Monschau

HOME / Duitsland / Duitsland reisverhalen

Natuurlijk had ik weleens van het Duitse stadje of dorp Monschau gehoord maar ik kon maar niet bedenken waarom – om wat voor reden? Was er iets gebeurt en zoja wat, of was het gewoonweg een dorp waar veel Nederlandse toeristen naartoe gingen omdat het zo mooi was, speciaal?

We waren nu op steenworp afstand van Monschau en het werd hoog tijd om nu zelf eens te gaan kijken waarom ik de naam van het stadje zo vaak had gehoord. 

We worden gedropt op een pleintje bij een rivier en een kleine sluis. Vanzelfsprekend bedanken we de jonge chauffeur en zwaaien terwijl hij omkeert en weer wegrijd.

Wij wandelen langs de brede stromende rivier richting het centrum. Op een informatiepanel lezen we dat we ons op 420 meter hoogte bevinden aan de rand van de Eifel op zo’n 4km afstand van de Belgische grens.

Het dorp ligt in een smalle en diepe vallei van de Roer rivier. Het is wel duidelijk waarom ik het stadje ken – er zijn hier meer Nederlanders dan Duitsers of Belgen.

Als ik verder lees merk ik dat het stadje in het verleden van hand tot hand is gegaan; het is oorspronkelijk een Waalse plaats in het hertogdom Limburg. Rond de Dertigjarige Oorlog verduitste het stadje door de toevloed van protestantse Duitstalige vluchtelingen op zoek naar godsdienstvrijheid. 

Het stadje hoorde hierna bij het hertogdom Gulik. Pas in 1918 veranderde het stadje onder keizerlijk bevel zijn naam officieel van Montjoie naar de Duitse uitspraak hiervan: Monschau. Het aanliggende voormalige station Monschau ligt samen met de Vennbahn sinds het verdrag van Versailles niet op Duits maar Belgisch grondgebied.

Het is inderdaad een klein, lief dorpje met maar een aantal straten en prachtige oude koopmans- of vakwerkhuizen. Het weer is nu eens perfect en wij kunnen zelfs onze ritsen afdoen en in onze korte broek het stadje verkennen. Eén van de bezienswaardige gebouwen is het Rode Huis (Rote Haus). 

We zien een aantal prachtige kerken en komen op het centrale pleintje aan waar vele toeristen op de terrasjes aan de koffie zitten. Vele gebouwen en huizen zijn gerestaureerd en het is niet verwonderlijk dat hier veel toeristen op af komen.

Bij een rustiger stuk van de rivier staan twee heren onder de brug – zij proberen met vliegvissen forel te vangen die straks op de borden van toeristen terecht gaat komen. 

Dit gerecht wordt nadrukkelijk aangeboden bij lokale restaurants. Ook wij gaan even zitten op een terrasje en bestellen een kop koffie. Vanwege de ligging in dit dal is het uitgesloten dat we hier een plek vinden om vannacht te overnachten. Na nog een kleine wandeling, wat boodschappen en lunch bij een snackshop gaan wij richting bushalte om richting Simmerath te gaan. 

Er zijn twee plaatsen waar je een bushalte heb – een echt station is er niet. Het beste is aan het einde van het dorp. Hier gaat in ieder geval een bus  naar het nabijgelegen Simmerath. 

Monschau – Simmerath: ongeveer elk uur gaat er een bus naar SImmerath. Duur is 20 minuten; kosten zijn 3,55 euro.