The Cotswolds en Stonehenge

 HOME / Engeland / Engeland bezienswaardigheden

Een van de meest legendarische en beroemde streken van Engeland moet de Cotswolds zijn. Gelegen in centraal Engeland is het een gebied met rollende heuvels, veel grasland en een aantal bossen. De landschappelijke architectuur van veel dorpen en stadjes is typisch, vooral vanwege de kalksteen gebruikt voor muren en daken. De rieten daken, prachtige oude huizen, veel kerken en piepkleine arbeiderswoningen.

Op veel plaatsen in de Cotswolds zijn archeologische ontdekkingen gedaan wat erop duidt dat het ook streek is die al lang bewoond wordt. De Romeinen legden door het gebied van zuid naar noord een verbindingsweg aan, de Fosse Way. Tot in de 20e eeuw was het deze route die als voornaamste verbinding diende tussen noord en zuid.

William Shakespeare werd in april 1564 in Stratford-upon-Avon, een stadje in de Cotswolds, geboren. De befaamde rivier de Theems ontspringt nabij het dorpje Kemble op vier kilometer afstand van Cirencester, dat centraal in het gebied ligt. 

Bekende stadjes en dorpen van de Cotswolds zijn o.a. Bibury en Tewkesbury. De typische landschappen lenen zich ook tot talloze filmlocaties. Rond de Cotswolds kun je o.a. een bezoek brengen aan de legendarische archeologische sites van Stonehenge en Avebury. Vergeet geen kijkje te nemen bij het geoglief van een paard nabij Uffington en de abdij van Malmesbury. 

Tewkesbury  

De Fosse Way: 

De Fosse Way (in Latijns: greppel) is een door de Romeinen aangelegde weg die liep van het huidige zuidwesten van Engeland naar het noordoosten. Deze werd aangelegd langs de grens van het gebied dat zij hadden veroverd. De weg was aan weerszijden voorzien van watergeulen om het oppervlak droog te houden.

Toen de Romeinen hun verovering voortzetten en de grens tegen het eind van de 1e eeuw naar het noorden was opgeschoven, kwam de Fosse Way in veilig gebied te liggen.

Vele militaire sporen maken het aannemelijk dat de weg toen een belangrijke bevoorradingsroute werd voor troepen en materieel van het Europese vasteland. Meerdere plaatsnamen langs de weg zijn ontleend aan Romeinse legerkampen, herkenbaar aan het suffix -cester of -chester. Andere dorpen en steden zijn vernoemd naar de weg zelf met Fosse of on-Fosse als voor- of achtervoegsel. Stratford en Stretford duiden op een doorwaadbare plaats bij de kruising van een rivier.

Op vele verkeersborden wordt verwezen naar de Fosse Way. Elders, ten zuiden van Cirencester en ten noorden van Leicester, is er vaak niet meer van over dan een begroeid spoor.

Bibury 

Bibury is een klein dorp in Gloucestershire met ruim 600 inwoners. Het wordt weleens omschreven als het mooiste dorp in Engeland. Grote bekendheid geniet de Arlington Row: in deze honingkleurige 17de-eeuwse stenen huisjes met steil hellende daken woonden vroeger wevers.

De doeken die zij maakten werden in de nabijgelegen Arlington Mill verwerkt tot vilt. Deze molen herbergt nu een streek- en landbouwmuseum. De Arlington Row is afgebeeld in de Britse paspoorten en is nagebouwd in Mini-Europe in Brussel en zou de meest gefotografeerde straat in Engeland zijn.

De anglicaanse parochiekerk van Saint Mary is van Saksische origine met latere toevoegingen. 

De rivier de Coln, die langs de hoofdstraat stroomt, zorgt voor de watervoorziening van een forellenkwekerij die jaarlijks ongeveer 10 miljoen regenboogforellen voortbrengt. In 1880 werd toevallig een Romeinse villa ontdekt. Er werd enig Romeinse aardewerk en wat munten gevonden en resten van mozaïekvloeren. 

Avebury 

Avebury is vooral bekend door de reusachtige cirkel van megalieten. De cirkel is met 335 meter in middellijn de grootste in zijn soort. Het dorpje Avebury overlapt een gedeelte van de cirkel waar eens stenen stonden. Men schat de cirkel van Avebury ouder in dan Stonehenge.

Oorspronkelijk bestond de cirkel uit ongeveer 600 megalieten, maar deze zijn inmiddels verminderd tot 98. De resterende stenen variëren in grootte van 2,1 tot 5,5 meter. De verdwenen stenen zijn tot ongeveer de 18e eeuw onder andere als spolia voor het bouwen van huizen gebruikt. Buiten de cirkel is een aarden wal opgehoogd. 

Waarvoor die bedoeld was, is niet bekend.

White horse uffington  

Het Witte Paard van Uffington is een uitgesneden figuur, een geoglief, van een paard nabij Uffington Castle in Oxfordshire in het Verenigd Koninkrijk. Gelegen nabij het Ridgeway pad dat de kalkstenen vallei doorkruist, nabij Uffington Castle en Dragon Hill is het Witte Paard waarschijnlijk het oudste van de heuvelfiguren in Engeland.

De figuur is een lijntekening van een paard, in elegante lijnen uitgesneden en wit door de onderliggende kalklaag. De figuur is ruim 123 meter lang en eigenlijk alleen maar goed te zien vanuit de lucht.

Lange tijd werd gedacht dat het Witte Paard aangelegd was door de lokale koning Alfred de Grote in 871 om zijn overwinning op de Denen te herdenken. Als alternatief werd gedacht aan de Angelsaksische leider Hengist, ergens in de vijfde eeuw.

Ook waren er groepen die dachten dat het de draak voorstelde die door Sint-Joris verslagen was op de nabijgelegen Dragon Hill.

Meer recente datering wijst echter op een veel eerder tijdperk, ergens rond 1000 v.Chr. Daarmee wordt de figuur mogelijk een lokale godheid, of een figuur die gemaakt is om de goden te eren (wat zou verklaren waarom het alleen goed te zien is vanuit de lucht). Door zijn gehele bestaan is het Paard regelmatig onderhouden: 

De traditie dicteert dat de lokale landheer eens in de zeven jaar een opknapbeurt moet organiseren en financieren, waaraan de gehele lokale bevolking deelneemt. De laatste jaren is het een folkloristische gebeurtenis geworden ten behoeve van de lokale toeristenindustrie en gaat de gebeurtenis vergezeld van een kaasmarkt en dergelijke.

De archeologische site van Stonehenge is een van werelds beroemdste prehistorische locaties. Het is gelegen op de Salisbury vlakte en bestaat uit een een aarden wal rondom een cirkelvormige opzet van primitief bewerkte rechtopstaande stenen.

Bij een datering uit 2007 is de bouw van Stonehenge bepaald op 2300 voor Christus, 300 jaar later dan tot dan toe werd aangenomen. Het bouwwerk plus omgeving zijn in 1986 toegevoegd aan de Werelderfgoedlijst van UNESCO, tegelijk met het henge-monument van Avebury. 

Sinds 1798 hebben een aantal opgravingen bij Stonehenge plaatsgevonden waaruit het volgende geconcludeerd is: het Stonehenge-complex werd gebouwd in verschillende fases die samen minstens 1500 jaar overspannen. Er zijn bewijzen voor activiteiten voor en na de eigenlijke bouwfases, waardoor de tijdspanne van gebruik van het monument kan geraamd worden op 6500 jaar.  

Een begraafplaats of toch...

Archeologen hebben aangetoond dat het als een begraafplaats gebruikt werd. De deskundigen nemen aan dat de menselijke resten de graven zijn van natuurlijk gestorven leden van één elitefamilie en haar nakomelingen, waarschijnlijk een dynastie van heersers.

Opgravingen legden een enorme nederzetting bloot die honderden mensen onderdak bood. Archeologen geloven dat deze nederzetting bewoond werd door de bouwers van het monument Stonehenge. In 2008 maakten archeologen nieuwe bevindingen openbaar waaruit zou blijken dat de site een soort “Lourdes” was van de oudheid. De functie van het complex was volgens hen een gezondheidscentrum.

Er zijn veel skeletten gevonden, waarvan niet alle uit de nabije omgeving afkomstig, met lichamelijke aandoeningen.  

Website: Stonehenge

Malmesbury Abbey 

De abdij van Malmesbury is een abdij in de Engelse stad Malmesbury in het graafschap Wiltshire. De abdij werd omstreeks 676 als benedictijns klooster gesticht.

De bouw van de abdij was in 1180 grotendeels afgerond.

Om en nabij 1500 stortte de 131 meter hoge torenspits en bijbehorende toren tijdens een storm in. Hierbij werden grote delen van de kerk vernietigd. Omstreeks 1550 viel ook de westelijke toren om.

Door deze twee rampen is minder dan de helft van het oorspronkelijke gebouw bewaard gebleven. De abdij werd in 1539 gesloten door Hendrik VIII van Engeland bij de ontbinding van de kloosters en het gebouw werd, tezamen met de bijbehorende landerijen van 93 vierkante kilometer, verkocht aan William Stumpe, een rijke koopman. 

Hij gaf de kerk vervolgens terug aan de stad Malmesbury, waarna hij in gebruik werd genomen als plaatselijke parochiekerk. Stumpe plaatste in een aantal gebouwen van de abdij weefgetouwen en vestigde daar een deel van zijn lakenonderneming. Tegenwoordig is de abdij van Malmesbury nog steeds in gebruik als parochiekerk in het bisdom van Bristol. Het is een Grade I listed building.

Andere bezienswaardigheden: 

• Ross-on-Wye met z’n koopmanshuizen en Bath met z’n narrow-boats. 

>> Lees hier de gehele GESCHIEDENIS van Engeland.