ARMENIË

Armenië is in veel opzichten vergelijkbaar met z’n noordelijke buur Georgië. Relaxte mensen, een prachtig landschap, vele UNESCO kloosters op verbluffende plekken en een zeer Westerse hoofdstad. Geografisch gezien behoort het land tot Azië maar in culturele en historische aspecten beschouwt het zich als behorend tot Europa en noemt zich ook (net als Georgië) een Europees land.

Armenië wordt ook nog gezien als de oudste christelijke staat van de wereld. De hoofdstad Jerevan is gesticht in 782 voor Christus en is daarmee een van de oudste steden ter wereld. Maar Armenië is minder druk, minder toeristen, minder ontwikkeld. Mensen zijn hier wat meer Turks wat je terugziet in architectuur, muziek, culinair (de keuken) en cultuur. 

Maar het land heeft ook een keerzijde; de genocide van 1915 en het grote landverlies aan Turkije doet nog steeds zeer. De Armeense diaspora kent z’n gelijke niet. De heilige berg Ararat en de oude hoofdstad Ani liggen aan de andere kant van de grens. 

Ook aan de oostzijde zijn er problemen over Karabagh met buurland Azjerdbijan. Armenië voelt als het verlengstuk van de Kaukasus maar ook de grens met het Midden Oosten, Azië en Europa.

Bezienswaardigheden: 

Ik kwam het land binnen in het noorden en m’n eerste stop was in de Debed vallei; hier heb ik de op de UNESCO lijst staande authentieke kloosters Haghpat en Sinahin bezocht. Via het plaatsje Dilijan ben ik naar de hoofdstad Jerevan gereisd waar ik deels verplicht werd om langer te blijven omdat m’n Iraanse visum nog niet was gearriveerd. 

Om van het moment gebruik te maken heb ik twee dagtrips gemaakt; de eerste was naar de oude stad Echmiadzin waar in de oude kathedraal tientallen Bijbelse relikwieën worden bewaard. Mocht je geïnteresseerd zijn; hier worden stukjes van het kruis van Jezus bewaard maar ook van de Ark van Noach. Het meesterstuk is de punt van de speer waarmee Christus in z’n zij is geprikt tijdens de Kruisiging.

Dagen later ben ik naar de voor de Armeniërs zeer belangrijke klooster in Khor Virap gegaan – hier worden vele bruiloften maar ook dopingen en offers uitgevoerd. Op zich is het klooster niet veel indrukwekkender dan de andere maar het uitzicht op de heilige berg Ararat is uniek.

De Armeense diaspora: 

Armenië heeft een aantal unieke dingen – de diaspora is bekend, de cognac waarvan Churchill al vond dat hij ongeëvenaard was, misschien wel de mooiste vrouwen ter wereld maar ook de hoeveelheid oude lada’s, de rokende buschauffeurs en het veilige gevoel was het land je bied.

Met een Iraans visum op zak ben ik verder zuidwaarts gereisd. Klooster Noravank (wat nieuw klooster betekent) is een zandsteen gebouw met prachtige uitgehouwen teksten en figuren en is gelegen in een omgeving van rode rotsen die niet onderdoen voor een Amerikaans natuurpark. Goris en Tatev waren m’n twee laatste sites die ik bezocht in Armenië.   

Misschien heeft het wel wat weg van Georgië en kan het niet tippen aan z’n diversiteit; Armenië is een zeer veilig , mooi, klein, goedkoop en relaxed land om in rond te reizen en zeer zeker de moeite waard.