Sighnaghi en David Gareja (Kakheti)

HOME / Georgië / Georgië bezienswaardigheden

Kakheti is de oostelijke regio van Georgië en bekend om z’n wijn. Elk dorp schijnt een eigen merk te hebben. Alhoewel Telavi de hoofdstad is van de regio is het prachtig gelegen Sighnaghi en het kloostercomplex David Gareja veel bekender en indrukwekkender.

De provincie Kakheti was altijd een onafhankelijk of deels onafhankelijk Koninkrijk voor lange perioden. Sighnaghi ligt in het uiterste oosten van Kakheti en is een van de kleinste maar ook mooiste dorpen van het land.

Prachtig gelegen op een rots waan je jezelf eerder in Italië, Griekenland of de Balkan waant dan in Georgië. Het dorp heeft twee kerken, een voor een groot deel nog steeds intacte stadsmuur en een interessant klooster. De huizen stammen nog grotendeels uit de 17e t/m de 19e eeuw. Signahgi wordt ook weleens de “liefdes-stad” van Georgië genoemd waarschijnlijk vanwege z’n romantische ligging en sfeer.

Tenslotte is daar het opmerkelijke David Gareja kloostercomplex met zo’n vijftien kloosters waarvan er nu twee bewoond worden. In het verleden vaak vernield en verwoest door menig buitenlands leger – nu weer actief bewoond door 10 monniken. Je kunt op een dagtrip vanaf de hoofdstad de grotten bekijken en een circuit lopen om in het kale half woestijnachtige gebied.

Het dorpje Sighnaghi wordt beschouwd als het meest prachtige maar ook romantische dorp van Georgië en veel toeristen komen voor een dag of langer naar dit zeer oostelijk gelegen stadje.

De stad zelf maar ook de omgeving wordt sinds 1975 bij wet beschermd. Naast de vele wijnwinkels en – proeverijen staat nog een groot gedeelte van de ooit 4 kilometer lange stadsmuur overeind. Er zijn zes stadspoorten en 32 torens waarvan sommige te bekijken zijn.  Niet zo vreemd dat de naam Sighnaghi afstamt van het Turkse woord siginak wat bescherming betekent. 

In het bijna Italiaanse dorp zijn twee kerken aanwezig, een gezellig stadsplein en op 2 kilometer afstand ligt het Bodbe klooster. Hiervandaan heb je een prachtig zicht op de op een rots gelegen dorp.

Het David Garedzja-klooster is gelegen in het zuidoosten van Georgië in een zeer ongewoon half woestijnachtig gebied. Het gehele complex bestaat uit 15 kloosters waarvan de grootste Lavra en Udabno zijn. In de Sovjet tijd zwaar verwaarloost, nu wonen er in de eerste weer 10 monniken. Het is een in rots uitgehouwen Georgisch-orthodox complex op de hellingen van de berg Gareja.

Het complex omvat honderden cellen, kerken, kapellen, refters en woonverblijven in de uitgeholde rotswand. Het klooster werd gesticht in de 6e eeuw in de grot waar nu een wit kruis instaat. Een deel van het complex bevindt zich in het Agstafa-district van Azerbeidzjan een stuk verderop. Je kunt de 18e eeuwse wachttoren zien, een bezoek brengen aan de bron die David’s tranen wordt genoemd en de Udabno grotten die tegen de grens met Azerbeidjan liggen.

De kloosters werden in 1265 verwoest door de Mongolen en weer opgebouwd. Door Timur of Tamerlane werden ze wederom vernield en in het jaar 1615 werden ze van de aardbodem geveegd door de Perzen toen er 6000 monniken vermoord werden en alle spullen vernield werden.

Tijdens de Sovjet tijd werd het gebied gebruikt voor militaire oefeningen – demonstraties volgden aangezien dit een gebrek aan respect was. Ironisch genoeg oefende na de onafhankelijkheid het Georgische leger exact op dezelfde plek.

Vanaf het einde van de 8e eeuw had de regio Kakheti een onafhankelijk bestuur. Na een korte incorporatie in een verenigd Georgisch Koninkrijk in de 11e eeuw werd het pas in de 12e eeuw echt onderdeel van het land. Koning David de Bouwer annexeerde de regio.

Vanaf het begin van de 16e eeuw kwam Kakheti met het naast gelegen Kartli onder bestuur van de Perzen. In 1616 deporteerde de Perzische leider Shah Abbas honderd duizenden etnische Kakheti Georgianen naar Iran en vernielde de hele regio.

Kartli

Ongeveer honderdvijftig jaar later werd het weer onderdeel van het Georgische Koninkrijk Kartli. In 1801 werd de regio geannexeerd in het Tsaristische Russische Rijk.

In 1762 sponsorde de toenmalige Koning van Georgië de bouw van het dorp Sighnaghi en liet er een fort omheen bouwen om de huizen en omgeving te beschermen tegen vooral stammen uit Dagestan. Het dorp werd vooral bewoond door handelaren, arbeiders en 100 families. Tijdens de Kaukasus oorlog was de stad een belangrijke schakel vanwege z’n strategische ligging vlakbij Russisch Dagestan. 

Onder het bewind van de Sovjet Unie groeide de stad in omvang en werd een belangrijk landbouwgebied. Nu moet het gehucht het vooral hebben van het toerisme en de wijnverkoop.

>> Lees hier de gehele GESCHIEDENIS van Georgië. 

Sighnaghi – Tbilisi: om negen uur in de ochtend (naar mijn weten elke twee uur) vertrekt er een marshrutka richting de hoofdstad – de rit duurt 3 uur en kost 6 Gel.

Tiblisi – David Gareji klooster: omdat er geen openbaar vervoer gaat naar dit kloostercomplex ben je verplicht te liften (is heel ver bij de eerste stad vandaan, zo’n 50 km) of een toer te nemen vanuit Tblisi.

Elk dag om 11:00 vertrekt bij het parkeerterrein bij het informatiecentrum de Gareji lijn bus naar het complex. Kaartje koop je in de bus (25 Gel alles inclusief) en om 19:00 kom je daar weer terug. Inclusief is de heen- en terugticket. Het kloostercomplex is vrij toegankelijk.

Je komt ongeveer om 13:00 aan, je vertrekt rond 15:30 en je verblijft nog een uurtje in het gehucht Udobna waar je in een café iets kunt drinken en/of eten.

• Naam : Family (David Zandarashvili) hostel

Adres : 11 st. Giorgi str.

Prijs : 15 Gel (single)

Tel.nr. : +995 599 75 05 10/ +995 577 75 25 10

Email : davidzandarashvili@@yahoo.com

Inhoud:

Dit familie hostel ligt net buiten het kleine centrum maar op loopafstand van de oude stadsmuur, vlakbij een van de poorten en ook het centrum en busstation zijn niet ver. Het hostel heeft verschillende kamers verdeeld over het hele huis – ikzelf heb in een van de drie kelderkamers geslapen die misschien niet bekend staat vanwege z’n gezelligheid (alleen twee 1 persoons bedden) maar wel heerlijk koel was.

Er is een eetzaaltje waar je een prachtig uitzicht hebt over de vallei en de stadsmuur maar de familie leeft hier ook. Je kunt gratis thee en koffie pakken al wordt denk ik niet echt gewaardeerd als je gebruik maakt van de koelkast die in de keuken staat. Er is WIFI.

Ik heb voor de was 5 Gel betaald, 15 voor het avondeten (vond ik wat prijzig – het was wel veel maar kwaliteit was iets minder dan ik elders heb gehad) en 5 voor ontbijt. De familie was vriendelijk maar het leek er soms op of het meer voor het geld ging. Je wordt opgehaald bij het busstation door een andere derde broer.