Viljandi

HOME / Estland / Estland reisverhalen

Komend met de bus vanuit de Estoonse stad Tartu ben ik op weg naar het dorp Viljandi wat midden in het land ligt en zo’n 20.000 zielen telt. Onderweg zittend in de bus komt de regen met bakken uit de hemel en ik stel mijzelf in op een dagje in een duur hostel.

Met mijn half gebroken paraplu durf ik nadat de ergste regen overdrijft naar het informatiecentrum te lopen van het plaatje Viljandi. Hostels zijn hier niet – je zult (als je redelijk goedkoop wilt overnachten) bij een particulier moeten aanbellen. 

Een half uurtje later bel ik bij een nietsvermoedende vrouw aan in een, wat lijkt op een doorsnee woonwijk. De vrouw lijkt wat geschrokken als ik geen Ets spreek maar laat mij daarna op haar gemak de prima kamer zien. 

De zon is doorgebroken en ik besluit wat te gaan eten en iets van de stad Viljandi te bekijken. Ik wandel eerst de andere kant op om het uitzicht over de rivier en de vallei te bekijken – prachtig! Er is niet echt een haventje o.i.d. maar de bossen rond de vallei zijn schitterend. Ergens tussen de oude stad en mijn bed & breakfast moeten de ruïnes van het ooit zo machtige kasteel van de Lijflandse order staan.

Gesticht in de 13e eeuw door de ridders van het Duitse zwaard is er nu niet veel meer van over. De kasteelgrachten zijn nog wel goed zichtbaar en er schijnen zelfs WWII loopgraven te zien zijn – ikzelf heb ze niet gevonden. Wel heb ik het Duitse kerkhof wat niet veel verderop ligt bekeken en het Russische monument wat op de klif staat.

Wellicht het hoogtepunt hier is de in 1931 gemaakte hangbrug over een diepe kasteelgracht heen. 

Geschiedenis:  

Ik wandel door het kleine oude stadje heen wat er zeer pittoresk uitziet met vele houten gebouwen; als er geen auto’s in de straat zouden staan zou je denken dat je in een museum rondloopt. Deze stad heeft zelfs tot een de Hanzensteden behoort. Dat zou je toch niet zeggen als je hier wandelt.

Ik eet iets op een vlonderterras bij een Armeens restaurant en doe wat boodschappen bij supermarkt Rimi. Het valt mij overigens op dat de buitenlandse (lees: Aziatische) restaurants in de Baltische Staten veel klandizie trekken ondanks het feit dat er heel weinig buitenlanders in de vorm van donkere mensen, Aziaten of moslims rondlopen. 

Voordat ik terugga naar mijn kamer wil ik toch nog even de oude stad doorlopen; eerst passeer ik de houten watertoren (tenminste de kop) en neem ik een kijkje bij het stadhuis.

Het pleintje vlakbij waar de Estoonse Manneke Pis staat is er een uit de film; rondom bomen en oude huizen waarvan veel van hout. Even later ben ik terug bij m’n relatieve dure B&B. 

In de noordelijke kant van het centrum ligt het busstation van Viljandi. Er gaan wel 10 bussen per dag richting Parnu. Kosten zijn 90Kr en de rit duurt zo’n 1,5 a 2 uur. 

• Naam           : particulier appartement Huntaugu Kodumajutus

Prijs              : 16 euro (single + ontbijt)

Inhoud: 

Als je het hebt gevonden; straatnamen ontbreken als je het centrum uitloopt, heb dan geen angst dat het in dat witte lelijke appartementencomplex is gevestigd. Indien je de bos route neemt zoals ik deze nam, is het even zoeken maar uiteindelijk vind je het – de naam staat op het pand. De eigenaresse is niet echt vriendelijk maar de prijs maakt een hoop goed.

Ze hebben verschillende kamers en niet helemaal duidelijk is waar de eigenaren zelf verblijven en slapen. Je maakt gebruik van hun wc en douche en het is niet echt apart naar mijn gevoel. In de kamer is een kleine TV aanwezig, WIFI en er staan twee bedden. Je mag kiezen of je ontbijt neemt ja/nee en er hangen schone handdoeken.

Het is wel vlakbij de oude stad en de ruïnes van het kasteel en de rivier. Naar het busstation is een stukje wandelen.