BOLIVIA

Als er een ter wereld is dat is gevuld met paradoxen en tegenstellingen dan is het dit Zuid Amerikaanse land wel. Het is het armste land van Zuid Amerika maar heeft de grootste voorraad aan grondstoffen. Zo’n 60% van de bevolking claimt af te stammen van de originele indianenstammen die hier woonden voordat de Spanjaarden het land bezetten.

De multi-etnische bevolking: 

De Boliviaanse bevolking, geschat op 10 miljoen, is multi-etnisch, met bijvoorbeeld indianen, mestiezen, Europeanen en Afrikanen.

De gesproken voertaal is Spaans, hoewel ook het Aymara en het Quechua officieel zijn, evenals 34 andere inheemse talen. Het grote aantal verschillende culturen in Bolivia heeft veel bijgedragen aan een grote diversiteit op gebieden als kunst, gastronomie, literatuur en muziek.  

Het heeft de aarde’s koudste, winderigste en warmste plekken van de wereld en een diversiteit aan landschappen waar anderen alleen van kunnen dromen. Terwijl aan de westkant de Altiplano (het hoge plateau) ligt en de hoge Andes pieken, is in het noorden de jungle en aan de oostkant van het land, grenzend aan Brazilië zijn de graslanden en delta. Al deze variëteit heeft ook z’n weerslag op verschillende weertypen en een zeer divers flora en fauna.

Het machtige INCA-rijk: 

Voorafgaand aan de Europese kolonisatie, was de Andes-regio van Bolivia een deel van het Inca-rijk — de grootste staat in precolumbiaans Amerika. Het Spaanse Rijk veroverde de regio in de 16e eeuw. Tijdens het grootste deel van de Spaanse koloniale periode werd dit gebied Opper-Peru genoemd.

Na het uitroepen van de onafhankelijkheid in 1809 volgde 16 jaar van oorlog alvorens de republiek, genoemd naar Simón Bolívar, op 6 augustus 1825 werd opgericht. Bolivia heeft geworsteld met perioden van politieke instabiliteit, dictaturen en economische ellende. 

Gezien deze ontwikkeling zijn er in Bolivia zeer veel koloniale centra te vinden zoals Potosi (dat ook wel als El Dorado door de Spanjaarden werd gedoopt vanwege z’n zilverberg) en bijvoorbeeld de stad Sucre.    

Huidige veranderingen: 

De laatste jaren is er veel veranderd sinds in 2005 Evo Morales de nieuwe president is – deze oud coca-plukker heeft de traditionele bevolking een stem gegeven wat hem door de rechtse rijkere bevolking niet in dank wordt afgenomen. 

Vooral in Santa Cruz loopt het zo nu en dan uit op rellen en vallen doden. Alhoewel Bolivia momenteel hoog op de verlanglijst staat van menig reiziger wordt het nog veelal aangedaan door rugzaktoeristen die als een speer door het land “reizen” om vooral zoveel mogelijk landen in het continent te bezoeken.

De befaamde gringo-trail: 

De gringo-trail zoals deze snelle vooral door jongere afgelegde weg doet voornamelijk de westkant aan (La Paz, Uyuni-zoutpan, Titicaca meer en Maididi Nationaal park) zodat het oosten ongemoeid laat. Hier lijkt de afgelopen jaren iets verandering in te komen. Je zult je enigszins moeten aanpassen als je reist in Bolivia – niet alles is zo goed geregeld als in Europa en je moet dus denken om altijd geld op zak te hebben. 

Daarnaast is er veel armoede – op straat lopen kinderen te bedelen en je zult af en toe moeten slikken bij sommige taferelen. Voordeel is dat het land goedkoop is. De afstanden zijn groot en je zult of ’s nachts moeten reizen met een bus of kleine afstanden moeten overbruggen met shared taxi’s en/of (micro)bussen. 

Ook moet je uitkijken door de hoogteverschillen in het land – acclimatiseren is een van de dingen waar je echt tijd voor moet nemen. Concluderend kan ik zeggen dat je de tijd moet hebben en nemen in Bolivia – het heeft alles en kan je alles geven.