Sao Paulo

HOME / Brazilië / Brazilië reisverhalen

Na twaalf uur vliegen vanaf West Europa naar Brazilië zet ik mijn horloge drie uur achteruit en landen we in een bewolkt, groen landschap. Eerste dingen die opvallen is de hoge vochtigheidsgraad en de schoonheid van de Braziliaanse dames.

De veiligheidseisen schijnen niet al te hoog te liggen want binnen de kortste keren pakken we onze rugtassen van de bagageband en gaan naar buiten. Ik pin Real op het vliegveld terwijl een taxichauffeur een prachtige prijs roept om de 45 minuten naar het centrum te rijden. Hij roept 16 maar wil 60 Real hebben.

Even later zitten we in de veel goedkopere maar nog steeds prijzige airportshuttle richting centrum. Onderweg zie ik een combinatie van hoog- en laagbouw en het verschilt niet veel van elke wereldstad waar Sao Paulo met z’n 19 miljoen inwoners toe gerekend kan worden. 

Het schijnt de derde grootste stad ter wereld te zijn. Ik kijk uit het raampje naar het plateau waar het in de winter erg koud zou zijn en in de zomer, zoals nu, snikheet met veel smog.

Praca de Republica:

Praca is het centrum van het centrum en lijkt meer op een stukje jungle in de vorm van een vierkant plein midden in de stad. Tijdens mijn eerste fruta-drankje die wederom prijzig is maar de moeite waard kijk ik naar de mensen hier die er Europees en modern uitzien.

Er schijnen hier meer etnische minderheden te wonen dan elders in het land. 

Niet verwonderlijk als je de geschiedenis leest van Brazilië;  São Paulo was niet meer dan een paar hutten toen het in 1554 door twee Jezuïeten missionarissen gesticht werd. Pas in de 17e eeuw groeide het vooral toen de bandeiras, de slavenjagers, hier hun hoofdkwartier bouwden en de stad als basis gingen gebruiken.

Goud-pioniering

In de achttiende eeuw werd er goud gewonnen in de regio en Sao Paulo diende als stop-over voor vele pioniers en gelukjagers. Een eeuw later werd Brazilië onafhankelijk van Portugal en werd Sao Paulo een provinciehoofdstad.

Ook kwam er een universiteit die vele studenten naar de stad bracht. Als politiek en intellectueel centrum werd de stad een voorbeeld als het ging om het afschaffen van de slavernij en het oprichten van een republiek. In de negentiende eeuw, ervoer de stad een bloeiende economische welvaart, die hoofdzakelijk gedreven werd door de export van koffie.

Na de afschaffing van de slavernij in 1888, trok de stad golven van immigranten uit Italië, Portugal, Spanje, Duitsland en andere Europese landen om te werken in de koffieplantages.

Ex-slaven

Anderzijds trokken vele ex-slaven naar de stad om werk te vinden. Aan het begin van de twintigste eeuw, daalde de koffieprijs scherp en als gevolg daarvan begonnen de lokale ondernemers te investeren in de industriële ontwikkeling van de stad. De industrialisatie van de stad trok nieuwe contingenten van overzeese immigranten. 

Het lijkt wel of alle nakomelingen van het allegaartje wat hier door de eeuwen heen is getrokken nu aan mij voorbij wandelt en af en toe een knipoog uitdeelt. 

Hulp geboden:

Mijn eerste hostel jacht in het land begint met een Braziliaanse donkere jongen die mij probeert te “helpen”. Hij spreekt Frans en terwijl ik de kant van mijn eigen beoogde hostel op wandel probeer ik hem te negeren.

Hij blijft maar praten over eventuele hostels waar ik kan gaan slapen in elke prijsklasse maar ik ben niet geïnteresseerd. Ik vind een hostel en ding wat van de prijs af ook omdat ik niet helemaal tevreden ben wat ik zie in de kamer. Het licht doet het niet in de badkamer en ik zal dus met de deur open moeten douchen!

Behelpen in de kamer

De klep van de wc valt elke keer naar beneden waardoor je dus je knie moet gebruiken om niet op de bril te plassen en het zal me niet verbazen als het riool direct op het doucheputje is aangesloten. Er zijn twee kranen bevestigd in de doucheruimte; op enkel- en ooghoogte en bij het opendraaien van de kraan komt het merendeel uit de onderste. Het is overigens overduidelijk dat er ooit een TV heeft gehangen aan de muur in de kamer en ook moet er een waterleiding hebben vastgezeten en gelekt want de muur is helemaal “weggevaagd” door wateroverlast.  

Tenslotte komt er gigantisch veel lawaai van de weg hoorbaar door het niet goed sluitende raam; toeters, bellen, muziek, mensen en om de zoveel minuten gaat er een alarm af. 

Plassen in de kamer:

Na een middagwandeling en een biertje op het terras wandel ik terug richting hostel. Als het donker wordt ga ik terug en dat is maar goed ook; ten eerste komt de regen even later met bakken uit de hemel en ten tweede schijnt de buurt niet heel safe te zijn.

Nu wordt duidelijk waarom de kamer er zo slecht uitziet; er heeft geen waterleiding gezeten, de muur is de watergeleide zelf. De regen komt via het plafond langs de muren naar beneden en ik ben genoodzaakt mijn tas op bed te zetten.

Zullen er straks plassen in de kamer ontstaan? Ik dacht dat Sao Paulo een stad was met hardwerkende mensen maar hier is zo te zien een lange tijd niemand geweest, in elk geval geen werklui. 

Ik probeer met mijn verwarmingselement koffie te zetten maar ik denk dat ze hier 110 Volt hebben en het duurt dus een eeuwigheid totdat mijn water kookt. Ik lees nog wat in mijn reisgids Brazilië en overdenk m’n eerste dag in Sampa, zoals Sao Paulo liefkozend wordt genoemd.    

Sao Paulo kun je de grootste transporthub van Zuid Amerika noemen; de stad heeft twee vliegvelden; het  internationale vliegveld Guarulhos ligt zo’n 30 km ten oosten van het centrum van de stad terwijl Congonhas 14 km ten zuiden ligt.

De meeste vliegtuigmaatschappijen hebben kantoren vlakbij het centrum (Praca da Republica). De stad heeft vier grote busstations die allen met de metro bereikbaar zijn.

Sao Paulo - Manaus: Als je even goed rondneust en vraagt kun je op (zeer) korte termijn een enkele vlucht naar Manaus boeken voor € 300.

• Naam : Paulicia hotel

Adres         : Rua Timbiras 216

Prijs            : 50 Real (double)

Inhoud:

Verwacht niet veel van dit hostel – er is geen gezamenlijke ruimte, geen computers, geen gezellige lobby. Er is wel een eigen opgang, een lekkende wc en douche in de kamer en als het regent komt de regen langs de muren.

Het is daarentegen wel veilig, goedkoop en het ligt in het centrum van de stad en vlakbij de Praca Republica.

• Naam : Casa club hotel

Adres         : R. Mourato Coelho, 973

Prijs            : 30 Real (slaapzaal)

Tel.nr.         : +55 11 3798-0051

Website      : http://www.casaclub.com.br

Inhoud:

Gelegen in een zeer hippe, soms dure, ongevaarlijke wijk in Sao Paulo. Een zeer populair hostel waar je via een ijzeren trap naar de slaapzalen loopt. Beneden is de deels buitenbar waar menig schone Braziliaanse aanwezig is. Zeer vriendelijk personeel waarbij sommige zelfs Engels spreken.

Het is een zeer professioneel hostel waar alles gewoonweg goed geregeld is.