Buenos Aires

HOME / Argentinië / Argentinië bezienswaardigheden

Buenos Aires is de grootste en hoofdstad van Argentinië alsmede het economische en culturele centrum ervan. In de agglomeratie Groot-Buenos Aires wonen meer dan 12 miljoen mensen en dat is een bijna een derde van de Argentijnse bevolking . Gran Buenos Aires is de op een na grootste van Zuid-Amerika. De stad ligt aan de monding van de rivier de La Plata en is met z’n 200 km breedte de breedste in z’n soort.

Dankzij talloze winkels en boetieks, zijn architectuur, zijn culturele leven, restaurants en zijn kosmopolitische bevolking van overwegend Italiaanse, Spaanse, Franse, Duitse, Engelse, Oost-Europese, Arabische en Aziatische herkomst, staat Buenos Aires ook als het Parijs van het zuiden bekend. Alhoewel het door vele economische problemen veel van zijn vroegere grandeur heeft verloren is het wandelen door een oude wijk zoals San Telmo een prachtig gevoel.  

Europees gezind

De stad is een van de meest Europese van Zuid-Amerika en van het hele zuidelijk halfrond, en ooit kon het met zijn noordelijke tegenspelers wedijveren. De stad beleefde zijn gouden tijd tussen 1880 en 1920, toen Argentinië tot de tien welvarendste landen van de wereld behoorde en Buenos Aires nieuwelingen uit Europa lokte die hier een beter bestaan probeerden te vinden.

Plaza de Mayo is het centrum van de stad waar je de geschiedenis nog kan snuiven – soms zijn zelfs de dwaze moeders aanwezig om de regering te bewegen alsnog actie te ondernemen om de verdwenenen (verdwijnen) uit de vuile oorlog te zoeken. 

Buenos Aires is een van de grote hoofdsteden van theater. Het Teatro Colón is een nationaal monument voor opera en klassieke voorstellingen; de akoestiek worden beschouwd als de beste in de wereld. Een van de bekendste mensen uit de Argentijnse geschiedenis (Evita) ligt begraven op het wereldberoemde kerkhof Recolate – een must als je naar Buenos Aires komt. 

Plaza de Mayo

Het Plaza de Mayo draagt zijn naam ter ere van de stichters van de Argentijnse Republiek die hier in mei 1810 de onafhankelijkheid van het land verklaarden.

Dit plein met palmen, tuinen, een centraal standbeeld en historische gebouwen uit het koloniale tijdperk rondom ligt er tegenwoordig slecht onderhouden bij. 

Hier vinden alle belangrijke betogingen plaats (bijvoorbeeld die van de Dwaze Moeders van het Plaza de Mayo die tegen de gruweldaden van het militaire bewind in de jaren zeventig protesteerden), en het plein kan als het bezige centrum van Argentinië beschouwd worden — hier ligt het Casa Rosada, het beroemde lichtroze kleurige gebouw dat in 1894 opgericht is en sinds 1910 als zetel van de Argentijnse regering bekendstaat.  

Madonna en haar Don't Cry

Een museum in het huis vertoont antiquiteiten en ander voorwerpen die aan nationale helden hebben toebehoord. Het Casa Rosada wordt door een eregarde bewaakt — om zeven uur 's avonds halen deze soldaten de nationale blauwwitte vlag in.

Het balkon is bekend geworden door speeches van alle grote leiders van de natie. Popidool Madonna stond hier om als Evita haar wereldberoemde lied Don’t cry for Argentina te vertolken.

Andere gebouwen aan het beroemde plein zijn de Catedral Metropolitana waar de tombe van generaal San Jose de Martin staat en het Cabildo (Raadzaal van Buenos Aires) uit 1751 is de plek waar de onafhankelijkheid van het land beraamd werd; het gebouw beschikt over een museum met meubels en voorwerpen uit het koloniaal verleden.

Tango 

Je kunt op veel plekken in de stad een gratis Tango-voorstelling bekijken – een van de plaatsen is in de drukke winkelstraat Florida. 

Recolate kerkhof

Het Recoleta kerkhof is de begraafplaats van de welgestelde burgers, generaals, musici, schilders en andere kunstenaars. Het graf van Evita Perón trekt nog steeds de meeste bezoekers. Het kerkhof is sinds de inwijding in 1882 een soort kleine weergave van Buenos Aires en haar verschillende bouwstijlen.

De vraag blijft of zij hier nu nog wel of niet op 8 meter diepte begraven ligt na haar verdwijning naar Milaan in Italië. 

Boca en San Telmo

Twee totaal verschillende wijken – Boca is zelfs een beetje gevaarlijk (vooral ’s avonds) terwijl San Telmo is omgedoopt tot het nieuwe culinaire, culturele gedeelte van Buenos Aires. Caminito (steegje) is een klein straatje in de wijk Boca waar zeer fel gekleurde huizen staan met veel kunst.

Kijk goed rond – op elk balkon staat wel iets “aparts” maar pas ook op je portemonnee. Wandel een stukje rond in de wijk en vergeet niet het beroemde stadion van Boca Juniors waar voetballegende z’n carrière ooit begon.

In San Telmo krijg je het gevoel alsof je terug bent in de jaren 20 en 30 van de vorige eeuw. Smalle stoepen, een drukte van jewelste en vele kleine cantina’s waar je heerlijk van een echte kop koffie kunt genieten, kijkend naar de zakenlui die haastig naar hun werk benen.

Zittend aan een klein gammel hout tafeltje, nippend aan je koffie en kijkend naar de overbuurman die zich opwind over wat hij heeft gelezen in de krant die voor hem ligt geniet je van het windje wat van de “fan” die aan het plafond hangt. 

Andere bezienswaardigheden: 

• Teatro Colon en het Correo Central Building.

Voordat de Spanjaarden arriveerden in begin 1500’s woonden er talloze inheemse stammen in het gebied wat nu onder het bestuur van de hoofdstad Buenos Aires valt. In 1536 werd Santa Maria del Buen Aire gesticht maar deze nederzetting werd al snel verlaten door het hevige verzet van vijandelijk gezinde indianen en voedseltekorten.

De paarden en andere beesten die de Spanjaarden achterlieten zouden de grondslag gaan vormen voor de immense Argentijnse veeteelt. Een permanente vestiging ontstond uiteindelijk in 1580, toen een groep kolonisten naar het gebied terugkeerde vanuit Asuncion. De stad bleef voor pakweg tweehonderd jaar een onbelangrijke plaats, en smokkelarij diende als broodwinning aangezien de Spaanse regering de voorkeur aan andere havens zoals Lima gaf.  

De autonome regering: 

In de jaren 1806 en 1807 werd Buenos Aires tevergeefs aangevallen door de Britten en de Argentijnen zelf (het moederland liet het gebeuren) – een daad die een gevoel van nationaliteit opriep. In mei 1810 werd, in het kader van de oorlog van Spanje tegen het Franse bewind van Napoleon, de eerste stap naar onafhankelijkheid gezet: de eerste nationale autonome regering verving de onderkoning benoemd door de Koning van Spanje, Generaal José de San Martín. Na jaren van strijd werd de onafhankelijkheid verklaard in juli 1816. 

De periode tussen 1880 en 1930 was er een van grote welvaart. Gedurende deze periode, opende Argentinië en Buenos Aires haar deuren voor miljoenen immigranten, voornamelijk uit verarmde Europese landen als Spanje en Italië. In 1910 was twee derde van de inwoners van Buenos Aires van buitenlandse afkomst. Zij zouden vooral in de vlees- en havenindustrie komen te werken.  

Economische crisis

Tijdens de wereldwijde crisis in de jaren 20 en 30 vorige eeuw waren funest voor Argentinië. De export daalde enorm, mensen raakten werkeloos en miljoenen arme mensen (nu vooral Latino’s en mestizos) kwamen naar de hoofdstad in de hoop op een beter leven.

Vervuiling, armoede, werkeloosheid, leven in erbarmelijke toestanden in krottenwijken en een verouderde infrastructuur drukten het leven in de hoofdstad verder de diepte in.

Een periode van institutionele instabiliteit volgde voor meer dan vijftig jaar: Democratisch verkozen regeringen wisselden af met militaire dictaturen, die ten dienste stonden van de belangen van de hogere klasse. Vanaf midden jaren 50 begon een periode van economische achteruitgang met inflatie, corruptie en bureaucratie als gevolg. In de jaren ’60 waren er in Argentinië (zoals elders in Latijns - Amerika) revolutionaire guerrillabewegingen, naar voorbeeld van de Cubaanse revolutie.  

Einde van de junta

In 1983 opende zich een nieuw democratisch tijdperk, na het enorme diskrediet van de militaire junta als gevolg van de nederlaag in de Falklandoorlog en de penibele economische situatie. In 2001 kende Argentinië een economische catastrofe. De economische situatie verbeterde aanzienlijk in de eerste decennia van de 21ste eeuw, maar vele mensen leven nog steeds onder de armoedegrens.  

In mei 2010 vierde Argentinië de 200ste verjaardag van de eerste zelfbestuur regering. Gedurende het ganse jaar worden er in Buenos Aires en in het buitenland vele culturele activiteiten georganiseerd.

>>> Lees meer over de GESCHIEDENIS van Argentinië

Buenos Aires heeft een zeer groot modern busstation Retiro waar zo goed als alle intercity bussen uit vertrekken. Er is een informatie bureau (alleen voor openbaar vervoer) en bestaat uit 3 verdiepingen. Er zijn hokjes met verschillende busmaatschappijen dus winkel wat rond – vraag tijden en prijzen en vergelijk. 

Buenos Aires – Puerto Madryn: de reis duurt zo’n 20 uur. Er gaan zo’n vijf bus organisaties en de prijzen variëren weinig. Wij hebben “Estrella” gekozen en deze kostte 348 ARS; vertrektijd zaterdagmiddag om 13:00. 

TIP: koop geen koffie o.i.d. op het station want deze kost ongeveer 3 euro omgerekend. 

Vergeet niet bij ijsketen Freddo een echt heerlijk ijsje te halen. 

Als je even bij wilt komen van alle drukte die BA is – haal dan een heerlijk echt Italiaans bakje koffie in de wijk San Telmo bij een ouderwets koffiehuisje met echte zwart-witte plavuizen op de vloer waar de “fan” aan staat. Je krijgt er ook een glaasje waterprik bij. 

Naam           : Portal del Sur

Adres           : Hipolito Yrigoyen 855

Prijs              : Tussen de 50 en 64 Ars (voor een 4p slaapzaal inclusief eigen badkamer)  inclusief ontbijt

Tel.nr.            : 4342 87 88

Email            : www.portaldelsurba.com.ar

Inhoud:

Misschien wel het leukste en meest gezellige hostel van de hoofdstad van Argentinië. Goed verzorgde kamers met goede bedden, matrassen waarbij sommige hun eigen badkamer hebben en een balkonnetje. Een perfecte service (soms wel een beetje sacherijnige medewerkers) en goed professioneel georganiseerd. Er is overal WIFI in het gebouw en het is er netjes en overzichtelijk.

Er was bij ons op de etage een gezellig zitje waar iedereen zich verzamelde en er is van alles te doen – zo worden er Spaanse lessen aangeboden en zijn er gratis wandelroutes. Op de bovenste (4e) etage is een bar (het licht is wel heel erg fel) en hier worden vaak jamsessies en andere muzikale optredens georganiseerd.

Het ontbijt is inbegrepen en al is het niet heel veel, er is voldoende en ook prima geregeld. 

Indien je tweedehands reisgidsen nodig hebt (ook in het Engels) wandel dan even (is in de wijk San Telmo) naar de boekenhandel Walrus. 

Buenos Aires is een zeer grote stad met al z’n gevaren. Een mes of pistool op je hoofd zal je niet zo snel gebeuren maar het wegkapen van je tas of een of andere truc om je portemonnee te pakken te krijgen zeer zeker. Het centrum is redelijk veilig (overdag EN ’s avonds) – de wijken daaromheen overdag en in sommige wijken zou ik als toerist (Westerling) niet aanraden. 

Je kunt ook ‘ns wat anders doen in BA; bijvoorbeeld met een groep op “zoek” naar de meest belangrijke, mooiste, grootste en meest indrukwekkende graffiti in de stad. Een aantal organisaties kun je boeken voor deze “tour”. 

Alles draait om BA: 

Ongeveer een derde van de bevolking van het land woont in de hoofdstad – zoals vaak is hoofdstad een land op zich en Buenos Aires is niet anders. Het is HET centrum van Argentinië waar alles begint en eindigt. Er woont een zeer verschillende mix van mensen en van wijk tot wijk, van straat tot straat zijn er grote verschillen. Een bezoek aan de hoofdstad is een must om het land en z’n inwoners een beetje te begrijpen. 

WK finale 1978 - Argentinië – Nederland 3-1 (na verlenging)  in River Plate stadion: Estadio Monumental Antonio, Vespucio Liberti.