Pablo Escobar

Pablo Escobar werd in 1949 geboren in een arm gezin in de Colombiaanse stad “Medellin”, de stad die nu nog steeds probeert het zwarte stempel van het Medellín kartel van zich af te slaan. Als minderjarige begon Escobar zijn criminele carrière met het stelen (z’n broer Roberto ontkent dit overigens) van grafstenen.

Later zou hij gesmokkelde waar zoals sigaretten en valse loterij tickets verkopen alsmede auto’s stelen. Hij had zichzelf het doel gesteld voor z’n 22e miljonair te zijn. Hij raakte verzeild in de drugshandel en haalde in 1975 zelf de ruwe cocaïne uit landen als Peru en Ecuador om het in Colombia te verwerken in de witte poeder die we allemaal kennen.

Daarna zorgde hij ervoor dat dit in de Verenigde Staten terecht kwam waar ze deze drug nog helemaal niet kenden. De elite van Amerika pikten de drug op en de handel kwam snel op gang. Drugs werd in oude autobanden gestopt, trucks, vliegtuigen, boten en werd gedropt.

Tientallen trucs werden verzonnen om de douane die nog helemaal niet “klaar” was voor deze manier van drugshandel. Het geld stroomde binnen en de grote vraag was hoe dit geld allemaal wit te wassen; het geld werd belegd door Roberto Escobar voor z’n broer in onroerend goed. Om het personeel te vriend te houden werden zeer goede salarissen uitgereikt en werden tientallen douanebeambten, politieagenten, legerofficieren, ambtenaren, rechters en zelfs regeringsleiders en hoge geplaatsen omgekocht.

Eind jaren 70 was de vraag al veel groter dan het aanbod en er werden meer manieren gevonden en meer routes gevolgd om de drugs maar naar Amerika te krijgen. Er werden meer laboratoriums in de jungle gebouwd met vliegvelden, eilandjes gekocht, boten gefabriceerd, mensen omgekocht en huizen gekocht om al dat zwarte geld maar op te bergen.

Het kartel wat bekend werd onder de naam het Medellín kartel was i.t.t. hun concurrent het “Cali” kartel, een los samenwerkingsverband tussen duizenden mensen op verschillende niveaus in verschillende landen voor verschillende markten. Alleen de top van het kartel (Pablo en een aantal anderen) wisten alle ins- en outs van alle drugs en geldstromen.  

Ondanks het feit dat Escobar bekend stond om zijn zeer strikte maar eerlijke manier van werken was het ook een man die veel geld uitgaf voor zijn familie en de minder bedeelden in Colombia. Hij wilde graag de politiek in om het hele land te laten profiteren van het geld wat binnenkwam en ging voor het hoogst haalbare; president worden van Colombia. In 1982 deed hij een gooi maar werd al snel gedropt vanwege vermeende drugsactiviteiten.

Mensen die hun mond hierover hadden opengedaan werden nu vermoord teruggevonden als ook een aantal presidentskandidaten. Escobar zou zijn fiat hebben gegeven aan verschillende terroristische aanvallen op het DAS gebouw in Bogota in 1989 alsmede de aanval van de rebellenbeweging M19 die het paleis van justitie in 1985 aanviel (om alle papieren bewijzen te vernietigen) en waarbij honderden doden vielen waaronder vele rechters.

Het mondde uit in een drugsoorlog die duizenden slachtoffers eisten. Linkse rebellenbewegingen die hun steun van het communistische blok kwijtwaren zochten hun heil in de opbrengsten van de drugs en de Colombiaanse regering voerde onder hevige druk een wet in die het mogelijk maakte Colombianen die werkzaam waren in de drugshandel in Amerika te berechten.

Het leger, de politie werd ingeschakeld om maar een einde te maken aan de drugshandel die verder uitbreidde tot in Europa en Azië.  

Jarenlang was Pablo Escobar op de vlucht (het begon echt na de dodelijke aanslag op presidentskandidaat Cartel)  – van het ene huis naar het andere (hij had ook een eigen landgoed zoals Michael Jackson en Elvis Presley, Napoles genaamd waar hij tientallen grote wilde dieren hield) van de ene vriend naar de andere. Natuurlijk kocht hij vrienden maar hij had ook veel aanhangers, vooral onder de armere mensen in en rond zijn geboorteplaats Medellin.

Hij bouwde scholen, huizen en betaalde medische hulp voor hen en hij was uitermate populair. Daarnaast was hij een verwoed voetballiefhebber – er gaan verhalen dat hij degene was die ervoor heeft gezorgd dat Club Nacional uit Medellin de “Copa Libertadores’ won in 1989 (de Champions League van Zuid-Amerika).

Iedereen wilde de moordpartijen stoppen, ook Escobar en hij stelde het volgende voor aan de regering; hij zou de totale nationale schuld van het land afbetalen, hij zou een paar jaar zitten (in een gevangenis die hij zelf zou bouwen) maar wilde ook dat de wet die hem zou kunnen uitleveren aan de Verenigde Staten zou komen te vervallen.

De president hapte toe en Escobar zat ruim een jaar lang in z’n zeer comfortabele gevangenis samen met zijn grootste vrienden (en broer) en zakenpartners in El Catedral zoals hij het zelf had gedoopt.

Toen naar buiten lekte dat ten eerste de drugshandel totaal niet afnam en ten tweede Escobar een luizen leven leidden in dit hotel werd een poging gewaagd hem naar een andere gevangenis te brengen. Escobar sloeg weer op de vlucht om in de maanden erna bijna iedereen in z’n omgeving te verliezen. Oude vrienden werden vijanden, anderen vermoord door mensen die hem verraden.

Hij zou zichzelf weer opgeven en zijn broer werd vastgezet in de gevangenis terwijl zijn familie gegijzeld werd. Toen hij zich realiseerde dat er van een nieuwe deal geen sprake was kwam hij op het plan om vanuit de jungle een nieuwe staat op te richten. Maar zover kwam het niet.

Een Amerikaanse commando elite groep lokaliseerde hem en tijdens zijn vlucht werd hij drie keer geraakt op het dak van een huis in Medellín. Het is December 1993. Vrienden en familie beweren dat hij zichzelf tussen zijn oren heeft geschoten terwijl hij op de vlucht was. Op zijn begrafenis waren 25.000 vooral arme mensen aanwezig.

Na zijn dood viel het kartel uiteen en werd de cocaïnehandel zoals voorspeld voor lange tijd gedomineerd door de concurrent – het “Cali” kartel.

Roberto bleef nog jaren en jaren in de gevangenis zitten terwijl er op hem en z’n familie nog steeds werd gejaagd. Er ontplofte in de gevangenis een bombrief in z’n gezicht en het heeft 22 operaties gekost om de “broer van” weer enigszins op te lappen.

Nadat er een overeenkomst was gesloten tussen de familieleden van Escobar en de leiders van het “Cali” kartel werd het rustig en werd het “drugs” vizier op het Cali kartel gezet.

De leiders van dit kartel werden gedurende de jaren 90 allen gedood en/of gevangen genomen en de rust in Colombia nam nagenoeg toe. Medellín is nu een van de meest veilige steden in Latijns Amerika al is de drugstoevoer naar de Verenigde Staten geenszins afgenomen.