er minibusjes naar Akhaltsikhe- de rit duurt zo’n 4 uur en kost 12 Gel.

In het centrum (bij het grote park) zijn talloze restaurantjes en terrasjes. Als je echt goed Georgisch wilt eten kun je naar het Zeddazini toe – in een straatje achter de hoofdstraat. Maar eten bij onderstaand hostel is aan te raden.

• Naam : Gvetadze homestay

Adres : Tbilisi 3rd Lane Nr. 6

Prijs : 15 Gel (slaapzaal)

Tel.nr. : 43007

Inhoud:

Vanaf het centrale Moedani plein is het zo’n 700 meter lopen door de Tbilisi straat en dan is het de derde zijstraat links (tegenover Tbilis nr 100). Het is een zeer vriendelijke en familiair gebeuren met een keuken die eigenlijk alleen door de familie wordt gebruikt en een kleine huiskamer. De zoon “Warden” spreekt vloeiend Engels, de ouders “Suliko” en “Mediko” een beetje.

Voor 15 Gel meer krijg je een fantastisch diner voorgeschoteld en een zeer groot ontbijt. Er zijn verschillende kamers beschikbaar; ikzelf heb ik in de grote slaapzaal geslapen waar contant koel water aan de ronde tafel in de hoek wordt geserveerd. De bedden hebben een slechte vering en zijn aan vervanging toe en de hond van de buren zou een stilteverbod ’s nachts moeten krijgen. In de toekomst kun je misschien heerlijk op het dakterras zitten – nu is het er te heet.

Er is een TV aanwezig en WIFI. Er is maar een douche-wc en af en toe schijnt er geen water te zijn. Ik vond alleen hinderlijk dat de mensen je constant naar “bezienswaardigheden” willen krijgen. De “one-man-show” in de avond tijdens het avondeten begint legendarisch te worden – Suliko haalt alles uit de kast om iedereen maar zo dronken mogelijk te maken met wijn en chacha.