Fort Fermont

HOME / Frankrijk / Frankrijk reisverhalen

In Metz waar het nog steeds met bakken uit de hemel komt hebben we wederom tijd om de stad te verkennen. Maar eerst het station – gemaakt van grijs zandsteen en afgebouwd in 1908.

Doel was om hier, indien nodig, 100.000 Duitse soldaten (Metz was toen Duits) in minder dan 24 uur gevechtsklaar zouden kunnen zijn aankomend op dit station. We besluiten richting de beroemde Saint Etienne kathedraal te lopen.

Zwalkend door de stad is het jammer dat we naar de grond moeten kijken vanwege de regen want het is een deftige statige misschien wel ietsje Duitse stad waar het grootste gedeelte in het centrum alleen bedoeld is voor voetgangers. 

We komen op het grote Place de La Republique aan waarachter de Moezel stroomt.

We slaan rechtsaf door de smalle straatjes met koopmanshuizen, vooral gebouwd tussen de 14e en 16e eeuw. En dan opeens op een plein het bekendste gebouw in de stad waarvan de façade alleen al adembenemend is. Het is zandkleurig en het is alleen jammer dat het zijgedeelte in de steigers staat.

Het heeft drie eeuwen om dit meesterwerk met al z’n verschillende stijlen – torentjes, beelden en versieringen aan te brengen. Maar vooral de glas-in-lood ramen zijn prachtig en het is jammer dat we zo weinig tijd hebben om rustig even te blijven kijken. 

We lopen snel een rondje in de gigantische grote kathedraal en komen een beetje op adem na deze regenachtige tocht door de stad. We proberen nog wat opties; met de bus wellicht maar dat heeft weinig zin dus belanden we toch na een lunch bestaande uit doner kebab in de trein richting Longuyon waar we uiteindelijk een redelijk geschikte wildkampeerplek vinden voor de nacht.

We wandelen de volgende morgen terug richting Longyon door de koolzaadvelden, langs boerderijen en een aantal kantoren en bedrijven. Als we in de stad zelf zijn gaan we op zoek naar het informatiecentrum wat in een oude treinwagon gevestigd is.

Terwijl Pete de automatische wc die buiten staat uitprobeert hoor ik van de dame in kwestie dat het toch weer liften wordt want bussen naar ons doel Fermont gaat echt niet lukken (helaas).

Eerst boodschappen doen en daarna schrijven we Fort Fermont op ons nieuwe kartonnetje en wandelen richting de kruising nabij de brug. Typisch te zien hoe oubollig en sfeervol Frankrijk nog is; oude spoorwegovergangen, vervallen huizen, erfjes en een oude hond die in zijn hok ligt en z’n hoofd niet ‘ns optilt als we langslopen. 

Even later worden we opgepikt door een oudere heer die ons graag voor het fort neerzet wat nog lang niet opengaat. Gelukkig is het wel droog geworden en op de hoek van het parkeerterrein vinden we een grote ronde stenen tafel en stoelen en hier lunchen we en werken we onze dagboeken bij in de hoop dat het fort wel opengaat vanmiddag.

Even voor drieën lopen we naar de poort en wandelen langs een grote bunker richting een pleintje voor de eigenlijke ingang van het fort en betalen de entree. Er staat hier een groot geschut opgesteld en op deze bunker staat met grote letters A2 Fermont.

Er zijn meerdere mensen gekomen en we wachten in een frisse hal lezend op de borden aan de muur totdat de gids ons wenkt om mee te gaan. Niet verwonderlijk hebben we een Franse gids die alleen Frans spreekt maar gelukkig kan ik het redelijk volgen en wordt er door de luidsprekers ook Nederlands gesproken. 

Ik hoor dat het fort tweemaal is aangevallen nadat het drie dagen zwaar gebombardeerd was door de Duitsers in 1940 maar pas na de capitulatie is het ingenomen door de Duitsers. 

Fort Fermont:

>> Lees over het andere Maginot-fort Schoenenbourgh

Het is een lange gang met daarin een rails en we lopen de gang in en stappen na verloop van tijd in een treintje die ons naar blok 4 brengt, van de 6 blokken die het totale fort behelst.

Nu begrijpen we dat het fort gigantisch uitgebreid is onder de grond en wel 6 voetbalvelden groot is. Bij blok 4 aangekomen zien we 3 77mm kanonnen een monorail die de munitie aanleverde.

De gebruikte munitie werd d.m.v. een glijbaan snel weggevoerd. Als we naar boven klimmen, het fort uit zien we een hydraulisch kanon wat ingetrokken kon worden, kon draaien, luchtgaten heeft en een periscoop. Hier genieten we even van de frisse buitenlucht en het prachtige uitzicht over de Franse velden. 

Terug binnen in het fort gaan we wederom met het treintje; we bezoeken de eigenlijke kazerne met zijn keukens, slaapplekken, eetgelegenheden, mess, energietoevoer, luchttoevoer, watervoorraad, munitieopslag etc.

Als we het fort uitwandelen besluiten we even door te lopen in de hoop dat iemand van onze groep ons ziet, herkent en oppikt. Dit plan lukt en even later staan we in de supermarkt van Longyon en halen we ons water bij de bloemist op de hoek.

Geen zin meer om dat hele stuk terug te lopen naar dezelfde plek als gisteren (en vanochtend) besluiten we dichter bij huis de steile helling op te klauteren en daar aangekomen vinden we direct een goede plek om onze tenten op te slaan. We genieten van ons diner en zien zelfs nog een hert voorbijschieten.

• Naam: wildkampeerplekken Longyon 

Inhoud:

Wij hebben op twee plekken rondom de stad Longyon wild gekampeerd. Indien je het plateau (heuvel) in de stad opwandelt, en je gaat hier linksaf de stad uit dan moet je een behoorlijk stuk door de koolzaadvelden waar olie van gemaakt wordt. Je wandelt over een breed grindpad langs een aantal kantoren en boerderijen.

Aan het einde is een groot bos waar je heel goed kunt kamperen. Een andere optie is veel dichterbij de stad maar ook een stuk minder “vrij”.

Indien je over de brug richting fort Fermont wandelt en hier of met de weg meeloopt en dan links het bos in, of direct begint te klimmen (eerst over een pad en daarna door het bos) nabij de brug – daarop het plateau kun je ook kamperen.