Staraja Roessa

We hebben nog geen berg of heuvel gezien in Rusland behalve lage bomen en een soort van struikgewas met moeras. Af en toe wat houten huizen en we zien een zwerfhond wegschieten. Hier en daar staat een rieten mand vol appels op een houten bankje te koop.

We stoppen ergens voor een 10 minuten pauze en er komt nu een echt blokhoofd Rus binnen inclusief camouflagebroek. Onderweg zijn de wegen slecht, veel gaten gevuld met water van de regen en afgebrokkeld asfalt. Lada’s passeren ons.

Even over enen komen we aan in het busstation van Saraya Russa en halen onze tassen uit het ruim. We geven de ticket van de bus aan de chauffeur en hij vraagt om een bagage ticket die wij niet hebben.

We moeten hem nog 40R in totaal betalen voor 2 tassen. Na even rondgevraagd te hebben kunnen we onze tassen in een kamer neerzetten voor 40R per tas. De vrouw schrijft op een papiertje dat we uiterlijk hier om 20:50 terug zijn want 21:00 gaat ze weg. Onze trein gaat om 22:44.

We hebben een kaart van de stad en besluiten oostwaarts naar het centrum te lopen. De stad Staraja Roessa wordt voor het eerst genoemd in het jaar 1167 onder de naam Roesa ook al is deze waarschijnlijk al gesticht in de tiende eeuw.

Vanaf de 13e tot en met de 19e eeuw was de stad een centrum van zoutwinning en kreeg het in het midden van de 16e eeuw de naam Staraja Roesa.

In 1828 kwam er een kuuroord dat er nog steeds is. Opeens lopen we toch over een brug over de Polist rivier de westkant binnen. Wij zien het oorlogsmuseum (Noordwestfront) waar we wellicht later naartoe gaan. We wandelen nu oostwaarts terug naar de rivier om de grootste bezienswaardigheid van de stad te zien; de rood-witte Wederopstandingskerk met z’n prachtige koepels.

We continueren onze wandeling langs de oevers die vol met bomen staat. Als we langs de kerk lopen met z’n brug stopt het asfalt en nemen keitjes het over. Aan de rand van het pad staan een aantal prachtige houten fel geverfde oude woningen nodig toe aan een opknapbeurt. Tenslotte lopen we tegen de zwaar gerenoveerde groene woning van de bekende schrijver Dostojevski aan.

De schrijver verbleef hier van 1872 tot 1875. Z’n huis is nu een museum. Wij wandelen verder, lopen langs de prachtige “George” kerk waar een aantal zeer bijna agressieve bedelaars geld proberen af te troggelen van een aantal Russen afkomstig uit de toeristenbus.

We eten iets bij een sushi snackbar, besluiten toch maar niet naar het oorlogsmuseum te gaan omdat wij ervan uitgaan dat alles in het Russisch is maar hebben nog uren beschikbaar.

Daar aangekomen is het al vijf uur en we bestellen een lokaal biertje van de tap. We lachen om de Engelse naam van het terras; de wilde kat zeker omdat er een klein jong katje in het rond rent.

Als we onze derde hebben besteld worden we door het Russische stel uitgenodigd die behoorlijk teut zijn. Om 20:00 moeten wij weg en betalen onze rekening en nemen afscheid. Helaas is alles gesloten en kunnen we niets meer eten. Om 22:15 wandelen de eerste mensen het inmiddels donker geworden platform op – het schijnt dat de trein bij de eerste aankomt – die zonder naam.

We vragen even rond waar wagon 3 ongeveer aankomt en mensen wijzen naar het begin van het platform. Het is half elf als de trein aankomt en we door de treinmeesteres van onze wagon naar de juiste plaats worden verwezen. Het is een open coupe en het duurt even voordat ik m’n bed op kan klimmen en probeer in te slapen.

Nadat we zijn wakker gemaakt rond half vier komt de trein iets over vieren aan in Tver waar we uitstappen.