Folkestone

 HOME / Engeland / Engeland reisverhalen

Met een stampvolle tas ben ik naar het Amstel station in Amsterdam gegaan om daar de met de bus richting Dover, Engeland te reizen. Het wordt de bedoeling dat we met een goede reis-vriends auto (hij woont in Engeland) naar het Noorden van Engeland reizen en daarna Schotland aan te doen. 

Mede daardoor en natuurlijk het verraderlijke weer op het eiland heb ik meer meegenomen dan anders.

Nadat we bij vele Belgische steden zijn gestopt zijn we bij de kanaaltunnel in Calais aangekomen waar drugshonden de koffers nasnuffelen. Bij de Franse en Engelse douane zijn we genoodzaakt de bus uit te gaan alvorens onze bus de grote ijzeren trein inrijdt.

We rijden helemaal naar voren waar de wc’s zijn en achter ons een paar luxe wagens en dan schuift er een groot ijzeren schot naar beneden met aan weerszijden twee deuren.

Je kunt door de kleine ronde raampjes die op bootramen lijken de vele hekken zien rondom de ingang naar de eigenlijke tunnel die doen denken aan een gevangenis. Dan opeens is het donker en 15 kilometer later sta je in Engeland. 

Van veraf zie je de Engelse krijtrotsen en typische huisjes al en even later stap ik uit waar ook de boten aanmeren en kijk om mij heen bij het Eurolines kantoor waar Pete zich hopelijk bevindt. Ongelooflijk dat dit het drukste passagiershaven ter wereld is. Ik moet even wachten in het kantoor – neem een kop koffie – maak een paar keer een rondje over het parkeerterrein voor het kantoor en dan opeens zie ik hem aan de overkant staan. Gelukkig.   

Na een ferme handdruk stap ik in en rijden we richting Folkestone waar ik zojuist de tunnel ben uitgekomen om vervolgens een afslag te nemen waar we een smalle holle weg met aan beide zijden een hoge weg indraaien.

Dit is het Engelse landschap zoals ik mij dat voorstel en na een aantal kruisingen waar je goed moet opletten aangezien je het andere verkeer niet ziet aankomen stoppen we bij een kleine parkeerplaats.

The Cat and the Custard staat er op een groot uithangbord en dit schijnt een originele Battle of Britain pub te zijn. Naast de authentieke gordijntjes, houten meubilair, bar en de houten vloeren en balken hangen er aan het plafond Spitfires en aan de muren talloze foto’s van RAF vliegeniers.

We nemen plaats aan een tafeltje, aaien de kroeghond en bestellen een ale cider en nemen alles in ons op. De eigenaar vertelt dat vele piloten en ander personeel van het nabijgelegen Hawkenige tijdens de slag om Engeland in het najaar van 1940 hier een biertje kwamen halen. 

Na onze curry en een laatste ronde door deze prachtige oude pub halen we onderweg bij een openbare kraan water en wandelen een stuk de weg af om daar het bos in te lopen en onze tenten op te slaan. Onze eerste nacht wildkamperen na een lange tijd. Ik slaap direct in. 

>> Lees ook over Dover met het hoofdkwartier van de Engelsen tijdens de slag. 

Het regent nog steeds als we ’s morgens onze tenten uitkruipen en we eten ons ontbijt maar in de auto op.  We rijden een stukje terug en wandelen als eerst het Battle of Britain museum in wat hier is gevestigd. Vijf hangars en een aantal originele spitfires buiten die een prachtig decor vormen in de Engelse dichte mist die hier nog hangt.

Een van de hangars is volgestopt met van alles wat met de Slag om Engeland te maken heeft en vooral de jaren 40 muziek en de kneuterigheid van de Engelse displays maken de sfeer compleet.

We nemen een kijkje in de keet waar een V1 raket staat en we zien ook een knalrood vliegtuigje die niet zou misstaan in het circus.

We lopen tussen de keten en hangars in en kunnen ons bijna niet voorstellen hoe het hier geweest moet zijn – ik lees dat de Duitse vliegtuigen hier binnen 10 minuten konden zijn vanuit bezet Frankrijk en natuurlijk was de dreiging constant dat dit vliegveld beschoten kon worden vanuit een Franse kustbatterij. Het heette hier niet voor niets “Hell-Fire” corner.  

Een stukje verderop is het herinneringsveld aangebracht – een zwarte muur met alle slachtoffers erin gegraveerd en een beeld van een man met voor zich een aantal rozenkransen. De mist ligt als een deken op het veld achter hem. Via Dover rijden we richting de ring van London om nabij de 900 jaar oude pub in Beaconsfield een plek te vinden om (wild) te kamperen. 

• Naam               : Kent Battle of Britain museum

Adres               : Aerodrome Road, Hawkinge

Tel.nr.               : 01303 893140

Website            : http://www.kbobm.org/

Inhoud:

Wat nu een museum is was t.t.v. WWII een van de vele Engelse RAF vliegvelden waar menig vliegtuig opsteeg om het tegen de Duitse Luftwaffe op te nemen. Het was het dicht bijzijndste vliegveld t.o.v. bezet Frankrijk en het duurde niet langer dan 10 minuten voor de Duitse bommenwerpers om hier te verschijnen.

Daarnaast was het mogelijk om vanuit het Nauw van Calais met lange afstandsgeschut dat opgesteld stond aan de Franse kust dit stuk van Engeland te beschieten. Vandaag de dag staan er nog veel originele gebouwen overeind – je kunt door het bezoeken van verschillende hangars een gevoel krijgen hoe het hier was al mist de dreiging die toen elke seconde bestond.

Buiten op het veld staan een groot aantal Spitfires opgesteld en de hangars zijn gevuld met vele attributen, oorlogstuig en materiaal uit WWII. 

Het museum heeft de grootste collectie uit Slag om Engeland spullen. Op loopafstand van het museum is een gedenkteken gebouwd en een muur met alle slachtoffers uit WWII erop. 

Pub The Cat & the Custard is een voormalige Battle of Britain kroeg en nu een authentiek eetcafé.