Linnaansari nationaal park

HOME / Finland / Finland reisverhalen

Ik heb vanochtend weer geluk gehad vanuit Savonlinna – iemand pikte mij op en dropte mij bij een klein haventje wat Oravi heet bij een soort van informatie- en verhuurbedrijf. Hier gaan ferry’s naar het eiland Linnansaari.

Ook kun je een taxiboot huren die naar het eiland gaat maar deze is natuurlijk wel duurder. Ik besluit te wachten tot de volgende boot die over 2,5 uur vertrekt. Gelukkig kan ik wel gratis op het zonovergoten terras zitten en er is zelfs WIFI.

Ik maak gebruik van een afgelegen tafeltje om m’n eigen gekochte salade op te eten. De boot blijkt een speedboot te zijn en ik ben blij dat het niet regent want enige cover is er niet.

Aangezien de Russische familie achter het scherm bij de bestuurster gaat zitten ben ik genoodzaakt voor te gaan zitten – op de grond tegen mijn tas aan. Eerst door het haventje en dan het grote water op – we vliegen over het water heen en ik zie overal kleine groene eilandjes overwoekert door bos aan ons voorbijgaan. 

Binnen 20 minuten stoppen we bij een aanlegsteiger wat Sammakkoniemi heet. 

Er staan hier wat rode houten huisjes en wat tenten op een grasveld. Je kunt hier kamperen maar tegen betaling (7 euro) en ik besluit naar de andere kant van het Nationale Park (eiland) te hiken om daar gratis te slapen. Er is een cafeetje en ik plof mijn tas neer om te kijken wat ze hebben.

Ik praat wat met het meisje achter de toonbank en bestel Muikku wat in het kleine open keukentje buiten wordt gerookt.

Het wordt opeens heel donker en het begint te stortregenen. Ik wacht even tot de bui overdrijft en besluit dan toch te gaan hiken. Het kleine smalle bospad gaat grotendeels langs de kust – over rotsen en je moet af en toe klimmen over omgevallen bomen die ze tegenwoordig expres laten liggen. Het park staat bekend om zijn zeehonden en visarenden en die laatste is het logo geworden van het Nationale Park.

Wat opvalt is dat ik helemaal niemand tegenkom op deze prachtige hike dwars door het bos heen. Een hele lange brug en daar is het pad soms helemaal overgelopen door het overtollige water en ook in het bos zijn vele meertjes en waterplekken te zien – drassig en zelfs moerasachtig soms. En dat trekt natuurlijk heel veel muggen aan. 

Het zonnetje is weer weg en het rommelt in de verte. Het zal toch niet weer? Bij een kruispunt besluit ik mijn grote tas die behoorlijk zwaar aan het worden is te verstoppen en met mijn kleine tas naar het uitkijkpunt Linnavuori te wandelen.

Door de modder en bagger kom ik daar aan en had het niet willen missen – dit is wat Finland uniek maakt.

Een beeld vol kleine eilandjes vol bos in een wereld van waterwegen en meren! En daarboven een beeld van donkere wolken afgewisseld met blauwe gedeelten. Als het begint te spatten zie ik nog net twee kanoërs voorbij varen maar ik moet ervandoor om niet met een zeiknatte tas op de camping te komen. 

Via wat boggs (loopplanken gebouwd op lege vaten die drijven) kom ik na vier kilometer gelopen te hebben bij de gratis camping aan. 

Het is inmiddels weer gaan regenen en ik maak kennis met vier Finse dames die onder een tarp zitten en een Duits stel. Ook liggen hier drie boten aan geankerd.

Ik krijg wat Finse lekkernij aangereikt Karjalan Piirkakka (of Riisi piirakka) en we praten over het feit dat de Finnen elkaar ontmoeten door met elkaar op kamp te gaan i.p.v. dat wij samen naar de kroeg gaan.

Als het even droog is zet ik mijn tent op en maak koffie op het open vuur. Het is eigenlijk ongelofelijk dat hier een houten huisje staat vol hout voor de haard gratis te gebruiken; er ligt een zaag en er hangt zelfs een pan om te koken.

De zon gaat onder achter de naaldbomen van het naast gelegen eilandje en is prachtig om te zien. Ik praat nog wat met het Finse gezin wat een sauna in de boot heeft laten inbouwen en ga daarna richting tent. Hier worden gelukkig geen liederen gezongen door padvinders zoals ik de volgende dag horen over de drukke camping.  

Linnansaari NP - Savonlinna: naar mijn weten rijdt er 2 x per week een bus; ikzelf heb gelift. 

Linnansaari eiland: ferry (speedboot) vanaf Oravi: € 17 voor een returnticket. 

Bij camping Sammakkoniemi kun je bij het kleine pittoreske houten cafehuisje Muikku eten – 15 visjes voor 6 euro gerookt en gezouten. Heerlijk! En het keukentje waarin dit gebeurt staat buiten en is vrij toegankelijk.

• Camping: Perpulantuhta

Inhoud: 

Deze campspot is gratis en veel rustiger dan de betaalde camping aan de andere kant van het eiland. Er is gratis haardvuur, twee plekken om te zitten en er is een huussie (wc). Water is niet verkrijgbaar dus je zult water uit het meer moeten halen en moeten koken.

Er zijn niet al te veel goede plekken aanwezig dus ik adviseer je niet al te laat aan te komen. 

Ik heb tweemaal het stuk gelopen vanaf de camping naar de pier en allebei de keren ben ik geen kip tegengekomen. Het pad was zeer modderig en ik moest telkens van het pad af om mijn schoenen en sokken niet in de modder te laten verdwijnen.

Daarnaast zijn de muggen hier nog erger dan elders in Zuid-Finland. 

Website: https://www.nationalparks.fi/linnansaarinp