Matagalpa

Reisverhalen - Nicaragua



Scrubby wijk


Als we in Matagalpa aankomen vraag ik de weg naar het centrum en die is snel gevonden. Eerst door een beetje een “scrubby” marktwijkje en dan wat stijve nette straten die allemaal parallel aan elkaar lopen.

 

Ik ga de hoek om en probeer mijzelf te oriënteren; in de verte zie ik het centrale parkje Ruben Dario en loop het eerste het beste hostel in. Er is een bar en wat stoelen en ik zie in de verte een open tuin met kamers.

 

Ik check in in een kamertje helemaal aan de achterkant ver weg van de wc’s die er niet al te fris uitzien eerlijk gezegd. Waarschijnlijk blijf ik ook maar een nachtje. Ik gooi mijn tas neer en maak rechtsomkeert. De stad is op het eerste gezicht eigenlijk een kopie (voor mij dan) van Esteli.

 

De stad is omringd door heuvels en er is een lange rechte drukke winkelstraat wat een eenrichtingsverkeersweg is en daar parallel aan loopt nog een drukke weg de andere kant op. Ook hier veel restaurantjes, bars maar nog meer winkels. Aan het einde van de drukke winkelstraat is nog een groot plein met een spierwitte kathedraal. Ervoor is een klein parkje staat een blauwig monument van  twee heren met bril op wijzend in de verte.


Op zoek naar gezelligheid


Ik ga op zoek naar een van de uitgaansgelegenheden die hier vlakbij moeten liggen en probeer mijzelf een beeld te vormen van de stad die aan elke kant of de heuvels ingaat of eraf. Ik krijg trek en besluit terug te wandelen naar het busstation waar ik een goedkoop eettentje heb gezien.

 

Net als eerder is er bij de markt veel gaande; honden proberen een stukje eten te bemachtigen, mensen proberen hun waar aan de man te brengen en het is rommelig, chaotisch, smerig en er wandelen kinderen tussen karren met vracht en de straat is glibberig en nat.

 

In een kleine gelegenheid met vier tafeltjes wenkt een meisje me dat er hier goed eten is.

 

La Prensa

Zij heeft net een vaste maaltijd bestelt en ik vraag de prijs. Voor 45 C$ kan ik geen fout begaan dacht ik zo en ik besluit te gaan zitten. Er zijn drie vaste maaltijden en ik kies de kip variant. Wederom wandel ik de stad door die op zich leuk is maar niet heel bijzonder. Ik koop een flesje cola en een krantje (le Prensa) om toch mijn Spaans nog wat te oefenen in de dure “Colonia” supermarkt en smak neer op mijn bed.

 

Een korte siësta en omdat het zaterdagmiddag is probeer ik een leuk cafeetje te vinden waar ik een biertje op het terras kan drinken en mensen kan kijken. Maar zoals al eerder gemerkt is dit toch een moeilijk geval. Ik beland binnen in een aardig cafeetje maar het is wederom jammer dat er zoveel kerels zijn en zo weinig vrouwen.


“Selling” bitches


Het is het einde van de middag en het wordt drukker en drukker. Ik houd in mijn eentje een tafeltje bezet en mensen gaan niet zoals in andere landen erbij zitten wat jammer is te noemen want zo voel ik me toch wel wat schuldig. Mensen zijn behoudend en afwachtend en wellicht wat huiverig of bang voor een grote blanke “gringo”.

 

Ik drink twee kleine flesjes bier. Er komt een populaire jongeman bij die meteen mijn aandacht probeert te trekken. Hij wil bij mij gaan zitten en samen mijn literbier leeg drinken maar daar heb ik weinig zin in.

 

Hij “sells bitches” zegt hij stoer en vraagt of ik meega. Ik ben niet echt geïnteresseerd en de man vertrekt. Zittende in het caféhostel komen er wel erg veel jonge stelletjes binnen die een uurtje een kamer huren en dan weer vertrekken, ietwat beschaamt. Nu weet ik waarom het een 24h hostel heet; het is mogelijk hier een uurtje plezier te maken voor jonge stelletjes die geen eigen kamer hebben.


24H bar


Ik besluit nog een rondje door de stad te lopen en te kijken of er al een bar “vol” is. De populaire bar naast Matagalpa tour is drukkig maar de bar is leeg en iedereen zit te eten. Veelal stelletjes en groepjes maar geen eenlingen zoals ik.

 

DE bar ernaast vraagt 100 C$ entree en de discotheek die op een groot buitenterras is gebouwd aan de overkant is nog leeg. Ik loop weer als een dolle in het rond niet wetende waarnaartoe te gaan.

 

Het wordt later en later en als ik even op mijn kamer ben hoor ik op de gang de eerste (het zal niet de laatste zijn vanavond) kotser. Hij braakt zijn hele maag leeg zo te horen en ik hoor ook een stelletje in de kamer naast me. Als dat zo doorgaat kom ik vanavond niet aan slapen toe en zal de hele nacht het gevrij horen van de buren.

 

Daarom heet het misschien 24 hours bar – niemand slaapt hier. Het stel gaat en een man die z’n telefoon om de 10 minuten gaat neemt hun plaats in. Tien minuten later hoor ik allerlei mensen de betonnen trap die naast mijn deur is gebouwd opgaan. Ik dacht dat het bovengedeelte alleen voor opslag was maar wat heb ik mij vergist. Het lijkt wel of heel Matagalpa nu de trappen gebruikt; en ik dacht nog wel dat ik de rustigste kamer in de hoek had genomen.

 

Niets van waar, mensen schreeuwen, zingen, gillen, bellen en ik doe geen oog dicht. Het moet drie uur geweest zijn als de rust wederkeert.



matagalpa - tips & advies (2013)


  • Naam : Hosteli 24 hours

Adres : Av. Jose Benito Escobar

Prijs : 160 C$ single kamer

 

Inhoud:

Perfect gelegen vlakbij het centrale park en in de hoofdstraat, maar wel op het rustige stuk. Bij binnenkomst is er een bar met wat zitjes en dan volgt nog een stukje bar. Dan volgt er een kleine tuin met aan weerszijden kamers. Perfect zou je zeggen; maar dit is een hostel waar stelletjes een nummertje kunnen maken in een (half) uurtje.

 

De kamers zijn zeer schamel, gehorig en het matras is echt slecht. Bij mij lag de luchtfilter op de tafel en je stapt op een betonnen grond.

 

Ik koos de kamer in de hoek bij de trap – ver weg van de gore wc’s en de enige douche (die ik maar niet gebruikt heb) maar wat op een bergruimte leek toen ik binnen kwam op het midden van de dag bleek een feesthol (of weet ik veel wat) te worden toen het na middernacht was. Ik heb in ieder geval geen oog dichtgedaan en ben vroeg vertrokken naar een andere stad om wat slaap in te halen.

 

Leuk voor als je een vriendinnetje hebt gevonden (er is een 24h receptie) maar voor een avond goede slaap is het een zeer slechte keuze.



zie ook:




meer links:


Baracoa

CUBA

De eerste Spaanse nederzetting op de noordoost kust van het eiland Cuba.